ماده تاریخ‌ها
شماره ۱: آن کرم پیشهٔ کریم نهاد
شماره ۲: که ز دنیا به جوانی به سوی عقبی شد
شماره ۳: که روشن روان است و صاحب نظر
شماره ۴: که ازو بود ملک و دین معمور
شماره ۵: آستان برترش از ذروه کیوان بنگر
شماره ۶: خسرو ملک وجود، شد به دیار عدم
شماره ۷: که زاد از مادر ایام با ایمان و دین توام
شماره ۸: زیب نو داد محمد کاظم
شماره ۹: بر خلق رساندی الم و رنج دمادم
شماره ۱۰: نظام عالم و دستور گیتی آصف دوران
شماره ۱۱: شمع بزم افروز زیبای شبستان جهان
شماره ۱۲: رفت از دار جهان فخر زمان شهبازخان
شماره ۱۳: لب فروبست از نوای زندگی ناگاه آه
شماره ۱۴: یعنی کریمخان آن خان سپهر خرگاه
شماره ۱۵: معدن عز و شرف، منبع جود و سخا
شماره ۱۶: شد ز عالم به جنت الماوی
شماره ۱۷: که پری چهره بود و حور سرشت
شماره ۱۸: به کام ریخت به ناکام شربت فرقت
شماره ۱۹: که لطفش بود آب این سبز کشت
شماره ۲۰: ز دنیا قدوهٔ اهل زمین رفت
شماره ۲۱: تزویج نمود دختری مه‌پیکر
شماره ۲۲: که روی اوست چون گل زیب این باغ
شماره ۲۳: حضرت میر محمد صادق
شماره ۲۴: آفتاب عمر یوسف میرزا رو در زوال
شماره ۲۵: کز ستم آسمان گشت نهان در زمین
شماره ۲۶: صاحب رای پیر و طبع جوان
شماره ۲۷: همچو مهر از روی او روشن شبستان جهان
شماره ۲۸: تازه گل خرم باغ جهان
شماره ۲۹: شد از بزم احبا میر مؤمن
شماره ۳۰: که کردش کافل ارزاق لطف قادر منان
شماره ۳۱: از این عالم پرشر و شور شد
شماره ۳۲: از لطف خدای انس و جان شد
شماره ۳۳: از بزم جهان رفت به گلزار جنان
شماره ۳۴: سحاب جود و کرم میرزا شریف احمد
شماره ۳۵: زیور این بوستان و زینت این گلستان
شماره ۳۶: آن که چون یعقوب باشد ممتحن
شماره ۳۷: ز جور اختر و بیداد گردون میرعبدالله
شماره ۳۸: که کند دیدن او جان تازه
شماره ۳۹: که خم از باد اجل شد ناگاه
شماره ۴۰: شیعهٔ یکرنگ علی ولی
شماره ۴۱: سرو باشد چون نهال کوتهی
شماره ۴۲: شد ز احباب دور کلبعلی
شماره ۴۳: رخ عالم‌آرای سیدعلی
شماره ۴۴: چو گل به باد خزان رفت میرزامهدی
شماره ۴۵: ز رشک ضمیرش رخ آفتاب