... چو ضرب دیدی اکنون بیا و قسمت بین

که قطره ای را چون بخش کرد در دریا

به جبر جمله اضداد را مقابله کرد ...

... چنان که جنگ کند روی زرد با صفرا

چنان که راه ببندد حشیش دریا را

اکنت صاعقه یا حبیب او نارا ...

رویم و خانه بگیریم پهلوی دریا

که داد اوست جواهر که خوی اوست سخا ...

... از آنک توبه چو بندست بند نپذیرد

علو موج چو کهسار و غره دریا

میان ابروت ای عشق این زمان گرهیست ...

... ز جوش شوق تو من همچو بحر غریدم

بگو تو ای شه دانا و گوهر دریا

... بلا درست و بلادر تو را کند زیرک

خصوص در یتیمی که هست از آن دریا

منم کبوتر او گر براندم سر نی ...

... به جو چه گویم کای جو مرو چه جنگ کنم

برو بگو تو به دریا مجوش ای دریا

به حق آن لب شیرین که می دمی در من ...

... دمم فزون ده تا خیک من شود پرباد

که تا شوم ز دم تو سوار بر دریا

مباد روزی کاندر جهان تو درندمی ...

... ز چشم بند ویست آنک زورقی بینی

میان بحر و نبینی تو موج دریا را

تو را طپیدن زورق ز بحر غمز کند ...

... کو ز کف خاک بسازد تو را

از کف دریا بنگارد زمین

دود سیه را بنگارد سما ...

... تا نروم بیهده از جا به جا

زان کف دریا صفت در نثار

آب درانداز چو کشتی مرا ...

... آن شه فرخ رخ بی مثل را

آن مه دریا دل جانانه را

روح دهد مرده پوسیده را ...

یا وصال یار باید یا حریفان را شراب

چونک دریا دست ندهد پای نه در جوی آب

آن حریفان چو جان و باقیان جاودان ...

... با صبر و تأنی و به هنجار مرا یافت

در کام من این شست و من اندر تک دریا

صاید به سررشته جرار مرا یافت ...

... رسید آن بانگ موج گوهرافشان

جهان پرموج و دریا ناپدیدست

محمد باز از معراج آمد ...

... سرت را کس نکوبد جز به سنگت

اگر دریا درافتی ای منافق

ز زشتی کی خورد مار و نهنگت ...

... خاموش که بحر اگر ترش روست

هم معدن گوهر ست و دریا ست

... در پیش سهیل چون ادیمست

چون رفت در این طلب به دریا

دری ست اگر چه او یتیمست ...

... چونک تخته و مرد فانی شد جز استغراق نیست

شمس تبریزی توی دریا و هم گوهر توی

زانک بود تو سراسر جز سر خلاق نیست

... بر خاکیان جمال بهاران خجسته ست

بر ماهیان طپیدن دریا مبارکست

آن آفتاب کز دل در سینه ها بتافت ...