... به کامش همه کشور روم رام

بدش دختری لاله رخ کز پری

ربودی دل از کشی و دلبری ...

... زمانه برافکنده مشکین کمند

دو لب همچو بر لاله گرد عبیر

تو گفتی که حورا بدش داده شیر ...

... ز بالا و از فر و اورنگ او

شکیبایی از لاله رخ دور شد

هوا در دلش نیش زنبور شد ...

... هوا کرد جانش به زندان مهر

شد از بام لاله زریری شده

دونوش از دم سرد خیری شده ...

... یکی جام زرین به کف پر نبید

چو لاله می و جام چون شنبلید

نهفته به زربفت رومی برش ...

... به رویش بر از بسد در پوش

همی ریخت بر لاله شکر ز نوش

نشستند و بزمی نو آراستند

به می یاد یکدیگران خواستند

بلورین پیاله ز می لاله شد

کف می کش از لاله پر ژاله شد

سپهدار گفتا سپاس از خدای ...

... یکی را نگون و یکی را ستان

زبس خون خسته زمی لاله زار

وز آن خستگان خاسته ناله زار ...

... زنم تیغ چندان که از جوش خون

رخ قیر گون شب کنم لاله گون

شب تار وشبرنگ در زیر من ...

... دل کوه نعلش همی چاک زد

زخون خرمن لاله بر خاک زد

یکی پیل چون کوه هامون سپر ...

... دو بادام پر سرمه جادوی

به خنده لبش لاله می سرشت

چو بر لاله ژاله به باغ بهشت

هزارش گره سنبل پر شکن ...

... هوا بسته از لشکر ماغ میغ

شده لاله از ژاله پر در دهن

زپیروزه پوشیده گل پیرهن ...

... زچنگال پرخونش جای کمین

شده لاله در لاله روی زمین

ز سم گوزنان زمین جزع رنگ ...

... ز خونش که شد در هوا شاخ شاخ

همی لاله رست از شخ سنگلاخ

خروشش همی برگذشت از سپهر ...

... ز گرز دلیران به پرواز مرگ

سواران ز خون لاله کردار چنگ

پیاده چو مصقول دامن به رنگ ...

... چنان ژرف دریا شد انباشته

یکی میغ بست آسمان لاله گون

درخش وی از تیغ و باران ز خون ...

... برآمد ز کازه عصایی به مشت

ز پیریش لاله شده کاه برگ

ز بس عمرش از وی سته مانده مرگ ...

... پراکنده با مشکدم سنگخوار

خروشان به هم شارک و لاله سار

ز هر سو رم آهو و رنگ و غرم ...

... همه درع گردان شد از ریز خون

چه بر چشمه نو حله لاله گون

نریمان میان بست مر جنگ را ...

... همه دشت خنجیر و خنجر گرفت

ز خون عیبه ها لاله کردار شد

سنان ارغوان تیغ گلنار شد ...

... ز باران هوا همچو ابر بهار

ز خون تذروان زمین لاله زار

دمان یوز بازان بر آهو بره ...

... زده گونه گون پرنیانی درفش

تو گفتی که کوهیست پر لاله زار

شکفته درخت اندرو صد هزار ...

... زمانه زدی نعره گفتی که زه

سر خنجرش لاله کارنده بود

ز درع یلان حلقه بارنده بود ...

... چو رخشنده تیغم ز تاری نیام

برآید شود لاله ام زردفام

تن ام را به عنبر بشوی و گلاب ...

... چو خوشتر کرده بلبل مطربان را

به روی دوست بر دو گونه لاله

بتان را از نکویی وز پیاله ...

... که گفتی پر ستاره آسمان بود

ز لاله هر کسی را بر سر افسر

ز باده هر یکی را بر کف اخگر ...

... گروهی بر کنار رودباری

گروهی در میان لاله زاری

بدانجا رفته هر کس خرمی را ...

... گهی گفتی که این باغ بهارست

که در وی لاله های آبدارست

بنفشه زلف و نرگس چشمکان ست

چو نسرین عارض و لاله رخان ست

گهی گفتی که این باغ خزان ست ...

... زمین از رنگ چون باغ بهاری

فروزان همچو لاله رودباری

بسی ساز عروسی کرده شهرو ...

... تو گفتی چرخ زرین ژاله بارید

به گرد ژاله برگ لاله بارید

چو ویرو دید گردان چنان زار ...