رضا پروا
رضا پروا در ۶ ماه قبل، پنجشنبه ۴ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۵۲ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » شوقیات » شمارهٔ ۲۳۸:
قصه تاریک روزان در دل شب عرضه دار
رضا پروا در ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۳ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۵۴ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » شوقیات » شمارهٔ ۱۳۰:
دوشم وطن به جز در دیر مغان نبود
قوت روان مگر ز شراب مغان نبود
رضا پروا در ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۳ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۴۹ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » شوقیات » شمارهٔ ۱۹۱:
یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
موارد هماهنگ
رهی معیری، غزل ها، جلد سوم، نغمه حسرت
رضا پروا در ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۳ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۴۱ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » شوقیات » شمارهٔ ۱۹۴:
گشتیم غرق آتش و آبی نیافتیم
رضا پروا در ۶ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۳۰ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » ترکیبات » شمارهٔ ۶ - مخمس:
معنی بیت اول
چمنزار خندیده و ابرها گریه کرده اند
صبح فرا رسیده و خروس می خواند
رضا پروا در ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۵۹ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » ترکیبات » شمارهٔ ۴ - فی نعت سلطان الانبیا و مناقب الائمة اثنا عشر علیهم السلام:
چو شمع مشرقی از چشم سایر انجم
رضا پروا در ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۱۱ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۲۵ - فی التوحید الله عزّ اسمه:
ماه را منجوق این پیروزه ایوان ساخته
رضا پروا در ۶ ماه قبل، یکشنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۳۱ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۲۰ - یمدح الشیخ العالم قدوة الاوتاد و الاقطاب سیف الحق و الدین الباخرزی قدس الله روحه:
هر چه آن در باب خون بر دیده ام می شد روان
رضا پروا در ۶ ماه قبل، جمعه ۱۴ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۰۷ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱۶ - فی مدح شهریار الاعظم مبارز الحق و الدین محمد و تهنیة یوم تطهیر اولاده:
به زلف مشک فروبسته کار بر ریحان
رضا پروا در ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۲ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۵۸ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱۳ - یشکو دهره:
خاک کرمان حبذا آن گلستان
حبذا: چه خوب است!
رضا پروا در ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۲۵ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱۰ - فی النعت خلقاء الراشدین:
بر مثال بی مثال آل، طمغا می زنند
رضا پروا در ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۵ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۳۹ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱ - بنام ایزد:
منظور این است که موسی بعد از کشیدن ریش فرعون بود که نشان پیامبری یافت.
رضا پروا در ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۵ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۳۳ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱ - بنام ایزد:
گه رسانی صورتی از ریش فرعونش منال
رضا پروا در ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۴ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۰۷ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » مدایح و مناقب » شمارهٔ ۱ - بنام ایزد:
عرش و کرسی را به درگاه جلالت التجا
رضا پروا در ۷ ماه قبل، جمعه ۱۷ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۴۲ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » المطائبات و المقطعات » شمارهٔ ۱ - فی مدح الشیخ گرز الدین ابوالعباس رومی دامت دولته:
این قطعه مذمه گرزالدین رومی است نه مدح!
رضا پروا در ۷ ماه قبل، جمعه ۱۷ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۴۰ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » المطائبات و المقطعات » شمارهٔ ۲ - فی مذمة الفرس العضدیه:
این قطعه مدح حسن ابن عضد است نه مذمه!
رضا پروا در ۸ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۰۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۲:
در مصرع دوم لدید درست تر به نظر می رسد و معنی آن دارویی است که در کنار دهان می ریزند
رضا پروا در ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۰۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۴:
ترجمه بیت مانده به آخر
اگر از طولانی شدن اقامت من به تنگ آمده اید بدانید که زمان هجرت من فرا رسیده است
رضا پروا در ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۱۸ دربارهٔ اسدی توسی » گرشاسپ‌نامه » بخش ۱۴۱ - پند دادن گرشاسب نریمان را:
نکوکار با چهره زشت و تار
فراوان به از نیکوی زشت کار
به نظر درست تر می رسد
رضا پروا در ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۲۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۸۵:
در بیت دوم: "تو سرو با بدن شمس یا بناگوشی" منطقی تر به نظر می رسد (با به جای یا)
مشابه آن در غزل 87 است که آمده:
گر کسی سرو شنیده ست که رفته ست این است
یا صنوبر که بناگوش و برش سیمین است