... تا کجا سنگ جفایی شیشة جانی شکست

عهد با زنار زلفی بسته ام کز موج کفر

هر طرف در جلوه آمد فوج ایمانی شکست ...

... آبم تمام رفت ولی جوهرم نرفت

در موج خیز لجة عشق تو بارها

کشتی دل شکسته شد و لنگرم نرفت ...

... تیغ بیداد ترا دیدی که خون من گرفت

می نهادم سر به صحرا موج اشکم پا ببست

می شدم بیرون ز عالم گریه ام دامن گرفت ...

... محیط عشق خوبان زورق آشام است گردابش

درین دریا عجب دارم که موجی برکنار افتد

چنان گرم ره شوقم که گاه ناتوانی ها ...

... چه بهتر دردمندی گر ز چشم روزگار افتد

بیا و موج زن دریای رحمت را تماشا کن

به هر جا قطرة اشکی ز چشم اشکبار افتد ...

... که بوی پیرهن در مصر بار کاروان بندد

ز بس موج سرشکم گوهر ارزان کرده می ترسم

فلک بازار گرم کان و دریا را دکان بندد ...

... دل به دریا داده را ز آسیب طوفان باک نیست

موج آخر کشتی خود را به ساحل می برد

ابلهان را درک ذوق عشوة دنیا کجاست ...

... دیده بر انجم گردون چه نهم می دانم

که ازین ورطه برون موج حبابم نبرد

هر دم از بیم درین مرحله از خود بروم ...

... در محیط عشقم از بیم خطرناکی چه باک

کشتی شوقم به بال موج دریا می پرد

نامة گمگشتگان بر بال عنقا بسته اند ...

... با یاد ابروش به مصلای طاعتم

موج سرشک بر خم محراب می خورد

در بستر خشن منشان راحتش کجاست ...

... دهشت دریا مرا محروم طوفان کرده بود

کشتیم را خندة موج این یچنین بیباک کرد

لب به حسرت بسته بودم لیک فیاض این غزل ...

... که اگر نفس گشایم دل روزگار گیرد

به میان بحرم اما همه تن چو موج لرزم

که مباد در میانم هوس کنار گیرد ...

... نصیب زورق فیاض باد طوفانی

که موج صد خطرش از کنار برخیزد

... طول امل فراخور عرض جمال تست

آغوش موج در خور دریا گشاده اند

گلگشت شهر و کوی نیاید ز پای عشق ...

... در ازل چون طرح دریا ریختند از اشک من

موج این دریا ز چین آستینم کرده اند

دست بر دستم نکویان پرورش ها داده اند ...

... عیش ناساز بود زنگ درون می خواهم

صیقل موج غم این آینه پرداز کند

راست تا کنگرة عرش نگیرد آرام ...

... من از آن ویران ترم کاندیشه تعمیرم کند

من که از موج نفس بال و پری دارم به دام

شرم بادم گر فریب دیو تسخیرم کند ...

... گر بدین گرمی تراود سیل اشکم از جگر

ماهیان موج دریا را سمندر می کند

حسرت وصل توام در دل به گلزار بهشت ...

موج اشکم ابر را آلوده دامن می کند

شعلة آهم چراغ برق روشن می کند ...

... کدامین غنچه را امشب دگر بند قبا بازست

که خوش بوی گل از تحریک موج باد می آید

از آن زخمی که روزی بر سر از بیداد شیرین خورد ...

چنانم بزم عشرت بی لبش دلگیر می آید

که موج باده در چشمم دم شمشیر می آید

ندانم بر زبان حرف که دارد کلک تقریرم ...

... که می پندارم از روزن به چشمم تیر می آید

به فتراک نگاهش موج خون همنشینان بین

به مهمان رفته پنداری که از نخجیر می آید ...