میاحیان در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۵:
با سلام در مصرع اول بیت دوم ره گذری درست است . رهگذر فاعل است .
هنگامه حیدری در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۰۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱۸:
حضرت مولانا در این ابیات می فرمایند: از کوزه همان برون تراود که در اوست.
کسی که اصلش جغد است نمی تواند صورت پرنده باز به خود گیرد . کسی که سیر خورده باشد از دهانش بوی پیاز نخواهد آمد.
اگر پای تو کوچک شده به خاطر پاپوش تنگت بوده است پایت را از آن پاپوش درآور تا ببینی پایت تا کجاها تو را خواهد برد.
حیز: نامرد
غر: زن فاحشه
در بیت آخر می فرماید:
چنگا تو سری برکن، در حلقه سر اندر کن
تو خویش تهی تر کن، تا جنگ به ساز آید
مصراع دوم این بیت اشاره دارد به این حدیث که :
مثل المومن کمثل المزمار لا یحسن صوته الا بخلاء بطنه:
مثل مومن مثل سازی است که زیبایی صدایش جز با تهی شدن بطن و درونش به گوش نخواهد رسید.
احد محمودی در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۴۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۹:
میان گریه می‌خندم که چون شمع اندر این مجلس زبان آتشینم هست لیکن در نمی‌گیرد
(9-149)
خواجه تمام صور خیال رادر این بیت در زمینۀیک تشبیه تمثیل آورده است ،یعنی خود را به شمعی تشبیه کرده ... ودربیت تداعی معانی مشابهت وجود دارد .
میان گریه می خندم زیرا همانند شمع زبانی آتشین دارم اما سخنانم در اهل این مجلس تأثیر ندارد
کاظم ایاصوفی در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۳۲ دربارهٔ اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰:
مصراع دوم بیت چهارم از نظر وزن و معنی درست نیست. شاید به این صورت باشد:
وگر آن لعل تو در .....
هنگامه حیدری در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۵۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۳:
بلاساقون نام شهری در تزکستان است . حضرت مولانا در کل این غزل به بیهودگی مال و منال دنیوی اشاره دارد.
در بیت اول می فرماید: می گویند در شهر بلاساقون یک فرد ترکی دارای دو کمان است. حالا اگر یکی از این کمان ها را نداشته باشد چه اتفاقی برای ما می افتد و بعد در بیت بعد ادامه میدهد که اینقدر حساب کتاب نکنبد که دیگران چه دارند و چه ندارند. کل فضای غزل بیان کننده ی آن است که جز وجود ،خشم و رضایت شاه شاهان (ذات مقدس حق) باقی مسایل واهی و هرزه است. حتی به خداوند می فرماید اگر تو طاعت من باشی من از تمامی ترس های بی طاعتی ام در امان هستم.
هنگامه حیدری در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۳۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۱:
در مناقب العارفین افلاکی مصراع اول بیت اول به این شکل نیز آمده است:
آن روح که او پاکی زان اروح جم دارد
بشنو که چه م یگوید بنگر که چه دم دارد.
احمد در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۷:۴۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۲:
معنی با این تغییر از بین نمی رود اتفاقا وزن هم مقداری تصحیح می شود یعنی به این سلام مردمک دیده ام روشنایی می یابد
mehr در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۷:۱۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۵:
شاه منصور برادرزاده شاه‌شجاع وبرادر شاه یحیی است و سالها در تحت فرمان شاه‌شجاع و در دستگاه او با حافظ مأنوس بوده است. این غزل را حافظ در پیرانه سر برای شاه منصور سروده و تاریخ آن احتمالاً قبل از سال 790 باشد زیرا شاه منصور در سال 790 پس از شکست شاه‌یحیی بر شیراز مسلط و تا پایان عمر حافظ یعنی سال 792 حاکم شیراز بود ودر سال 795 در جنگ با تیمور کشته شد.
