جهانی پر ز مقصود است راهی روشن و پیدا

دریغا تشنه لب خواهیم مردن بر لب دریا

کسی کز طلعت خورشید جز گرمی نمی بیند ...

... آن نخواندی در بلا بهتر که در بیم بلا

چند گویی شد به دریا سیل مژگانت کمال

ای ملالت گو رها کن یک زمان ما را به ما

... شاه از تو گر سفینه طلب میکند کمال

باید روانه ساخت به دریا سفینه را

ما بی به روی تو آهم ز ثریا بگذشت

بسیاری دیده دریا شد و هر قطره ز دریا بگذشت

گرچه در مجمع دل درد بود صدرنشین ...

... زلف تو در چشم ما بی تدش صید

زانکه به دریا فکنده این همه شست است

باد به گلزار زانک بوی نو آورد ...

... تشنه میری و آب در نظرت

نام دریا دلی برآوردی

طرفه اینه کآب نیست بر جگرت ...

... مردم نظارگی را اشکم از هر مو ربود

هرچه میدیدم به ساحل موج دریا برد و رفت

عاشقی روزی به صف واعظ ما پا نهاد ...

... عاشقان را دل به وحدت می کشد

مرغ آبی را به دریا خوشتر است

خواجه انکار قیامت سرو می کند ...

... دیده ما گر ز بهر اوست خون افشان چه باک

طالب در احتراز از جوشش دریا نکرد

از سعادت کس دری نگشود بر روی کمال ...

... جان نبردند ز گرداب سرشک اهل نظر

بیشتر مردم ما غرق در این دریا شد

بافت از سر خدا آگهی غیب کمال ...

... خیالش جز به چشم من مجویید

که این در در همه دریا نباشد

اگر از دیده ناپیدا بود تیر

از آن باشد که جان پیدا نباشد

کمال خسته را امروز دریاب

که صبرش از تو تا فردا نباشد

... نمی افتد رقیب اصلا به روی آب چشم من

چه افتادست این خسی را که در دریا نمی افتد

شبی کآن مه به چرخ آید کمال آنجا فکن خود را ...

... اما آبت فتح قریب سر حقایق گشود

قطره به دریا رسید ابر برفت از میان

قطره به دریا رسید ابر برفت از میان

از نفخات بخور کون و مکان در گرفت ...

... به پیش چشم من چون تو خیالی نگذراند دل

خیال است این که هر کس را بدین دریا گذر باشد

چه نقصان گشت عاشق را اگر خوانند بد نامش ...

... در دجله برفت پیر بغداد

دریا عوضش گهر بر آورد

ساقی بشکست جام جامی ...

... تن چی کار آید اگر جان سوی جانان برود

سیل چون ریخت به دریا چه کشی رنج سفال

دل گمگشته ز نقصان فراق آید باز ...

... گفت اگر داری خیال در وصل ما کمال

قعر این دریا بپیما سربه سر گفتم به چشم

... صد موج زند اشکم از شوق کنار او

گو موج بزن دریا باشد به کنار افتم

با زاهد اگر افتم ساکن شودم گریه ...

... بگفتم ای دل سخنت بغضه ارزانی

ترا به ساحل دریا بصد درم بخرند

برای لنگر کشتی که پس گران جانی

... مکن بب غریق ای زاهد خشک

کزین دریا تو چون خس در کناری

از احوال درون دردمندان ...