... خانه با خاک برابر شد و روزن باقیست

زندگی بار سفر بست و هوس بازبجاست

کاروان رفت ازین منزل و برزن باقیست ...

... این راز که نامحرم آن پردگیانند

زنهار طبیب از سفر عشق میاسا

کاواره درین مرحله بس راهروانند

... نشنیده ایم بوی وفا چون درین چمن

با چشم تر چو قطره شبنم سفر کنیم

پرسد اگر کسی زدل ناتوان ما ...

... نگاری کز رخش یک لحظه نتوانم نظر بندم

نمی دانم چه سان از کوی او رخت سفر بندم

چه طرفی زآشیان بستند مرغان تا درین گلشن ...

... آنکه از کوی تو ای خانه برانداز امید

بسته رخت سفر و دلنگرانست منم

نقد جان می دهم و جنس وفا می طلبم ...

از سر کوی تو دردا که من دلنگران

بایدم رخت سفر بست بکام دگران

بس فرو مانده ام ای خضر خدا را مددی

کاروان رفته و وامانده ام از همسفران

خود گرفتم که میسر شودم دولت وصل ...

... خسروا داورا چو دل نگران

بستم از درگه تو رخت سفر

از تو دارم امید آنکه کنم ...

... همم جان بترک وطن گشت مایل

همم دل بسوی سفر گشت راغب

گزیدم سفر رفتم از شهر بیرون

بحسرت مقارن بمحنت مقارب ...

... برحم آشنا و به انصاف راغب

سفر قطعه یی از سقر باشد اما

نه در چشم آن کز وطن گشته هارب ...

... یا بود بار خاطرش از دوستان غمی

کآورد در هوای سفر زیر بار اسب

بیتاب از حکایت او شد چنان دلم ...

... ز احبابت از پی جنود مجند

گزیدی سفر با رفیقان و رفتی

به شیراز و از آذرت یاد نامد ...

... همین عذر خوش بود اگر می نوشتی

سفر خوش بود لیک بیدام و بیدد

نیم بی خبر دانم اینقدر کز تو ...

... تا بر حجری بوسه زنند از حرم احرار

هر ساله گزینند سفر را بحضر بر

در عشق تو بت چون بحرم برد جنونم ...

... هم مروحه ی نفحه ی عیسی است ضمیرم

هم هم سفر کشتی نوح است روانم

هم همنفس بلبل روح است صفیرم ...

... عمری ز غمت بر ورقی خط نکشیدم

تا سوی تو آهنگ سفر کردم سفیرم

هم ریخت بلب شفقت تو جام چو خضرم ...

... چرا نه گر دل سختت چو صخره صماست

عزیمت سفر قم نمی کنی تصمیم

نه آستانه آل پیمبر است این شهر ...

... شکر کنم نه شکوه چون عیب نه جز هنروری

رفته بسیر بحر و بر عمر و نبرده زان سفر

جز لب خشک و چشم تر بهره ز خشکی و تری ...

چند روزی از سر کویت سفر خواهیم کرد

امتحان را جای در کوی دگر خواهیم کرد ...

... بدلم حسرت در خاک طپیدن چکنم

مه من سوی سفر میرود از منزل و نیست

از پی محمل او پای دویدن چکنم ...

... آسان بود که بر سر رحم آرمت ولی

کو طاقتی که از سر کویت سفر کنم

چون نیست دسترسی که نهم سر بپای تو ...

... نمی دانم که خواهد داشت روزی زین بتر یا نه

اگر بی تابی خود در فراق آن سفر کرده

نویسم سویش آیا خواهد آمد از سفر یا نه

وگر دانم نخواهد آمدن چون نامه بنویسم ...

فرخنده تر از مرغ بهشت است حمامی

کآرد بمن از یار سفر کرده پیامی

ما را به نگاهی بخر از ما که درین شهر ...

... پس گوییش از من که نگویی بچه تقصیر

در کنج غمم ماندی و رفتی بسفر بر

تو در سفر و سوخته من وین عجب آمد

با آنکه نبی خوانده سفر را بسقر بر

باری چو روان گشتی و هجر تو روان کرد ...