... هم از حساب رستی چون بی شمار گشتی

از نان شدی تو فارغ چون ماهیان دریا

وز آب فارغی هم چون سوسمار گشتی ...

... و آن سوی هجر باشد مکری است این دغایی

دررفت آن معلا در شهر همچو دریا

از کو به کو همی شد کای مقصدم کجایی ...

... ملکش شدی مهیا از عرش تا ثریا

از زیر هفت دریا در بقا ربودی

رفتی لطیف و خرم زان سو ز خشک و از نم ...

... تا سنگ را پرستی از دیگران گسستی

دریا تو را نشاید گر سیل یاد آری

در بارگاه خاقان سودای پرنفاقان ...

... می بخش و می ربا که همین است داوری

دریا بدیده ایم که در وی گهر بود

دریا درون گوهر کی کرد باوری

سحر حلال آمد بگشاد پر و بال ...

... نیمش جماد مرده و نیمیش آگهی

دریای آگهی که خردها همه از او است

آن است منتهای خردهای منتهی ...

... زان ژاژ شاعران نفتد ماه از مهی

دریا به پیش موسی کی ماند سد راه

و اندر پناه عیسی کی ماند اکمهی ...

... ای جان تو در گزینش جان ها چه می کنی

وی گوهری فزوده ز دریا چگونه ای

ای مرغ عرش آمده در دام آب و گل ...

... آوردش بر طبق نادره لوزینه ای

خامش با مرغ خاک قصه دریا مگو

بکر چه عرضه کنی بر شه عنینه ای

... ز جام خویش نپرسی که مست از چه شرابی

کجاست ساحل دریا دلا که هر دم غرقی

کجاست آتش غیبی که لحظه لحظه کبابی

... ز پیر چرخ ندیدم به غیر مکاری

فروگذاشته ای شست دل در این دریا

نه ماهیی بگرفتی نه دست می داری ...

... چرا تنور خبازی که جمله نان گیری

خموش باش و همی تاز تا لب دریا

چو دم گسسته شوی گر ره دهان گیری

... چرا چو نی تو جهان را پر از شکر نکنی

وگر چو ابر تو حامل شدی از آن دریا

چرا چو ابر زمین را پر از گهر نکنی ...

... وگرچه پیر نماید به صورت بشری

به پیش تو چو کفست و به وصف خود دریا

به چشم خلق مقیمست و هر دم او سفری ...

... چه گویی دلم را که از من نترسی

ز دریا نترسد چنین مرغ آبی

منم دل سپرده برانداز پرده ...

... دلا خون نخسپد و دانم که تو دل

تو آن سیل خونی که دریا بیابی

بهانه ست این ها بیا شمس تبریز ...

... از این ساحل آب و گل درگذر

به گوهر سفر کن که دریا توی

از این چاه هستی چو یوسف برآ ...

... بهل مملکت را اگر ادهمی

درآشام یک جام دریا دلا

اگر ظاهر کند گوهر آدمی ...

... که بسی در فراق جان کندی

قطره باز رو سوی دریا

بنگر تا به پیش او چندی ...

... لابه کنی باده دهی رایگان

ساقی دریا صفت مشفقی

مرده همی باید و قلب سلیم ...

... چون لب او جمله شکر کارمی

گر نه دلی داد چو دریا مرا

چون دگران تند و جگر خوارمی ...

... لابه کنی باده دهی رایگان

ساقی دریا صفت مشفقی

مست قبول آمد قلب و سلیم ...