کاوه ایلامی در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۱۰:۵۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۸۶:
ترک دربعضی اشعار مولانا یعنی سفیدی و خوش طینتی و هندو یعنی سیاهی وتاریکی
اینجا منظور مولوی تبار ونژادوقومیت اش نیست چون واضح است که او بلخی است وبلخ از کهن ترین شهرهای فارسی در اوستا است
اینجا مولوی میگوید اگرچه ظاهر و زبانم بد و هندیانه است اما اصل وباطنم خوب و ترکانه است
گواه این مطلب اشعار دیگرش راجع به ترک وهندو و ضد بودن آنهاست و اگر مولانا منظورش تبار ترکی اش بود پس زبانش هم باید هندی میبود که اینجور نیست
حاضران گفتند ای صدر الوری
راست‌گو گفتی دو ضدگو را چرا
گفت من آیینه‌ام مصقول دست
ترک و هندو در من آن بیند که هست
بد هندو نمودم آینه‌ام
حسد و کینه نیست اعلامش
نفس هندوست و خانقه دل من
از برون نیست جنگ و آرامش
علی در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۱۰:۰۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۶:
از مطالب همه دوستان استفاده کردم و لذت بردم.
قطعا اگر بحث شیعه و سنی منجر به اختلاف شود بهتر آن است که مباحثه ای نشود که اصل اتحاد است. لکن از دوست عزیزی که از عبارت پیر مغان حافظ رمزگشایی کردند بسیار متشکرم و بسیار لذت بردم. ان شالله پیر مغان پناه همه ما باشند.
توصیف پاردم دراز هم جالب بود واقعا! آروزی شکم فربه با نهایت لطافت.
حافظ چه هنرمندانه و باظرافت بیان کرده
دکتر صحافیان در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۷:۵۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۸:
در بیان شوق عشق: یار ماه چهره ام هفته ای است که از شهر بیرون رفته که برایم یک سال طول کشیده. فراق و دوری از حال خوش، دشوار است.
مردم دیده ز لطف رخ او در رخ او
عکس خود دید گمان برد که مشکین خالی است
مردمک چشمم در چهره زلال او خود را دید و گمان برد که خال خوش بوست.( هم افرایی عاشق و معشوق و انعکاس آیینه گون در همه چیز حتی زیبایی)
3- از لب شیرینش هنوز شیر می چکد، گر چه با نازهای چشم، هر مژه اش کشنده است.
4- تو که در سخاوت زبانزد همگانی در تعجبم از کوتاهی تو در شوق من غریب.
5- بعد از دیدن دهان زیبا و منحصر به فرد تو تردیدی ندارم که جزء لا یتجزی( جزئی که دیگر تجزیه نشود که برخی از حکما به آن معتقد بوده و بسیاری نه) وجود دارد.
6-بشارت و فال مبارکی رسید که از برابر ما عبور خواهی کرد( و حال خوش دوباره خواهد رسید) ازین کار خیر برنگرد.
7- حافظ که زخمی فراق توست و از ناله بدنش چون نی شده، چگونه کوه فراقت را بر پشت کشد؟!
کانال و وبلاگ:
آرامش و پرواز روح
دکتر صحافیان در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۷:۴۲ دربارهٔ عطار » الهی نامه » بخش چهاردهم » (۲) حکایت نمرود:
حکایت نمرود( مقاله 14)
یکی کشتی شکست و هفتصد تن
در آب افتاد و باقی ماند یک زن
زنی بر تخته آنجا مگر ماند
بزاد القصه وز وی یک پسر ماند
آن زن نیز پس از یه دنیا آوردن پسر در آب افتاد و غرق شد.از جانب حق به باد و موج و ماهی ندا آمد که این نوزاد در حفظ الهی است از او به جان محافظت کنید.
عرشیان گفتند که او کیست؟ خطاب آمد به وقتش آگاهتان می کنم.
ماهی گیری او را گرفت و در ناز و نعمت بزرگ کرد.چون جوان شد سرمه دانی از یاقوت یافت که چون میل برمی کشید عرش و کرسی و افلاک را میدید. و چون بر چشم دیگر میل می کشید گنجهای زمین را میدید.عرشیان پرسیدند کدام بنده شایسته توست؟ خطاب آمد که او نمرود است لاف خدایی می زند و با صد کینه به جنگم می آید.
ژرف بنگر که چگونه حق او را پروراند و سپس به خواری انداختش.
کسی را در دو عالم هر که خواهی
وقوفی نیست بر سر الهی
-آنکه خود معلول است به دنبال علت و رازهای الهی نباید بگردد.
-گر چه خورشید چون رخش بر زین زرین می نشیند اما هنگام غروب بر زین واژگونه بنشیند
بر آر از جان پرخون آه دلسوز
که نه از شب خبر داری نه از روز
اگر خواهی که باشی روز و شب شاد
مکن تا تو تویی زین روز و شب یاد
ولی تا تو توئی در خویش مانده
نخواهی بود جز دل ریش مانده
- اندیشه در رازهای الهی و حوادث روزانه زندگی، راه به جایی نمی برد و ارمغانی جز ناخوشی ندارد.
از پوست افکار خویش به در آیید .
کانال و وبلاگ:
آرامش و پرواز روح
گمنام در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۷:۳۴ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۷۱ - عزم کردن شاه چون واقف شد بر آن خیانت کی بپوشاند و عفو کند و او را به او دهد و دانست کی آن فتنه جزای او بود و قصد او بود و ظلم او بر صاحب موصل کی و من اساء فعلیها و ان ربک لبالمرصاد و ترسیدن کی اگر انتقام کشد آن انتقام هم بر سر او آید چنانک این ظلم و طمع بر سرش آمد:
بنام خدا
در پاسخ خانم الهه:
میگه اون فرمانده که امین من بود و به هرکس جز من لا میگفت و دست رد میزد اخرش اینطور از کار درومد و به کنیزم تجاوز کرد. دلیلش اعمال خودم بود که باعث کار او شد وگرنه ان فرمانده اهل خیانت بمن نبود
شی شی در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۳:۵۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲۱:
منظور از سلطان خداست . لطفا سخنرانی های الهی قمشه ای و پرپیز شهبازی رو درباره این اسعار گوش بدید ؛ ممنون از گنجور
شی شی در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۳:۵۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲۲:
منظور از سلطان خداست . لطفا یخنرانی های الهی قمشه ای و یا پرویز شهبازی درمورد این اسعار رو گوش بدید . ممنون از گنجور
خلیل انجمنی در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۲:۲۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۵:
نظرپاک خطاپوش=چشمی که آنقدر پاک است که خطانمیکند .دراینجا حافظ خودبرترازپیراست که به اوامتیازآفرین می دهدیعنی اونیزایمان دارد که هیچ خطاوظلمی در آفرینش انجام نگرفته است و ازمیان شنوندگان این غزل نیزکسانی می توانند منظورحافظ رادرک کنند که آنها هم خطایی درآفرینش نبینندنه اینکه ببیند واز آن چشم پوشی کنند که این مصداق کفر است
رضا در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۲:۰۱ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۱:
درود بر همه یاران. به گمان من خیام در اینجا رنج‌بردن را به مثابه امری پسندیده بیان نمی‌کند و قصد تشویق و بزرگداشت آن‌را هم ندارد بلکه حقیقتی تلخ را با قدری شکّر پارسی به خوردمان می‌دهد، همانند: «نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود، مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد». آنچه توجه من را به خود جلب کرد مصرع آخربود و بنا به تجربه محدودم در شعر‌خوانی، پیام اصلی معمولا در بیت/مصرع آخر دوبیتی‌ها نهان می‌شود. من این مصرع را مصداق «پایان شب سیه سپید است» درک کردم.
اسکندر در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۱:۰۹ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۴۹ - جمال طبیعت:
این قصیده در جواب و به استقبال قصیدهٔ سید احمد ادیب پیشاوری گفته شده (یکی گل در این نغز گلزار نیست)
کاوه ایلامی در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۵۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۳۳:
مولانا زاده بلخ است درآنجا بزرگ شده،بعداز حمله مغول وتاتار به قونیه میرود که غربی ترین شهر ایرانی نشین است،آن زمان هنوز روم شرقی کامل ازبین نرفته بود حمدالله مستوفی قزوینی دانشمند قرن هفتم در “نزهه القلوب” طول و عرض ایران را این‌گونه برمی‌شمارد : “ملک ایران زمین، در واقع بر میان ربع مسکونست طولش از قونیه روم است تا جیحون بلخ و عرضش از عبادان بصره است تا باب الابواب تمورقپو(دربند)،اینکه چندقدن بعد کشوری به نام ترکیه یاعثمانی شکل بگیرد وادعای ترک بودن مولانا بکند خنده دار است،اینجاهم به صراحت وبه معنای ظاهری میگوید ترک نیست .دکتر هم احتمالا دک تر باشد وگرنه واژه یونانی است
عبدالرضا جلالی در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۴۱ دربارهٔ سنایی » حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه » الباب الثانی: فی الکلام ذکر کلام الملک العلّام یسهل المرام » بخش ۱۱ - التمثیل فی خلقة آدم و عیسی‌بن مریم علیهماالسلام:
خنک آنکس که نقش خویش بشست
نه کس او را نه او کسی را جست
این بیت برای این عنوان که به کدام مقام عرفانی اشاره دارد در آزمون دکتری 98 رشته زبان و ادبیات فارسی آمده است .
