... خاطری داشتم القصه چو خرم باغی

لاله عیش شکفته گل شادی بر بار

آه کان باغ پر از لاله و گل یافت خزان

لاله ها شد همه داغ دل و گلها همه خار

برسیده ست در این باغ خزانی هیهات ...

ازدیده ز رفتن تو خون می آید

بر چهره سرشک لاله گون می آید

بشتاب که بی توجان ز غمخانه تن ...

... حاشا که شود طراوت روی تو کم

نی جوهر حسن لاله است از ژاله

نی زیور خوبی گل است از شبنم

... کز آبله شبنمی نشسته ست بر آن

لاله ست ولی آمده با ژاله قرین

ماهی ست ولی کرده به سیاره قران

... چاره نماینده آزارها

تاب ده لاله لعلی چراغ

جام گر نرگس زرین ایاغ ...

... عیان از کاسه های چشم اژدر

ز هر سو لاله سیراب از آن بر

شده زهر مصیبت سبزه زارش ...

... به در یاقوت را در خون نشانید

ز نرگسدان دمیدش لاله تر

زرش رنگین شد از گوگرد احمر ...

... گیاه آسا سری افکنده در پیش

منم چون لاله در هامون نشسته

به خاک افتاده و در خون نشسته ...

... شده لوح مزار خاکساری

ز داغ بی دلانش لاله محزون

به خاکستر نهاده روی پرخون ...

... زبان در ذکر با قمری در اکرام

عیان گردیده داغ لاله تر

به رنگ آینه کافتد در آذر

ز هر جانب فتاده برگ لاله

چو پر خون پرده چشم غزاله ...

... که دارد مرگ در پی زندگانی

نبیند بی خزان کس لاله زاری

خزان تا نگذرد ناید بهاری ...

... که یخ در راه او زد شیشه بر سنگ

شکست از سنگ ژاله جام لاله

به خاک افتاد نرگس را پیاله ...

... بساطش در نقاب گل نهفته

گل و لاله ست کاندر هم شکفته

اگر گلگون در آن گردد عنان کش ...

... اگر سوی ارم شیرین نهد روی

ز لاله رنگ بگریزد ز گل بوی

به باغ خلد اگر شیرین کند جای ...

... ز بوی عشق پر کردی دماغش

اگر بر گل اگر بر لاله دیدی

نهانی از خودش در ناله دیدی ...

... به آب می فروشستی غباری

به خرم لاله زاری چون رسیدی

ستادی لختی و جامی کشیدی ...

... بتی کش خو به دلهای فکار است

کجا میلش به گشت لاله زار است

کسی کش خسرو و فرهاد باید ...

... که سوی بیستون رانی تکاور

که صحرایش سراسر لاله زار است

همه کوهش بهار است و نگار است ...

... ادب فرمای عشاق از نکویان

بساط آرای خاک از لاله رویان

بلا پیدا کن از بالا بلندان ...

... هوایش چون دماغ باده نوشان

همه صحرا گرفته لاله و گل

خروش ساری و دستان بلبل ...

... فروغ آتش افزون گشته از آب

ز سنگش لاله های آتشین رنگ

برآورده برون چون آتش از سنگ ...

... چو شاهین در پی کبکان فتاده

شراب لاله گونشان در پیاله

همه صحرا تو گفتی رسته لاله

زمین از رویشان همچون گلستان ...

... به سد شیرینی آمد عذر خواهش

به کوه آمد نگار لاله رخسار

چو خورشیدی که او تابد به کهسار ...

... وگرچه هم دل بنهفتنم نیست

شنیدم ای نگار لاله رخسار

دلی داری غمین جانی پرآزار ...

... به خاک دشت بس بنشسته ژاله

دمیده لاله چون پر می پیاله

ز خوشه همچو پروین تارم تاک ...