ای دل چون آهنت بوده چو آیینهای
آینه با جان من مونس دیرینهای
در دل آیینه من در دل من آینه
تن کی بود محدثی دی و پریرینهای
خواجه چرایی چنین کز تو رمد عشق دین
زانک همیبیندت احمد پارینهای
مرغ گزینی یقین دانه شیرین بچین
کآمد از سوی چین مرغ تو را چینهای
شیر خدایی خدا شیر نرت نام داد
از چه سبب گشتهای همدم بوزینهای
صورت تن را مبین زانک نه درخورد توست
پوشد سلطان گهی خرقه پشمینهای
هین دل خود را تمام در کف دلبر سپار
تا که نپوسد دلت در حسد و کینهای
سینه پاکی که او گشت خوش و عشق خو
سینه سینا بود فرش چنین سینهای
تشنه آن شربتی خسته آن ضربتی
تا تو در این غربتی نیست طمأنینهای
هست خرد چون شکر هست صور همچو نی
هست معانی چو می حرف چو قنینهای
خوب چو نبود عروس خوش نشود زو نفوس
از حفه و از رفه ز اطلس و زرینهای
چون نروی زین جهان خوی خرابات جان
در عوض می بگیر بیمزه ترخینهای
خانه تن را بساز باغچه و گلشنی
گوشه دل را بساز مسجد آدینهای
هر نفسی شاهدی در نظر واحدی
آوردش بر طبق نادره لوزینهای
خامش با مرغ خاک قصه دریا مگو
بکر چه عرضه کنی بر شه عنینهای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احوالات روحی و عشق میپردازد، و شاعر با استفاده از تصویرسازیهای زیبا، درونیات و لطافتهای عشق را توصیف میکند. دل را به آهن و آینه تشبیه کرده و به ثبات و شفافیت آن اشاره میکند. عشق را به عنوان مونس و یادآور خاطرات شیرین مطرح میکند و به دنبال زیباییهای باطنی، از ظواهر فریبنده پرهیز میدهد. همچنین، به سرزنش کسانی میپردازد که در عشق دینی غافل شدهاند و به دنیا و ظاهر راضی هستند. شاعر اوساختن زندگی را موزون با رنجهای دل سفرای عشق پیشنهاد میدهد و بر پاکی و دوری از حسد و کینه تأکید میکند. در نهایت، شعر دعوت به محبت و درک عمیقتر از زندگی و معنای عشق دارد.
هوش مصنوعی: ای دل، تو مانند آهن هستی و مانند آینه، با جان من آشنا و دوستی قدیمی هستی.
هوش مصنوعی: در دل آیینه من، آینه خودم هم حاضر است. آیا کسی هست که بتواند این راز را بگشاید و بگوید چه کسی در دل من وجود دارد؟
هوش مصنوعی: ای آقای من، چرا عشق به دین از تو دور شده است، در حالی که احمد (پیامبر) همواره تو را میبیند و در نظرش گرامی هستی؟
هوش مصنوعی: پرندهای که انتخاب کردی، دانهای خوشمزه و شیرین فراهم کن که از طرف چین آمده است؛ پرنده تو در دلش غم و اندوهی دارد.
هوش مصنوعی: ای شیر خدا، چرا به این حالت درآمدهای که همدم و همراه بوزینه شدهای؟
هوش مصنوعی: به ظاهر بدن توجه نکن، زیرا او تنها لباسپوشی است که گاهی به عبای پشمی ملبس میشود.
هوش مصنوعی: به خودت یادآوری کن که همهی عشق و احساساتت را به محبوبت بسپار، تا دلت در حسادت و کینه خراب نشود.
هوش مصنوعی: سینهای که پاک و معصوم است و عشق در آن جا دارد، مانند فرشی است برای وجود چنین سینهای.
هوش مصنوعی: تشنه به دنبال نوشیدنی، خسته از ضربهها و سختیها، در این غربت و دلتنگی، آرامشی وجود ندارد.
هوش مصنوعی: کسی که دانایی و خرد دارد مانند شکر شیرین است. صورتها و اشکال مانند نی زیبا و موزون هستند. معانی و مفهومها مانند نوشیدنی خوشمزه هستند و کلام نیز مانند جواهراتی ارزشمند و قیمتی است.
هوش مصنوعی: وقتی که عروس خوش هیچگونه خوبی نداشته باشد، روحها از حسرت و اندوه آسایش نمیگیرند، حتی اگر از بهترین پارچهها و طلاها هم باشد.
هوش مصنوعی: وقتی که از این دنیا میروی، جانت را به قیمت یک شراب بیمزه و بیخاصیت عوض کن.
هوش مصنوعی: بدن خود را مانند یک خانه تزیین کن، با باغچه و گلهای زیبا، و گوشهای از دل خود را به مکانی برای عبادت و استراحت اختصاص بده.
هوش مصنوعی: هر نفسی که میگذرد، گواهی را به نظر یکتا و واحدی میآورد که به مانند یک لوزینه نادر است.
هوش مصنوعی: سکوت کن و با پرندهای که از زمین بیرون آمده، داستان دریا را بازگو نکن. تو چه چیز اصیلی میتوانی به پادشاهی که به زیبایی معروف است، ارائه دهی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.