عبدالرضا جلالی در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۳۶ دربارهٔ سنایی » حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه » الباب الثانی: فی الکلام ذکر کلام الملک العلّام یسهل المرام » بخش ۱۱ - التمثیل فی خلقة آدم و عیسی‌بن مریم علیهماالسلام:
بیت
«خنک آنکس که نقش خویش بشست //نه کس او را نه او کسی را جست»
توجه ما را به مقام انقطاع از مقامات عرفانی جلب میکند که تبتل، مأخوذ از آیه «...و تَبَتَّل اِلَیْهِ تبتیلاً»
است. این واژه مصدر باب تَفعُّل و از مادّه ب ت ل به معنای قطع کردن، جدا کردن و ممتاز ساختن است. احتمالاً اصل این واژه سُریانی، و به معنای خود را وقف خدا کردن به شیوه رهبانی است. و اینکه در عرفان تبتّل به عنوان اصطلاح کمتر به کار رفته و اغلب، معنای آن یا برخی مراتب آن با عناوین دیگری از قبیل «مقام انقطاع » یا «اخلاص » آمده است ومقام هفدهم «إخلاص» است. همه شب نماز کنند و همه روز روزه دارند، چون نفس ایشان در طاعت نیاید و طاعت بینند، پنجاه ساله طاعت به یکی شربت آب بفروشند و به سگی یا به کسی دهند، آنگه گویند: ای نفس! دانستی که آنچه تو کردی، خدای را نشاید؟
عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳ در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۲۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۲:
درود به یاران همراه
نامه تعزیت دختر رز بنویسید
تا همه مغبچگان زلف دوتا بگشایند
گیسوی چنگ ببرید به مرگ می ناب
تا حریفان همه خون از مژه‌ها بگشایند
برخی بزرگواران در اینجا نوشته اند مصرع دوم این دو بیت با هم جابجا شده است!!
نمی دانم دلیل این بزرگواران چیست اما به نظر بنده کمینه این ابیات به همین شکل درست است.
بیت چهارم:
زلف گشادن و مو پریشان کردن در هنگام دریافت خبر مرگ کسی است.
نامه تعزیت (سیاه نامه، خبر مرگ، نامه تسلیت) دختر رز (شراب) را بنویسید تا مغبچگان ساکن میخانه زلف بگشایند و عزا بگیرند.
(رَز = ما در استان فارس به درخت انگور یا مو می گوییم رَز و دختر رز همان محصول درخت انگور است)
برسان بندگی دختر رز گو به درآی/که دم و همت ما کرد ز بند آزادت
جمال دختر رز نور چشم ماست مگر/که در نقاب زجاجی و پرده عنبیست
دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد/شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد
اما بیت پنجم:
وقتی گیسوی چنگ بریده شود (استعاره) از آن خون جاری می شود و با مصرعی که در ادامه آن آمده است تطبیق دارد.
ارسلان در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۲۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۴:
گفت: "مگر ز لعل من بوسه نداری آرزو؟"
مردم از این هوس ولی، قدرت و اختیار کو؟ :(
مهدی قربانی زیناب در ۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۴۴ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ اشعار ترکی » خان ننه:
در دانشگاهی در انگلیس دیدم که دانشجو ها در دانشگاه برای جشن روز مادر ترجمه انگلیسی این شعر استاد شهریار را همخوانی میکردند این نشان از جایگاه والا ی استاد را دارد واقعا شعر بسیا جذاب و شگفت انگیزیه خدا شهریار را بیامرزد واقعا مرد بزرگی بود
حامد در ۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۳:۰۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۴:
درود و سپاس فراوان بر آقای رضا بابت این تحلیل زیبای ایشان.....کسانی که از دانشی برخوردارند به جای بحث های الکی و درگیری های بی مورد زیر اشعار همانند این دوست گرامی آقا رضا دانش خودشون رو با چنین تحلیل هایی برای اشخاص علاقه مند به نمایش بزارن .
بهرام در ۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۵۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » داستان سیاوش » بخش ۱۸:
با سلام و درود و عرض ادب خدمت بزرگواران
به امید برداشتن توشه ای از خرمن حکیم فردوسی و بهره مندیِ بیشتر از سایت ارزشمند گنجور، امروز سری به این چند بیت زدم و دوست تر داشتم از نظرات عزیزان در فهم بهتر ادبیاتی که مشکل می نماید، استفاده کنم.
دیدنِ بحث های حاشیه ای و گاه طولانی برایم خوشایند نبود.
امیدوارم کسانی که به فهم و شناخت حقیقت و دادار جهان و گوهر های معرفتی و انسانی دل سپرده اند مهربانانه و بیش از این یار و مددکارِ هم باشند.
با تشکر.
احمد نیکو در ۴ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۰:۴۳ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴] » رباعی ۸۰:
در سروده های استاد محمود سراجی متولد خطه ی سرسبز گیلان شهرستان زیبای آستارا این رباعی آمده است
پرهام در ۴ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۴۴ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۸: