رضا پروا
رضا پروا در ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۴ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۵۲ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » شوقیات » شمارهٔ ۲۳۸:
قصه تاریک روزان در دل شب عرضه دار
رضا پروا در ۹ ماه قبل، چهارشنبه ۳ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۵۴ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » شوقیات » شمارهٔ ۱۳۰:
دوشم وطن به جز در دیر مغان نبود
قوت روان مگر ز شراب مغان نبود
رضا پروا در ۹ ماه قبل، چهارشنبه ۳ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۴۹ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » شوقیات » شمارهٔ ۱۹۱:
یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
موارد هماهنگ
رهی معیری، غزل ها، جلد سوم، نغمه حسرت
رضا پروا در ۹ ماه قبل، چهارشنبه ۳ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۴۱ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » شوقیات » شمارهٔ ۱۹۴:
گشتیم غرق آتش و آبی نیافتیم
رضا پروا در ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۳۰ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » ترکیبات » شمارهٔ ۶ - مخمس:
معنی بیت اول
چمنزار خندیده و ابرها گریه کرده اند
صبح فرا رسیده و خروس می خواند
رضا پروا در ۹ ماه قبل، چهارشنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۵۹ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » ترکیبات » شمارهٔ ۴ - فی نعت سلطان الانبیا و مناقب الائمة اثنا عشر علیهم السلام:
چو شمع مشرقی از چشم سایر انجم
رضا پروا در ۹ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۱۱ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۲۵ - فی التوحید الله عزّ اسمه:
ماه را منجوق این پیروزه ایوان ساخته
رضا پروا در ۹ ماه قبل، یکشنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۳۱ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۲۰ - یمدح الشیخ العالم قدوة الاوتاد و الاقطاب سیف الحق و الدین الباخرزی قدس الله روحه:
هر چه آن در باب خون بر دیده ام می شد روان
رضا پروا در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۴ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۰۷ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱۶ - فی مدح شهریار الاعظم مبارز الحق و الدین محمد و تهنیة یوم تطهیر اولاده:
به زلف مشک فروبسته کار بر ریحان
رضا پروا در ۹ ماه قبل، چهارشنبه ۱۲ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۵۸ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱۳ - یشکو دهره:
خاک کرمان حبذا آن گلستان
حبذا: چه خوب است!
رضا پروا در ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۲۵ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱۰ - فی النعت خلقاء الراشدین:
بر مثال بی مثال آل، طمغا می زنند
رضا پروا در ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۵ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۳۹ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱ - بنام ایزد:
منظور این است که موسی بعد از کشیدن ریش فرعون بود که نشان پیامبری یافت.
رضا پروا در ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۵ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۳۳ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱ - بنام ایزد:
گه رسانی صورتی از ریش فرعونش منال
رضا پروا در ۱۰ ماه قبل، سهشنبه ۴ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۰۷ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱ - بنام ایزد:
عرش و کرسی را به درگاه جلالت التجا
رضا پروا در ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۷ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۴۲ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » المطائبات و المقطعات » شمارهٔ ۱ - فی مدح الشیخ گرز الدین ابوالعباس رومی دامت دولته:
این قطعه مذمه گرزالدین رومی است نه مدح!
رضا پروا در ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۷ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۴۰ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » المطائبات و المقطعات » شمارهٔ ۲ - فی مذمة الفرس العضدیه:
این قطعه مدح حسن ابن عضد است نه مذمه!
رضا پروا در ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۰۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۲:
در مصرع دوم لدید درست تر به نظر می رسد و معنی آن دارویی است که در کنار دهان می ریزند
رضا پروا در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۰۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۴:
ترجمه بیت مانده به آخر
اگر از طولانی شدن اقامت من به تنگ آمده اید بدانید که زمان هجرت من فرا رسیده است
رضا پروا در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۱۸ دربارهٔ اسدی توسی » گرشاسپنامه » بخش ۱۴۱ - پند دادن گرشاسب نریمان را:
نکوکار با چهره زشت و تار
فراوان به از نیکوی زشت کار
به نظر درست تر می رسد
رضا پروا در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۲۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۸۵:
در بیت دوم: "تو سرو با بدن شمس یا بناگوشی" منطقی تر به نظر می رسد (با به جای یا)
مشابه آن در غزل 87 است که آمده:
گر کسی سرو شنیده ست که رفته ست این است
یا صنوبر که بناگوش و برش سیمین است