... که خشت من کم از آیینه سکندر نیست

برون ز خویش مزن خیمه ای مسافر عشق

که جز بخلوت دل دستگاه دلبر نیست ...

... من الخلق الی الخلق اینکه با دلق

مسافر گشت حق از خلق در خلق

پی تشریع امر لایزالی ...

... آسیایی خرد همچون دانه اندر آسیا

حال آن مسکین مسافر را خدا داند که چیست

اندران کشتی که عزراییل باشد ناخدا ...

... بحری ژرف و عمیق و بی بن و پایاب

کشتی در ورطه و مسافر حیران

دریا پرجوش و ناخدا شده در خواب ...

... بچشم راکب در میشد از سم مرکوب

به دره اش ننمودی گذر مسافر و هم

که خاطرش نشدی بر هزار فکر مشوب ...

... ز خارهاش که از خاره همچو خرمابن

کشید سر تن و جان مسافران مصلوب

فروختندی مردم ز تنگدستی و قحط ...

... ملک را باید مهاجر کرد آزاد از ستم

پست را باید مسافر داد زاد و راحله

اعتقاد بنده بر این است کاندر روزگار ...

... همچنین امنیه را بینی بهر منزل گهی

نیش بر تخم مسافر بند سازد چون مله

ای فکل در گردن و کت در تن و پوتین بپای ...

... میخ کردن سکه باشد گرد نامه نقش آن

جرمزه میدان سفرع کردن مسافر ره نورد

کژف قیر و زاک شب شربین همان قطران بود ...

... نه به جاده ای قرارش نه به منزلی مقامش

دل من مسافر من که خداش یار بادا

حذر از خرد که بندد همه نقش نامرادی ...

... بپایان کی رسد جولانگه ما

مسافر جاودان زی جاودان میر

جهانی را که پیش آید فراگیر ...

... سؤال هفتم

مسافر چون بود رهرو کدام است

کرا گویم که او مرد تمام است ...

... گور خوشتر از بهشت رنگ و بوست

ای مسافر جان بمیرد از مقام

زنده تر گردد ز پرواز مدام ...

... شوق را راه دراز آمد دو گام

این مسافر خسته گردد از مقام

پا زدم مستانه سوی یرغمید ...

... زانکه آیات خدا لا انتهاست

ای مسافر جاده را پایان کجاست

کار حکمت دیدن و فرسودن است ...

... همه گفتند با ما آشنا بود

ولیکن کس ندانست این مسافر

چه گفت و با که گفت و از کجا بود

... او هم اندر بر خرها همه پیغامبر است

مرو ای مرد مسافر به سفر جز با او

که ترا در همه احوال رفیق سفر است ...

... خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

ای مسافر تو از این شهر روان خواهی شد

این عیان است که در خاک نهان خواهی شد ...

... تا دم آخر مده کالای دینت را ز دست

چونکه چشم دزد اغلب بر مسافر روشن است

در فنون شعر و حسن ابتکار و لطف نظم ...

... تا بدانی کیستی رفتی ز دست

با مسافر دزد چون گردید دوست

زاد و برگ آن مسافر زان اوست

گوهر کان هوی جز سنگ نیست ...

... در خم محراب ابروان به امامت

قصر نمازت چه ای مسافر مجنون

کعبه لیلی است قصد کن به اقامت ...

... تو فکر ذوق سفر کن نه فکر زاد سفر

که پیش از آنکه مسافر شوی به زاد رسی

سواد خیمه جانان جمال کعبه ماست ...

... شد آه منت بدرقه راه و خطا شد

کز بعد مسافر نفرستند سیاهی

آهسته که تا کوکبه اشک دل افروز ...