شاعردر مطلع غزل حالت چشم انتظاری و آرزوی باطنی خود را که او به سلطنت وقدرت دست یابد، بازگو کرده و در بیت دوم چنین وانمود می‌کند که آیا پس از سالها انتظار آیا وقت آن نرسیده که چشممان به جمال تو بر سریر سلطنت بیفتد. و در بیت سوم این خال موروثی خانواده آل‌مظفر را که در صورت اکثر مردان این خانواده فی‌الجمله شاه‌منصور بود می‌ستاید. در بیت چهارم شاه منصور را تشجیع به قیام کرده و در بیت پنجم راه و رسم حکومت را به او یادآور می‌شود و با کنایه به او می‌فهماند که مردم در زیر فشار و دربند اسارت استبدادند. قیام کن و آنها را رهایی بخش و بالاخره دربیت ششم خود را مانند بادصبا سرگردان و بی‌حاصل نامیده و از اینکه در آرزوی توفیق او به سر می‌برد غزل را به پایان می‌رساند و مضمون بیت مقطع این غزل را جای دیگر چنین سروده است:
صبا به چشم من انداخت خاکی از کویش
که آب زندگیم در نظر نمی‌آید
این غزل یکی از غزلهای ذو وجهین حافظ است که صورت ظاهر عاشقانه آن بسیار لطیف و ایهامات آن بسیار با ظرافت جا افتاده است.
شرح جلالی
ا.م. در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۴۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۶۰:
فرهنگ فارسی معین
(قُ ض ) [ ع . قراضة ] (اِ.) 1 - براده های فلز که هنگام تراشیدن می ریزد. 2 - هرچیزی که از شکل درآمده و خراب شده باشد.
کسری عرشیان در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۱۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۴:
سعدی دیگر جفا مکن چشم عاشق راتر مکن
کردی جفا دیگر مکن.......
reza در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۰۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۶۹:
سلام
واقعا خسته نباشید یعنی لذت میبرم از این سایت واقعا
خیلی خوبه میشه گفت بهترین سایت در زمینه فرهنگی کشوره
عالیه دمتون گرم
سید محمد زعفرانچی در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۴۷ دربارهٔ نظامی » خمسه » مخزن الاسرار » بخش ۱۱ - خطاب زمین بوس:
با سلام
بسیار وزین و پرمایه بود
متشکرم
جلال در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۰۹ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۴:
بیت ششم مصرع دوم
دلی یا دلم بجای "دل"
دل ز غم برهانی، مرا ز غم برهایی
دلی ز غم برهانی، مرا ز غم برهایی
دلم ز غم برهانی، مرا ز غم برهایی
جلال در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۵۷ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۴:
سلام
یک ویرگول این مصرع را زیباتر می کند
ز هجر جان من اینک به لب رسید کجایی؟
ز هجر ، جان من اینک به لب رسید کجایی؟
جلال در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۵۰ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۵:
سلام
حقیر در جواب بیت هشتم این غزل از حافظ را درج می کنم:
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت
ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل
تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت
نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس
پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت
حافظا روز اجل گر به کف آری جامی
یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت
سایه غبار در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۳۱ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۵:
بنظر می آید : مصرع دوم از بیت دوم به این صورت باشد :
که رقیب ز در نیاید به بهانه گدایی
با تشکر
جلال در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۰۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۴:
سلام
وقتی انسان از خودش هجرت کند به وصل میرسد
حافظ حجاب راه تویی از میان برخیز
والسلام
جلال در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۲۳ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۳:
سلام
دوستان بر سراینده حاشیه میزنند یا بر خواننده
که اگر بر خواننده است بی فایده می نماید
- و اما بیت اول این غزل با بیت آخر غزل اول مولا حافظ شیرازی کاملا هم معنی است
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها
نکته جالب در مورد انا الحق در بیت دوم که مضمون وحدت وجود را به انا الحق مربوط می کنه
عطار نیز خوش گفته
او اناالحق آشکارا گفته بود
دُرّ این اسرار را او سفته بود
پس نتیجه آنکه اگر به اسرار یک عارف حق پی ببری و دست پیدا کنی مانند حلاج کوس انا الحق میزنی
جلال در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۰۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۳:
سلام
دیشب این غزل رو در خواب دیدم و چه زیبا غزلی است
روفیا در ۱۰ سال و ۱ ماه قبل، چهارشنبه ۱۳ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۲۴ دربارهٔ شیخ محمود شبستری » گلشن راز » بخش ۵۷ - اشارت به خرابات: