گنجور

 
 
 
گنجور را از دست هوش مصنوعی نجات دهید!

با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج
تعداد ابیات: ۲
خلاصه

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به این موضوع می‌پردازد که او را از کوی خود دور نکنید و در کوی شما به دنبال خانه و آرامش می‌گردد. او حتی اگر به نظر دشمن بیاید، خود را دشمن نمی‌داند و به اصل و نسب خود اشاره می‌کند که ترک است، هرچند ممکن است ادعای هندی بودن داشته باشد. به نوعی، شاعر به هویت و محل خود وفادار است و در جستجوی پذیرش و امنیت است.

برگردان به زبان ساده

# بیگانه مگیرید مرا زین کویم

در کوی شما خانهٔ خود می‌جویم

هوش مصنوعی: به هیچ وجه مرا از خود دور نکنید، زیرا من در این مسیر فقط به دنبال یافتن سرپناهی در کوی شما هستم.

# دشمن نیم ارچند که دشمن رویم

اصلم ترکست اگرچه هندی گویم

هوش مصنوعی: من دشمنی ندارم، هرچند که اگر بخواهم به کسی بگویم، اصل و ریشه‌ام ترک است، هرچند که به زبان هندی حرف بزنم.
رونوشت متن رونوشت نشانی نمای مشابه کتابهای چاپی (فقط رایانه)
اطّلاعات
واژگان
تصاویر
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها
اطّلاعات
واژگان
تصاویر
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها
اطّلاعات
واژگان
تصاویر
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها
اطّلاعات
واژگان
تصاویر
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها
مسعود سعد سلمان
مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۴

وصف لب رنگین تو از دل جویم

در آرزوی زلف تو سنبل بویم

تا پر خون شد ز دیده چون گل رویم

وصف تو همه روز به بلبل گویم

امیر معزی
امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۲

ای‌ گوی زَنَخ سخن ز گویت ‌گویم

وی موی میان ز عشق مویت مویم

گر آب شوم‌ گذر به جویت جویم

ور سرو شوم به پیش رویت رویم

مهستی گنجوی
مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۳۶

زرد است ز عشق خاکبیزی رویم

وین نادره را به هر کسی چون گویم

این طرفه که خاکبیز زر جوید و من

زر در کف و خاکبیز را می‌جویم

مشاهدهٔ ۱ مورد هم آهنگ دیگر از مهستی گنجوی
میبدی
میبدی » کشف الاسرار و عدة الابرار » ۲- سورة البقره‏ » بخش ۱۴۴ - ۴۴ - النوبة الثالثة

با دل همه شب حدیث تو میگویم

بوی تو من از باد سحر میجویم.

مشاهدهٔ ۱ مورد هم آهنگ دیگر از میبدی
خاقانی
خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۳۵

دل دل طلبید از پی ره دلجویم

بدرود کنان کرد گذر در کویم

گفتم که ز راه راه و دل دل کم کن

بنگر که من آه آه و دل دل گویم

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
اطّلاعات
واژگان
تصاویر
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها

معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است

اطّلاعات
واژگان
تصاویر
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها

تا به حال ۱۸ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...

ناشناس در ‫۱۴ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۳۱ مرداد ۱۳۸۹، ساعت ۰۱:۵۳ نوشته:

آیا این شعر دلالت میکند بر ترک بودن مولانا ؟!!

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۹ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۵۷ پاسخ داده:

خیر هرکس ذره ای با ادبیات فارسی آشنایی داشته باشه میفهمه استعارات ترک وهندو و رومی و زنگی معانی خاصی دارند

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۰۶ پاسخ داده:

تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم 

دانم من این قدر که به ترکی است آب سو 

آب حیات تو گر از این بنده تیره شد 

ترکی مکن به کشتنم ای ترک ترک خو

  رزق مرا فراخی از آن چشم تنگ توست 

ای تو هزار دولت و اقبال تو به تو

مولوی در اینجا به صراحت گفته ترکی بلد نیست،و معشوق را ترک ترک خو و غارتگر دل معرفی میکنه

reply flag link

 
پیک سحری ا در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۵ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۰۶ پاسخ داده:

در پاسخ به سپنتامن آرین که شعری آورده اند. در این شعر که مولانا فرموده است اگر من ترک نیستم حداقل میدانم که آب میشود سو ... معنی این نیست که من ترک نیستم . شما فرض کن من عرب هستم و در مقابل شخصی هستم که در ادبیات عربی و کتاب های عربی سرآمد روزگار است و استاد کاملی است منم عربی بلدم ولی در زبان عربی غرق نشدم . در مقابل چنین شخصی میگم اگر من عرب نباشم حداقل میدونم که در عربی آب میشود فلان چیز ... به کار بردن واژه ی اگر هم به همین دلیل است وگرنه برای رد این ادعا خود این شعر کافی است در بیت های بعدی همین شعری که شما آوردید تقریبا پنجاه درصد شعر به زبان ترکی است. بیت های بعدی همین شعر :‌

ای ارسلان قلج مکش از بهر خون من

عشقت گرفت جمله اجزام مو به مو

زخم قلج مبادا بر عشق تو رسد

از بخل جان نمی‌کنم ای ترک گفت و گو

بر ما فسون بخواند ککجک ای قشلرن

ای سزدش تو سیرک سزدش قنی بجو

-

من فکر میکنم منظور مولانا از ماه و آب در این شعر این است که شمس ماه مردم ترک است و مولانا همچون سو ( آب ) انعکاس ماه در آب است و به نوعی به کوچک بودن خود در مقابل شمس اشاره دارد نه به اینکه ترکی بلد نیست

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۱۷ پاسخ داده:

 مولوی اینجا استعاره بکار برده میگه اگرچه ظاهرم به دشمن میخوره اما دشمن نیستم اگرچه ظاهر بد وسیاه است اما باطنا نیک سیرت و از خودتان (صوفیان )هستم و استعارات ترک وهندو در اشعار اغلب شاعران فارسی به عنوان دو صفت متضاد بکار رفته

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۱۱ ماه قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۶:۰۴ پاسخ داده:

این شعر مولانا دلالت بر چی دارد؟

 

آن ترک سلامم کند و گوید: « کیسن »

گویم که: « خمش کن که نه کی دانم و نی بی »

آن معتزلی پرسد، معدوم نه شیء است ؟

بیخود بر من شیی بود، و با خود لاشی

مولوی

reply flag link

 
niyaz در ‫۱۰ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۷ آبان ۱۳۹۳، ساعت ۱۷:۴۴ نوشته:

بدون شک
مولانا شعر های ترکی هم داره
و قسمت های زیادی از بلخ امروزی و بلخ قدیم رو ترکتبار ها (ازبک ها و ترکمن ها) تشکیل میدن

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۲۸ پاسخ داده:

مولانا چندبیت ترکی بیشتر نداره به همون اندازه هم شعر یونانی داره،آیااین دلیل بر یونانی بودن مولاناست؟

reply flag link

 
ادب دوست در ‫۹ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۵ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۴۳ نوشته:

خود میگوید:
نیمیم زترکستان ، نیمیم ز فرغانه......

reply flag link

 
امیر علی هدایتی در ‫۳ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۲۹ پاسخ داده:

مطلب زیر از عایشه حر روزنامه نگار، تاریخدان و محقق ترکیه است: مولانا، ایرانی ،ترک یا رومی

مولانا از این سبب که در یکی از ممالک ایرانی یعنی خراسان دیده به جان گشاده است ایرانی و شاعر پارسی گو شناخته می شود. از سوی دیگر به سبب این رباعی ترک نیز شناخته می شود: بیگانه می گویید مرا زین گویم در شهر شما خانه خود می جویم دشمن نیم ار چند که دشمن رویم اصلم ترک است اگر چه هندی گویم از نظر برخی در این ابیات هندی در واقع استعاره از فارسی است اما این عقیده درست به نظر نمی رسد زیرا در آن دوران کسی در قونیه به خاطر پارسی گویی مورد سرزنش قرار نمی گرفت. فارسی زبان رسمی دولت سلجوقی بود. اما برعکس در واقع در اینجا تُرک استعاره از معشوق زیبا روی است و معنای حقیقی ندارد. اصطلاح هندو در اشعار فارسی نیز به معنی سیاه ، تاریک و زشت تعبیر می شود. شاید منظور مولانا این بود که علیرغم ظاهرم درون زیبایی دارم. حافظ شیرازی نیز از این مفهوم در غزلیاتش استفاده می کرد: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را. اما مولانا در دیوان کبیر شمس پاسخ خوبی به ترک ها،افغانی ها و تاجیک ها دارد که قصد مصادره اش را دارند، داده است. گه ترکم و گه هندو گه رومی و گه زنگی/ از نقش تو است ای جان اقرارم و انکارم  نکته: ابیات زیر نیز از غزلیات شمس می باشد: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم دانم من این قدر که به ترکی است آب سو

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۰۶ پاسخ داده:

مولانا خودش بلخی بوده یکی از شهرهای کهن اوستا شکی در فارسی گو بودن ایشان نیست ،پسرش سلطان ولد که در قونیه به دنیا اومده هم ترکی بلد نبوده،ودر کتاب ولدنامه اینجور گفته:     گذر از گفت ترکی و رومی   

  چون از آن اصطلاح محرومی  

   لیک از پارسی گوی و از تازی   

  چونکه در هر دو خوش همی تازی

reply flag link

 
رحمان در ‫۹ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۴۵ نوشته:

در ادبیات باستان واژه ترک دلالت بر معشوق تندخوی دارد. از آنجا که مولوی هرگز به هندو سخنی نگفته و آن زبان را نمیدانسته پس این شعر رنگ استعاری دارد نه قومیتی.
در این رباعی ترک استعاره از زیباروی است و هندو اشاره به زشت رو دارد. مولوی اشاره دارد به این موضوع که اگر چه صورتم تیره و شبیه به هندوهاست اما سیرت من زیباروی و پاک است. مولاناکه در اصل زاده وخش تاجیکستان امروزی بوده(نه بلخ) اصالتا ترک نبوده است هرچند که اصرار بر قومیت او تلاشی سخیف است اما میتواند دغدغه افراد ظاهربین را تسکین دهد!! در بیت ایشان در مثنوی میفرماید:
ای تُرک ِ ماه‌چهره، چه گردد که صبح، تو//
آیی به حجره‌ی ِ من و گویی که: گـُل برو!//
تو ماه ِ ترکی و من اگر ترک نیستم،//
دانم من این قَدَر که به ترکی است، آب سُو//
آب ِ حیات ِ تو گر از این بنده تیره شد،//
تُرکی مکن به کُشتَنَم‌ام ای تُرک ِ تُرک‌ خو//
سلطان ولد فرزند مولانا نیز که به ترکی چندان آشنایی نداشت و رغبت نداشته است می گوید:
تورکچه اگر بیلیدیم
بی سوزی بین ایلیه دیم
تات جه اگر دیله سوز
گویم اسرار اولی
(ترجمه: اگر ترکی می دانستم, یک سخن به هزار میرساندم. هرگاه به زبان تات(فارسی پهلوی) گوش فرادهید, اسرار سزاوارتر می گویم)
باز پسر مولانا در یکی از منظومه های مخلوط و ملمع , سخنش را با این ابیات پایان داده و ناتوانی خود را در سرودن اشعار ترکی و محرومیت از اصطلاحات آن زبان, بیان داشته است:
گذر از گفت ترکی و رومی
چون از آن اصطلاح محرومی
لیک از پارسی گوی و از تازی
چونکه در هر دو خوش همی تازی

reply flag link

 
فرهود در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۱ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۳۰ نوشته:

هندی گوی با هندی روی تفاوت دارد.
هندی گویی با هندو گویی تفاوت دارد.
سیاق شعر با استعاره ترک به معنای زیباروی چندان منطبق نیست.

reply flag link

 
امیر علی هدایتی در ‫۳ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۴۱ پاسخ داده:

مطلب زیر از عایشه حر روزنامه نگار، تاریخدان و محقق ترکیه است:

مولانا، ایرانی ،ترک یا رومی

مولانا از این سبب که در یکی از ممالک ایرانی یعنی خراسان دیده به جان گشاده است ایرانی و شاعر پارسی گو شناخته می شود. از سوی دیگر به سبب این رباعی ترک نیز شناخته می شود: بیگانه می گویید مرا زین گویم در شهر شما خانه خود می جویم دشمن نیم ار چند که دشمن رویم اصلم ترک است اگر چه هندی گویم از نظر برخی در این ابیات هندی در واقع استعاره از فارسی است اما این عقیده درست به نظر نمی رسد زیرا در آن دوران کسی در قونیه به خاطر پارسی گویی مورد سرزنش قرار نمی گرفت. فارسی زبان رسمی دولت سلجوقی بود. اما برعکس در واقع در اینجا تُرک استعاره از معشوق زیبا روی است و معنای حقیقی ندارد. اصطلاح هندو در اشعار فارسی نیز به معنی سیاه ، تاریک و زشت تعبیر می شود. شاید منظور مولانا این بود که علیرغم ظاهرم درون زیبایی دارم. حافظ شیرازی نیز از این مفهوم در غزلیاتش استفاده می کرد: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را. اما مولانا در دیوان کبیر شمس پاسخ خوبی به ترک ها،افغانی ها و تاجیک ها دارد که قصد مصادره اش را دارند، داده است. گه ترکم و گه هندو گه رومی و گه زنگی/ از نقش تو است ای جان اقرارم و انکارم  نکته: ابیات زیر نیز از غزلیات شمس می باشد: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم دانم من این قدر که به ترکی است آب سو

پیوند به وبگاه بیرونی

در این ویدیو که از تلویزیون ترکیه پخش شده، به وضوح گفته شده که مولانا ترک نبود

 

reply flag link

 
ناشناس در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۲ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۱۶ نوشته:

جناب شمس،
اگر از زبان شمس است ، روی سخن وی با بلخی بوده است و این بلخی است که می گوید نیمیم زترکستان ، نیمیم ز فرغانه ، و فراموش نکنیم که تبار شمس را جمله شرح حال نویسان تبریزی دانسته اند جلال الدین تبار فرغانی دارد.
از دیگر سو این دو چنان درهم تنیده بوده اند به ویژه در این غزل، که جدا کردن که و کی گر نه محال بسیار دشوار است.

reply flag link

 
مهرداد در ‫۶ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۱ مهر ۱۳۹۷، ساعت ۱۶:۵۱ نوشته:

مقام مولانا بسیار بالاتر از این است که سعی کنیم او را در قالب های تنگ ملی و قومی و یا دینی و مذهبی بگنجانیم. فلسفه وی خصوصا بعد از ملاقات با شمس تبریزی فلسفه عشق بر مبنای وحدت وجود است که معلم معروف آن ابن عربی بوده. مولانا تمامی عمر خود را در تحت حکومت ترکان خوارزمشاهی (سلطان علاءالدین محمد خوارزمشاه ) و سلجوقیان روم سپری کرد و وی خانوادهایشان با سلاطین آن دوران ارتباظ نزدیک داشتند. چنانکه بهاالدین ولد یعنی پدر مولانا از خانواده خوارزمشاهیان ترک بوده. در نتیجه اینکه وی خود را چزوی از جامعه ترک بداند تعجبی نیست هر چند که از لحاظ زبان ادبی با زبان فارسی بسیار راحت تر بوده و میشود به اطمینان گفت که زبان اصلی و ادبی وی فارسی بوده.

reply flag link

 
مهرداد در ‫۶ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۷، ساعت ۲۱:۴۵ نوشته:

مفهوم و معنی بیت هر چیزی که هست قطعا و یقینا به معنی ترک بودن مولانا نیست.
مولانا اگر ترک بود باید حداقل بخشی از اشعارش رو به ترکی مینوشت ولی وجود چند بیت ترکی آن هم به صورت ترکیبی با فارسی به معنی ترک بودن مولانا نیست
چرا که هر شاعری در زبان مادری خود تواناتر است تا زبانی دیگر.
ولی بسیار جالب است که مولانا با هزاران بیت فارسی ایرانی بودنش ثابت نمیشود ولی با یک بیت که آن هم بهیچ وجه معلوم نیست چه منظوری دارد مولانا ترک میشود،
اگر مولانا ترک بود و مردم قونیه هم ترک پس چرا به فارسی شعر میگفت.مردم قونیه هم حتی ترک نبوده اند و فارسی میفهمیده اند چه برسد به مولانا.

reply flag link

 
Hosein در ‫۵ سال قبل، شنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۸، ساعت ۰۸:۴۰ نوشته:

البته مولانا در غزل 2233 میفرماید: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم. دانم بدین قدر که به ترکی است آب، سو.
این اشعار دلیل نمیشه که مولانا ترک باشه.

reply flag link

 
مرزبان در ‫۵ سال قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۵۶ نوشته:

از همه چیز گذشته بلخ باستانی که اصلا پهلو و پهله است و ان را یلخ بامی میگفتند و انرا پهله و پخله بختی به معنی بلخ روشن و بلخ خوشبخت میگفتند
بهله بختی صفت بختی و پختی مانند پخش و پخش یکی هستند پخش کردن و بحش کردن یکیست در زمان ما بی سوادها جدایش کردند
وهمان بی سوادها نفهمیدن در اوستا نیز بلخ با صفت بختی بامیک به معنی بلخ بخت روشنا امده است - لطفا کسی نیاید قوول فلان دانشمند را بیاورد که گمان کرده بخدی درست است -
بلخ پایگاه ایران زمین ریشه اش پهلو و پرثو و پرسو یکی است پهله و پارسه به معنی مرکز پارسان است در واقع به معنی ضلح و دنده پارسیان است و این نام را به مراکز پارسی میدادند چهار ضلع پارسی بلخ پارسه پهله خراسان و پهله غربی شامل پنج شهرب بزرگ اذربایجان و همدان و اصفهان و ری و دینور میشد و تمتم شمال اهواز و شرق بغداد را میگرفت )
این زبان پارسی دری است و گویش ادبی زبان پارسی است فارسی پهلوی نیز منسوب به پهله است و میتواند اشکانی باشد و میتواند ساسانی باشد و میتواند بلخی باشد به مجموع انها زبان پهلوانی میگیوند -پهلوان یعنی کسی که اهل یکی از این پهله هاست -ان نون نسبت است و پختو یعنی منسوب به بختو - - حالا به قول شیرازیا حالتون بختره کاکو - هرکه گفت بیتره بدانید اصل نیست - تازه به هیزمم میگفتن خیزم - علو بگیری - واخ واخ - بخ بخ - به به وه -
بیچاره انان که گمان میکنند انسوی باختریا یعنی خاوریا - حالو حالتون بخترتره ؟
ما به سختی نمردیم و او بر بختی مرد انقدر با ضمه نگویید
پارسی را پاس بدارید و با گویش پهلوی اصیل خود سخن بگویید و با پارسی دری بنوسید

reply flag link

 
کاوه ایلامی در ‫۴ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۱۰:۵۷ نوشته:

ترک دربعضی اشعار مولانا یعنی سفیدی و خوش طینتی و هندو یعنی سیاهی وتاریکی
اینجا منظور مولوی تبار ونژادوقومیت اش نیست چون واضح است که او بلخی است وبلخ از کهن ترین شهرهای فارسی در اوستا است
اینجا مولوی میگوید اگرچه ظاهر و زبانم بد و هندیانه است اما اصل وباطنم خوب و ترکانه است
گواه این مطلب اشعار دیگرش راجع به ترک وهندو و ضد بودن آنهاست و اگر مولانا منظورش تبار ترکی اش بود پس زبانش هم باید هندی میبود که اینجور نیست
حاضران گفتند ای صدر الوری
راست‌گو گفتی دو ضدگو را چرا
گفت من آیینه‌ام مصقول دست
ترک و هندو در من آن بیند که هست
بد هندو نمودم آینه‌ام
حسد و کینه نیست اعلامش
نفس هندوست و خانقه دل من
از برون نیست جنگ و آرامش

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۳۰ نوشته:

سعدی علیه الرحمه:

سعدی از پرده عشاق چه خوش می‌گوید ترک من پرده برانداز که هندوی توام 

ای امان از جهل اندر جهل اندر جهل مرکب جماعت متعصب پانترک،این ترک و هندو و رومی و زنگی در اشعار شاعران استعاره از دو صفت متضاد هستند نه نژاد و تبار،نه تنها در اشعار مولوی بلکه در اشعار اغلب شاعران فارسی به کار گرفته شده،محض اطلاع چند نمونه میاوریم: 

خاقانی شروانی:

هندو بچه ای سازد ازین ترک ضمیرم 

زان تا نشناسند بگرداند جلباب 

و مجدد  ایشان میفرماید : 

ز زلفت بس نبود این ترک تازی 

که هندوی دگر را برکشیدی 

تو بر خاقانی بیچاره دایم

گهی تیغ و گهی خنجر کشیدی 

   یا خود مولانا در اینجا مجددا همین تعابیر را بکار برده:

حاضران گفتند ای صدر الوری

راست‌گو گفتی دو ضدگو را چرا

گفت من آیینه‌ام مصقول دست

ترک و هندو در من آن بیند که هست

  یا مجدد میفرماید: 

بد هندو نمودم آینه‌ام

حسد و کینه نیست اعلامش

نفس هندوست و خانقه دل من

از برون نیست جنگ و آرامش 

یا مثلا نظامی گنجوی در چند جا این استعارات را بکار گرفته است :

دلش را برده بود آن هندوی چست

به ترکی رخت هندو را همی جست

ز هندو جستن آن ترکتازش

همه ترکان شده هندوی نازش

گشاد این ترک خو چرخ کیانی

ز هندوی دو چشمش پاسبانی

جهان هندوست تا رختت نگیرد

مگیرش سست تا سختت نگیرد 

قرن ۲۲ شده و متاسفانه تنها کشورهایی که نژادپرستی را تبلیغ میکنند ترکیه و جمهوری دروغین آذربایجان هستند که تحت لوای پانترکیسم انهم با جعل و تحریف ،و دروغ پراکنی و سرقت مفاخر دیگران ذهن جوان ایرانی را شستشو می دهند

reply flag link

 
بابک در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۵۷ نوشته:

چه تعصب زننده‌ای! الزامأ در کشف حقیقت، حق با اکثریت غوغاگر و تکرارگر نیست. 

reply flag link

 
پیک سحری ا در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۵ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۰۸ نوشته:

مولانا در شعر دیگری میفرماید :‌

مرا گویی تو را با این قفس چیست

اگر مرغ هوایی من چه دانم

مرا راه صوابی بود گم شد

ار آن ترک ختایی من چه دانم

-

در مصرع آخر واژه ی ترک ختایی گویاست که منظور از ترک در اکثر مواقع چیست ؟

ختا شهری ترک نشین در شمال چین امروزی است که تقریبا نزدیک به بلخ است منطقه ای که مولانا متولد شده است.

من ترک ختایی هستم دیگر نمیشود استعاره باشد.

 

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۱۱ ماه قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۴۱ پاسخ داده:

پس بفرما منظور مولوی از ترک در اینحا چه بوده؟

آن غزان ترک خون‌ریز آمدند

بهر یغما بر دهی ناگه زدند

دو کس از اعیان آن ده یافتند

در هلاک آن یکی بشتافتند

دست بستندش که قربانش کنند

گفت ای شاهان و ارکان بلند

مولوی

reply flag link

 
soheil m در ‫۴ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۲۰:۰۹ پاسخ داده:

منظور شاعر از تر همان ترکان نیرومند مغول بوده که مغولان برای این که قدرت داشته باشند به ترک ها احترام میگذاشتن و تمام حقوق مغول را با ترک یکی کرده بودند و حتی در کتاب های تاریخی مربوط به مغولان اغلب به جای واژه مغول از ترک استفاده میکردن

reply flag link

 
نریمان یی در ‫۱۱ ماه قبل، جمعه ۲۴ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۳۹ نوشته:

مولانا در بلخ به دنیا آمده و سپس در دوازده سالگی از ایران رد شده رفته پایتخت کشور سلجوقیان روم یعنی شهر قونیه و تمام عمر خود را در قونیه زندگی کرده سپس همانجا هم فوت کرده و مقبره اش انجاست. در ایران زندگی نکرده است.

شمال افغانستان که بلخ هم شامل آن میشود هنوز هم عمدتا ترک زبان هستن و هزاره ها و ترکان ختایی و بعضی ها ازبیک هستن. بیدل دهلوی هم ترک بود ولی کلا فارسی شعر گفته و حتی شهریار هم ترک بود تو تبریز خودمان شعر فارسی گفته چی میشه مثلا یکی مثل مولانا هم ترک باشه و شعر فارسی بگه چیز عجیبی نیس

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۱۱ ماه قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۴:۳۲ پاسخ داده:

بلخ ایران نبوده؟

شما پانترکها مدرسه را باید از اول ابتدایی تکرار کنید

حمزه اصفهانی قرن سوم هجری،کتاب تاریخ پیامبران و شاهان(سنی ملوک الارض و الانبیا) :

 و نیز انقراض برخی از دولتها با روی کار آمدن دولتهای دیگر که موجب فساد تاریخ گردیده ، آشکار شود . آنگاه به دنبال هر یک از ابواب مذکور ، فصلی در شرح علل تاریخی که ذکر آن در ضمن آن ابواب متناسب نبود ، می آورم :

بدان که ربع مسکون(یک چهارم زمین که قابل سکونت است) با تفاوت نواحی آن ، در میان هفت قوم بزرگ یعنی چین ، هند ، سودان ، بربر ، روم ، ترک و آریان تقسیم شده است .

آریان که همان فرس است در میان این کشورها قرار دارد ، و این کشورهای شش گانه محیط بدانند ، زیرا جنوب شرقی زمین در دست چین ، و شمال در دست ترک ، میانه جنوبی در دست هند ، و رو بروی آن یعنی.....

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۱۱ ماه قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۴:۳۸ نوشته:

در کتاب مسالک الابصار نوشته شهاب الدین احمد بن فضل الله عمری، رئیس دیوان انشای سلاطین مملوکی مصر و شام که ایران و ایرانی را در آن دوران، یعنی نیمه نخست قرن هشتم هجری تعریف کرده است. یعنی همان سالهایی که حافظ در شیراز شعر می سرود. 

فی مملکة الإیرانیین وهی العراق والعجم وخراسان)، هذه المملکة طولا من نهر جیحون المحیط بأخر حد خراسان إلی الفرات القاطع بینهما وبین الشام. وعرضا من کرمان المتصل بالبحر الفارسی المنقسم من البحر الهندی إلی نهایة ما کان بید بقایا الملوک السلجوقیة بالروم علی نهایة حدود العلایا وأنطاکیة من البحر الرومی".

ویفصل فی الجانب الشمالی بین هذه المملکة وبین بلاد القبجاق النهر المجاور الباب الحدید وهو المسمی باللغة الترکیة دمر قابو ، وبحر طبرستان وهو المسمی بحر الخرز والقلزم ).

أخبرنی الفاضل نظام الدین أبو الفضائل یحیی بن الحکیم الطیاری : أن هذه المملکة تکاد تکون تربیعیة)، فیکون طولها بالسیر المعتاد أربعة أشهر، وعرضها

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۱۱ ماه قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۴:۳۹ نوشته:

#حمدالله_مستوفی قزوینی دانشمند قرن هفتم در “نزهه القلوب” طول و عرض ایران را این‌گونه برمی‌شمارد : “ملک ایران زمین، در واقع بر میان ربع مسکونست طولش از قونیه روم است  تا جیحون بلخ . مسافت مابین طول ایران  به حساب بطلمیوسی هشتصد و پنجاه و شش فرسنگ بود  و به قیاس ابوریحان ششصد و چهل و هفت فرسنگ از جیحون بلخ تا سلطانیه سیصد و چهل و شش فرسنگ و از سلطانیه تا قونیه روم سیصد و یک فرسنگست. و عرضش از عبادان بصره است  تا باب الابواب تمورقپو و  مسافت مابین العرضین که عرض ایران زمین باشد  به حساب بطلمیوسی سیصد و پنجاه و هشت فرسنگ

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۱۱ ماه قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۳۳ پاسخ داده:

مستوفی هم بلخ و هم قونیه را شهرهای ایرانی معرفی کرده

reply flag link

 
سپیتامن آرین در ‫۱۱ ماه قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۳۹ نوشته:

جهت اطلاع جهال

بخشی از شهرهای ایران در شاهنامه

که بیانگر حدود قلمرو ایرانی بوده:

 

بزرگان که از #بردع و #اردبیل

بپیش جهاندار بودند خیل

ز #بغداد گردان جنگاوران

که بودند با زنگهٔ شاوران

سپاهی گزیده ز گردان #بلخ

بفرمود تا با کمانهای چرخ

سپرهای #گیلی بپیش اندرون

همی از جگرشان بجوشید خون

ز بغداد و گردن فرازان #کرخ

بفرمود تا با کمانهای چرخ

دگر لشکری کز #خراسان بدند

جهانجوی و مردم شناسان بدند

شه #غرچگان بود برسان شیر

کجا ژنده پیل آوریدی بزیر

بزرگان که از کوه #قاف آمدند

ابا نیزه و تیغ لاف آمدند

سپاهی ز تخم فریدون و جم

پر از خون دل از تخمهٔ زادشم

 

فردوسی

reply flag link

 

برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.