علی جعفری لاریجانی در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۲۲:۱۴ دربارهٔ مولانا » فیه ما فیه » فصل سوم:
درود. در متن صوتی عدن اشتباه تلفظ شده است.
خیلی متنش زیباست.
درود بر مولوی
ناصر در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۲۲:۱۱ دربارهٔ خلیل‌الله خلیلی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴:
ناباور گرامی
بحث بی فایده است، به جایی نمی رسی
می گوید آن دنیا را دیده و قبول کرده، دیگر حرفی باقی نمی ماند
زنده باشی
Polestar در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۲۲:۰۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۱:
این جمله واقعا بعید بود از سعدی
گرم با صالحان بی‌دوست...
مسلما یک اغراق شاعرانه است؛ وگرنه هیچ عاقلی همچین حکمی نمیده
نوری در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۲۱:۱۵ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » تصنیفها » مرغ سحر (در دستگاه ماهور):
در فرهنگ عمید سَرا به معنی خانه آمده است و سُرا را بن مضارع سُرایید دانسته
در فرهنگ معین نیز سَرا به معنی خانه و کاشانه نوشته شده است
تنها در لغت نامه دهخدا است که هر دو معنا به یک تلفظ ضبط شده
فرهاد مهراد سُرا می خواند اما محمدرضا شجریان سَرا می خواند
به نظر من برای جلوگیری از اشتباه بهتر است برای معنای سرودن و گفتن سُرا استفاده شود
محمد در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۱۶:۵۲ دربارهٔ عرفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۹:
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
پویا در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۴۵ دربارهٔ رهی معیری » چند قطعه » قطعهٔ ۱۳ - سخن‌پرداز:
این شعر رو با صدای حبیب بشنوید تا مو به تنتون سیخ بشه... آهنگ خانه ویرانه از آلبوم خداوندا
پاینده ایران در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۱۲:۵۱ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۳ - حکایت ابراهیم علیه‌السلام:
درود بر شما :
بیت هشتم، بجای کلمه"رقیبان" واژه"رفیقان" منطقی تر به نظر میرسد.همانطوریکه در یکی از منابع معتبر نیز این واژه مورد استفاده قرار گرفته است. باسپاس
محمد مهدی یاری در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۱۲:۳۸ دربارهٔ اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰:
کز دست او فغان به فلک بر شود مرا
در متن فعان آمده که فکر کنم فغان درسته؟
محمد جلالی در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۱۱:۴۳ دربارهٔ نظامی » خمسه » مخزن الاسرار » بخش ۲۳ - حکایت نوشیروان با وزیر خود:
مصرع مرغ نشانم به دل ماکیان اشتباه تایپی است و می‌بایست بدل ماکیان باشد یعنی به جای ماکیان
سپهر در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۰۸:۱۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۳۸:
رها کن تا که چون ماهی گدازان غمش باشم
که تا چون مه نکاهم من چو مه زان پس نیفزایم
رها کن تا در غمش چون هلال ماه لاغر و نحیف شوم (گداز)، چرا که اگر مثل هلال ماه ابتدا کاسته و باریک و سبک نشوم، نمیتوانم سپس چون ماه کامل افزوده و فربه شوم.
