در این بخش شعرهایی را فهرست کرده‌ایم که در آنها مولانا مصرع یا بیتی از ابوعلی عثمانی را عیناً نقل قول کرده است:

1. مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳ :: ابوعلی عثمانی » برگردان رسالهٔ قشیریه » باب ۴ تا ۵۲ » باب بیست و ششم - در عُبودیّت

   مولانا (بیت ۲۱): روزی یکی همراه شد با بایزید اندر رهی - پس بایزیدش گفت: چه پیشه گزیدی ای دغا

   ابوعلی عثمانی (بیت ۱۶): شیخ ابویزید مردی را پرسید که چه پیشه داری گفت خر بنده گفت خدای خر ترا مرگ دهاد تا بندۀ خدای باشی نه بندۀ خر. -

در این بخش مجموعه شعرهایی از دو شاعر را که توأماً هموزن و همقافیه هستند در گروه‌های مجزا فهرست کرده‌ایم:

1. مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۶:ای گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا - پیوسته چنین بادا چون شیر و شکر با ما

   مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۹:یک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا - من خمره‌ی افیونم زنهار سرم مگشا

   
   

   ابوعلی عثمانی » برگردان رسالهٔ قشیریه » باب ۴ تا ۵۲ » باب چهل و ششم - در تَوحید:وَغَنّیٰلِیَ مِنْقَلْبی - وَ غَنَّیْتُ کَما غَنّیٰ

   ---

2. مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۹:برخیز و صبوح را بیارا - پُر لَخلخه کن کنار ما را

   مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۰:تا چند تو پس روی به پیش آ - در کفر مرو به سوی کیش آ

   مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۵:گفتی که گزیده‌ای تو بر ما - هرگز نبدست این مفرما

   مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۷:کو مطرب عشق چست دانا - کز عشق زند نه از تقاضا

   
   

   ابوعلی عثمانی » برگردان رسالهٔ قشیریه » باب سوم » بخش ۱۶ - لوائح و طَوالِع و لوامِعْ:فَافْتَرَقْنا حَوْلاً فَلَمّا الْتَقَینا - کانَ تَسْلیمُهُ عَلیَّ وَداعاً

   ---

3. مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۶۷:سر برآور ای حریف و روی من بین همچو زر - جان سپر کردم ولیکن تیر کم زن بر سپر

   مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۶۸:نیشکر باید که بندد پیش آن لب‌ها کمر - خسروی باید که نوشم زان لب شیرین شکر

   مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۷۸:شادیی کان از جهان اندر دلت آید مخر - شادیی کان از دلت آید زهی کان شکر

   
   

   ابوعلی عثمانی » برگردان رسالهٔ قشیریه » باب ۴ تا ۵۲ » باب سی و دوم - در حُرِیَّتْ:مابَقی فی النّاسِ حُرٌّ - لاٰوَلاٰفی الْجِنّ حُرٌّ

   ---

4. مولانا » فیه ما فیه » فصل هفدهم - این مقری قرآن را درست می‌خوانَد آری صورت قرآن را درست می‌خواند:چون اندر تبار‌ش بزرگی نبود - نیارست نام بزرگان شنود

   
   

   ابوعلی عثمانی » برگردان رسالهٔ قشیریه » باب سوم » بخش ۷ - تواجد و وجد و وجود:وُجودی اَنْاَغیبَ عَنِ الْوجودِ - بِما یَبْدوُ عَلیَّ مِنَ الشُّهودِ

   ---