... ساقی از ماه نو امروز بر او نشتر زد

گردش جام طلب گردش گردون فانیست

غلط است اینکه کسی تکیه به هفت اختر زد ...

دریغ از گردش دوران و دور بی ثبات او

که هر لحظه به شویی رام می گردد بنات او ...

... تا خیز از خواب عدم سر بر سردار آمده

بگشا در میخانه را گردش بده پیمانه را

از سر بنه افسانه را کاین عید خمار آمده ...

... اولا از آسمان برخاسته

استخوان دنیا و گردش ما سگان

زآن محبت از میان برخاسته ...

... ترکان به پارس کردند آغاز ترکتازی

یک جام می به گردش کار جهان بسازد

ناید ز دور گردون اینگونه کارسازی ...

... فتادی یکطرف پروانه و یکسو هزاری شد

مدام از گردش چشم بتان ساغر زند اسرار

اگرچه پارسایی بودرند باده خواری شد

... ندانم تا بکی گردون خلاف طبع ما گردد

خدا این چرخ کج رفتار از گردش دراندازد

بلندی چون دهند اجرام علوی از حضیض او را

کز اوج التفاتش چشم لطف دلبر اندازد

نه کام از گردش گردون نه رامم گردش چشمی

چه شد ساقی که باری گردشی در ساغر اندازد

چو ما را آتشین رویت گلستان ارم باشد ...

... سرگشته و بیچاره ام ای چاره ام فریاد رس

مردیم در کنج قفس وز گردش وارون چرخ

صد رخنه در دل هست و نیست یک رخنه در این قفس ...

... برآنم تا بیابم پیری و در پای او میرم

نه پیر سالخورد از گردش این کهنه زال چرخ

جوان رایی که گیرم دامنش طفلی ز سر گیرم ...

... کم مشمر گریه ام زانکه به علم ازل

بوده در این جوی آب گردش هفت آسیا

ساده ز علم و عمل مهر تو ورزیده ایم ...

... آن میم باید که چون ریزم به جام

زور می در گردش آرد جام را

بی گناهم پیر دیر از من مرنج ...

... فزون از صرصری نبود قیامت خاکساران را

به ترک جاه گو تا گردش ایام برخیزد

که گلخن تاب دایم در نظر دارد بهاران را ...

... از روی تو آیینه کف دست کلیم ست

چشم و نگهت گردش جامی ز نبیذست

کلک و ورقم تاب سهیلی بر ادیم ست ...

... نیرنگ عشق شوکت رعنایی تو برد

در طالع تو گردش چشم سیاه کیست

گوید ز عجز چون تو خداناشناس حیف ...

... آزادی ما هیچ و گرفتاریتان هیچ

پیمانه رنگی ست درین بزم به گردش

هستی همه طوفان بهارست خزان هیچ ...

... در فصل دی که گشته جهان زمهریر ازو

بنشین که آب گردش ساغر کنیم طرح

تا چند نشوی تو و ما حسب حال خویش ...

نومیدی ما گردش ایام ندارد

روزی که سیه شد سحر و شام ندارد ...

... کاورد قطره و گهر شاهوار برد

تا فتنه راز گردش چشم سیاه گفت

کینی که داشتم به دل از روزگار برد ...

شوخی چشم حبیب فتنه ایام شد

قسمت بخت رقیب گردش صد جام شد

تا تو به عزم حرم ناقه فگندی به راه ...

دوش کز گردش بختم گله بر روی تو بود

چشم سوی فلک و روی سخن سوی تو بود ...