سپهر در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۰۸:۰۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۴۱:
بیت هفتم،
می‌گُدازد چون هلال
درست است. به معنای لاغر شدن چون هلال ماه. مشابه
رها کن تا که چون ماهی گدازان غمش باشم
که تا چون مه نکاهم من چو مه زان پس نیفزایم
علی خیاط در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۰۷:۰۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی کی‌کاووس و رفتن او به مازندران » بخش ۷:
تهمتن از او در شگفتی بماند
همی پهلوی نام یزدان بخواند
پهلوی فارسی میانه است که اشکانیان و ساسانیان با ان صحبت می کردند ،پهلوی همان پهلوانی و به سلسله اشکانی منتسب است و این یعنی این داستانها که به افسانه امیخته و در قلب مردم ان عصر سینه به سینه رواج داشته مربوط به دوره اشکانی است که خصلت پهلوانی داشتند و در نهایت اولین بار خسرو انوشیروان دستور جمع اوری این داستانها را که بیشتر نزد موبدان پارکنده بود میدهد و بعد ها در زمان یزدگر پیگیری می شود توسط دهقان زادهای بنام دهقان دانشور
یکی پهلوان بود دهقان نژاد
دلیر و بزرگ و خردمند وراد
پزوهنده روزگار نخست
سخنهای پیشین همه باز جست
تاریخ و فرهنگ جوامع اول بصورت شفاهی و توام با افسانه در میان مردم و پدر به پسر منتقل و پس از ان تاریخ مکتوب نوشته می شود ،شور و شوق ایرانیان برای نگهداشت حماسه های خود باعث ماندگاری فردوسی را بر ان داشت که با تبدیل ان به اشعار حماسی انرا برای همیشه جاویدان کند ،جون در زمان او نیز این شوق و شور بشدت وجود داشته و همگان تاسف دوران قبل از اسلام را می خوردند ، خیلی محتمل است این اساطیر برگرفته از اشکانیان باشد
آصف کریمی در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۰۱:۵۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۵ - روان شدن خواجه به سوی ده:
بی شک یکجا ماندن و به سفر نرفتن و با آدم های مختلف که از فرهنگ های مختلعند گفتگو و مناظره نکردن و ..... انسان را مجبور میکنه که با همون چند تا آدم ده یا محله ی خودش اختلاط کنه،از طرفی انسان یک موجود اجتماعی البته اجتماعی از نظر مکانی به ویعت کل دنیا و بلحاظ زمانی به وسعت کل تاریخ،بنابراین اگر گاهی می بینیم فردی 60 یا 70 ساله که همیشه ساکن ردستا بدره،متاسفانه بلحاظ فکری کاملا فقیره،انسانها در اجتماع های شهری و تمدنی از طوایف مختلف به زبانهای مختلف و حرفه های مختلف در کنار هم بلحاظ فکری هم افزایی تصاعدی دارند،وقتی با افراد مختلف گفتگو و مناظره میکنیم از افکار و تجربیات آنها استفاده میکنیم و ...
kara karimi در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۰۰:۰۹ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴۸:
تمام این غزل محصول مصرع نخست زیبایی است که به ذهن شاعر خطور کرده مابقی سعی بیهوده است
مسعود ریحانی در ۴ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۲۳:۰۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۲۵ - حکایت آن گاو کی تنها در جزیره‌ای‌ست بزرگ، حق تعالی آن جزیرهٔ بزرگ را پر کند از نبات و ریاحین کی علفِ گاو باشد. تا به شب آن گاو همه را بخورَد و فربه شود چون کوه پاره‌ای. چون شب شود خوابش نبرَد از غصه و خوف کی همه صحرا را چریدم فردا چه خورم تا ازین غصه لاغر شود. هم‌چون خلال روز برخیزد همه صحرا را سبزتر و انبوه‌تر بیند از دی؛ باز بخورَد و فربه شود باز شبش همان غم بگیرد سالهاست کی او هم‌چنین می‌بیند و اعتماد نمی‌کند:
یکی از داستان های قشنگ و پر مفهوم مولاناست.
من از زبان دکتر انوشه هم اینو شنیدم.
جالبه که فقط یک حاشیه نوشته شده واسش.
مادر در ۴ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۲۰:۲۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۸:
دوستان گرامی غزل 487 برا ی من باز نمیشه. علتش چیه و چطوری میتونم از تفسیر این غزل استفاده کنم.
حسین شنبه‌زاده در ۴ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۲۰:۱۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۹:
ادمین عزیز سایت گنجور، حتی اگه در نسخهٔ اصلی کلیات شمس هم این‌طور نوشته شده باشه (که بی‌نهایت بعیده)، یقیناً حاصل ایراد تایپی/ نگارشی بوده و با توجه به وزن شعر، به‌طور قطع و بدون کمترین تردیدی، «چه عذر آرَد» درسته؛ و نه «چه عذر آورد.» لطفاً این کلمه رو در این غزل درخشان تصحیح بفرمایید. در شأن این غزل نیست که اشتباه تایپی داشته باشه.
پدرام شعبان‌زاده زیدهی در ۴ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۲۵ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۷:
در بیت چهارم برای رعایت آرایه موازنه در بیت و وجود "افتد" در مصرع دوم، به نظر می رسد "در دل چو عشقت آید سودای جان نماند" درست باشد.
Polestar در ۴ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۱۸:۰۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۸۵:
تشکر ویژه از نوید بخاطر مطلب مفیدش
Polestar در ۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۲۳:۲۹ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۳۶: