... بسان غنچه مکتوب اسیران رنگ و بو دارد

ز موج آتشین بند نقاب شرم بگشاید

ز عکس چهره او دختر رز بسکه رو دارد ...

... برده کشتی شکسته ها به کنار

موج هم ناخدایی ای دارد

انتقامی است بیزبانها ...

... نمی دانم خراب کیست کز یک قطره باران

کمان موج بر بازوی دریا زور می آرد

به گلزارم کشد شوق تو پندارد دلی دارم ...

... هرکس که گشت گرد سری سرکجا برد

زنجیر موج باده شوریدگی بس است

دیوانه تو شیشه و ساغر کجا برد ...

کی دل کلید راز به دست زبان سپرد

بحر گهر به موج کجا می توان سپرد

دود است گرد حمله ما در نبرد خصم ...

... با غبار خاطرم گر آشنا گردد نسیم

موج نتواند سبک از روی دریا بگذرد

ابرکشت شعله دهقان پر پروانه است ...

... سیر دارد گر نسیمی بی سلاسل بگذرد

موج را بیدست و پا تر می نماید اضطراب

کشتی بی لنگران از بحر مشکل بگذرد ...

گر آسمان زکینه دیرینه بگذرد

موج صفای سنگ ز آیینه بگذرد

گر از پل شکسته ز دریا توان گذشت ...

... تا دهد نامه مستان به فراموشی غم

بال موج قدح از بال کبوتر گذرد

... حیرت چقدر گل که ز آغوش برآورد

در دیده صاحبنظران موج غبار است

سروی که سر از گلشن آغوش برآورد ...

... چراغ بخت اسیران به خواب می سوزد

نهفته در بغل موج عکس روی تو را

دلم به ساده دلیهای آب می سوزد ...

... گرچه از رازش دل یک قطره بی آشوب نیست

محرم او همچو موج از خویش دامن می کشد

خوی حسن از عشق می داند گناه خود اسیر ...

... سزای خانه به دوشی که صید منزل شد

سر حباب به فتراک موج دریا بست

سفینه ای که خطر بار صید ساحل شد ...

... صید وحشی کی گرفت آرام تا بسمل نشد

موج دریا کی به کامش خنجر طوفان شکست

در محبت کشتی ما تشنه ساحل نشد

... گوهر مقصود می خواهی میندیش از خطر

موج طوفان را کلید گنج دریا کرده اند

ناله بیتابی در آتش سوختن بیطاقتی ...

... بیخوابی از فسانه ما جوش می زند

آب و گلش ز موج سراب است گردباد

آوارگی ز خانه ما جوش می زند ...

... گر سحاب از چشم تر خیزد ز فیض عشق اسیر

بحر را در شاخسار موج خس گل می کند

... خجلت کدام روز خرابم نمی کند

گردیده موج ساغر می سرنوشت من

افسون توبه منع شرابم نمی کند ...

... کی به ساحل چون حباب از بحر گردانم عنان

موج طوفان گر به جای خانه زینم شود

گر نسازم تازه ایمان را به یاد او اسیر ...

... بی خیالت کی دلم در سینه می گیرد قرار

چون صدف خالی شد از در موج ساحل می شود

هرکه پیش از نیستی گرد سبک روحی نشد ...