... به یک روزشان برد یک ماه راه

چو زان ورطه کشتی به ساحل افتاد

به هامون کشیدند رخت مراد ...

... ازین بحر بیرون روی در زمان

که نزدیک ساحل رسیدیم ما

ز تو ضرب مردی بدیدیم ما ...

... ابر کتف او بود آن رزمخواه

به ساحل ره خویش بگرفت پیش

همی شد نهنکال آن زشت کیش ...

... براندند کشتی همی روز چند

به ساحل رسیدند خوش بیدرنگ

... ز شادی برو برگرفت آفرین

چو زورق ز دریا به ساحل رسید

بدو رهنمون آفرین گسترید ...

... چو دریای آخو ورا نام بود

سپهبد در آن ساحل آمد فرود

بفرمود ملاح آمد دوان ...

... سواد یکی شهر آمد پدید

شتابان چو کشتی به ساحل رسید

به ساحل یلان بار انداختند

به سوی جزیره یکی تاختند ...

... نه دستش گذارم به جا و نه گوش

پس آنگاه کشتی به ساحل رسید

به ناگه یکی نیمه تن را بدید ...

... دو دید سپید و دو عارض زریر

به ساحل فتادند دل ناامید

همی هر کس امید از دل برید ...

... نهاده مه ز افق روی در منازل شرقی

چو زورقی که به ساحل فتد ز لجه ی دریا

تو گویی از پی نزهتگه بتان سمن رخ ...

... با وجودش دهر داهی لولیی آیینه دار

گه چو زرین زورقی بر ساحل دریای نیل

گه چو سیمین حلقه یی در حقه گوهر نگار ...

... کانک دلداری ندارد نزد ما دور از دلست

یاد ساحل کی کند مستغرق دریای عشق

زانک این معنی نداند هرکه او بر ساحلست

عاشقانرا وعظ دانا عین نادانی بود ...

... فتاد کشتی صبرم ز موج قلزم دیده

بورطه یی که نه پایانش ممکنست و نه ساحل

نیازمند چنانم که گر بخاک درآیم ...

... ما فرو رفتیم در دریای عشق

وانک عاقل بود بر ساحل بماند

ساربان آهسته رو کاصحاب را ...

ورطه ی پر خطر عشق ترا ساحل نیست

راه پر آفت سودای تو را منزل نیست ...

... پیش طوفان سرشکم ز حیا آب شود

ابر گرینده که بر ساحل عمان گذرد

بگذشت آن مه و جان با دل ریشم می گفت ...

... خواجو که غرقه ی آمد در ورطه ی جدایی

بر ساحل وصالت بیند بخواب منزل

... وین نبینند که دلسوخته باری دارد

رخت ازین ورطه به ساحل نتوان برد جلال

کاین نه بحری ست که پایان و کناری دارد

... در ورطه ای ست کشتی صبرم به بحر عشق

کز غرقه گاه موج به ساحل نمی شود

هردم به حالتی دگر افتم ز دست غم ...

... عشق دریای ست کآن را نیست پایانی پدید

از چنین دریا به ساحل باز نتوان آمدن

عاقلان از کوی او دیوانه می گردند باز ...

... این چه راهی است که در هر قدمش چاهی است

وین چه بحری است کش از هیچ طرف ساحل نیست

چه خبر باشد از احوال من بی سر و پا ...

... افتاده ام به بحری وانگه کدام بحر

بحری که نیست ساحل آن جز کنار یار

بار جهان کجا و دل تنگم از کجا ...