حرف آخر قافیه

شماره ۱: هر چشمه به بحر همعنان ست اینجا

شماره ۲: یارب سودی به روزگاران ما را

شماره ۳: گر دل ز شرر زدوده باشم خود را

شماره ۴: ای دوست به سوی این فرومانده بیا

شماره ۵: بر دل ز دو دیده فتح بابست این خواب

شماره ۶: بینایی چشم مهر و ماهست این خواب

شماره ۷: یک روز به ترک یاوه گویی غالب

شماره ۸: غالب چو ز ناسازی فرجام نصیب

شماره ۹: در عالم بی زری که تلخ ست حیات

شماره ۱۰: خوشتر بود آب سوهن از قند و نبات

شماره ۱۱: ای آن که به دهر نام تو شاهرخ است

شماره ۱۲: غالب روش مردم آزاد جداست

شماره ۱۳: کس را نبود رخی بدین سان که تراست

شماره ۱۴: در خورد تبر بود درختی که مراست

شماره ۱۵: هستم ز می امید سرمست و بس است

شماره ۱۶: زان دوست که جان قالب مهر و وفاست

شماره ۱۷: هر کس ز حقیقت خبری داشته است

شماره ۱۸: آن را که عطیه ازل در نظرست

شماره ۱۹: خوابی که فروغ دین ازو جلوه گرست

شماره ۲۰: آن را که ز دست بی زری پامال ست

شماره ۲۱: هر چند زمانه مجمع جهال ست

شماره ۲۲: ای آن که ترا سعی به درمان من ست

شماره ۲۳: بسمل که سخن طراز مهرآیین ست

شماره ۲۴: دانیم که آیین شکایت نه نکوست

شماره ۲۵: دستم به کلید مخزنی می بایست

شماره ۲۶: غالب به سخن گرچه کست همسر نیست

شماره ۲۷: آن خسته که در نظر به جز یارش نیست

شماره ۲۸: اوراق زمانه درنوشتیم و گذشت

شماره ۲۹: تا موکب شهریار زین راه گذشت

شماره ۳۰: غالب غم روزگار ناکامم کشت

شماره ۳۱: ای کرده به آرایش گفتار بسیچ

شماره ۳۲: گردیدن زاهدان به جنت گستاخ

شماره ۳۳: سر تا سر دهر عشرتستان تو باد

شماره ۳۴: غالب هر پرده ای نوایی دارد

شماره ۳۵: بادست غم آن باد که حاصل ببرد

شماره ۳۶: این نامه که راحت دل ریش آورد

شماره ۳۷: وقت ست که آسمان موجه نازد

شماره ۳۸: گیرم که ز دهر رسم غم برخیزد

شماره ۳۹: گر گرد ز گنج گهری برخیزد

شماره ۴۰: ای آن که هما اسیر دامت باشد

شماره ۴۱: غالب غم روزگار و بارش نکشد

شماره ۴۲: روی تو به آفتاب تابان ماند

شماره ۴۳: امروز شراره ای به داغم زده اند

شماره ۴۴: آن کز اثر طمع نشانش آرند

شماره ۴۵: چرگر که ز زخمه زخم بر چنگ زند

شماره ۴۶: یارب نفس شراره خیزم بخشند

شماره ۴۷: قانع نیم ار بهشت نیزم بخشند

شماره ۴۸: او راست اگر هزار چیزم بخشند

شماره ۴۹: این خواب که روشناس روزش گویند

شماره ۵۰: امروز که روز عید نوروز بود

شماره ۵۱: آن مرد که زن گرفت دانا نبود

شماره ۵۲: زانجا که دلم به وهم در بند نبود

شماره ۵۳: منصور غمش ز نکته چینان چه بود؟

شماره ۵۴: هر چند خرد ز تاب می پست شود

شماره ۵۵: باید که جهانی دگر ایجاد شود

شماره ۵۶: باید که دلت ز غصه در هم نشود

شماره ۵۷: زین رنگ که در گلشن احباب دمید

شماره ۵۸: خواندیم سخنهای محبت بسیار

شماره ۵۹: بازی خور روزگار بودم همه عمر

شماره ۶۰: شرطست که روی دل خراشم همه عمر

شماره ۶۱: آنم که به پیمانه من ساقی دهر

شماره ۶۲: دی دوست به بزم باده ام خواند به ناز

شماره ۶۳: خوابی که بود نشان بخت فیروز

شماره ۶۴: ای روی تو همچو مهر گیتی افروز

شماره ۶۵: چون درد ته پیاله باقی ست هنوز

شماره ۶۶: ای داده به باد عمر در لهو و فسوس

شماره ۶۷: ای آن که دهی مایه کم و خواهش بیش

شماره ۶۸: زین موی که بر میان تست ای بدکیش

شماره ۶۹: در بزم نشاط خستگان را چه نشاط

شماره ۷۰: در باغ مراد ما ز بیداد تگرگ

شماره ۷۱: داری چه هراس جان ستانی از مرگ؟

شماره ۷۲: شب چیست سویدای دل اهل کمال

شماره ۷۳: این رسم که بخشیده شاهی هر سال

شماره ۷۴: شام آمد و رفت سر به پابوس خیال

شماره ۷۵: در عشق بود عرض تمنا مشکل

شماره ۷۶: آن را که بود درستیی در فرجام

شماره ۷۷: شاها هر چند وایه جوی آمده ام

شماره ۷۸: هر چند شبی که میهمانش کردم

شماره ۷۹: رنجورم و می به دهر درمان بودم

شماره ۸۰: در سینه ز غم زخم سنانی دارم

شماره ۸۱: نی کشته زخم ناوک و شمشیرم

شماره ۸۲: تا کی رمدم شفق تراشد از چشم

شماره ۸۳: غالب آزاده موحد کیشم

شماره ۸۴: غالب به گهر ز دوده زاد شمم

شماره ۸۵: خواهم که دگر سخن به پیغاره نم

شماره ۸۶: شرطست که بهر ضبط آداب و رسوم

شماره ۸۷: در عهد تو و منست در هفت اقلیم

شماره ۸۸: تا میکش و جوهر دو سخنور داریم

شماره ۸۹: زین سان که همیشه در روانی ماییم

شماره ۹۰: نازم به نشاط این چنین برگشتن

شماره ۹۱: شرطست به دهر در مظفر گشتن

شماره ۹۲: غالب چو ز دامگه بدر جستم من

شماره ۹۳: بر قول تو اعتماد نتوان کردن

شماره ۹۴: هر چند توان بی سر و سامان بودن

شماره ۹۵: ای تیره زمین که بوده ای بستر من

شماره ۹۶: راهی ست ز عبد تا حضور الله

شماره ۹۷: ای آن که گرفته ام به کوی تو پناه

شماره ۹۸: یارب به جهانیان دل خرم ده

شماره ۹۹: هر چند که زشت و ناسزاییم همه

شماره ۱۰۰: ای جام شراب شادکامی زده ای

شماره ۱۰۱: گر پرورش مهر نه زان دل بودی

شماره ۱۰۲: گر ذوق سخن به دهر آیین بودی

شماره ۱۰۳: ای آن که به راه کعبه رویی داری

شماره ۱۰۴: تا چند به هنگامه سلامت باشی

شماره ۱۰۵: عمریست که در خم خمارم ساقی

شماره ۱۰۶: صبحست و همای فیض و گیتی دامی

شماره ۱۰۷: آنی تو که شخص مردمی را چشمی

شماره ۱۰۸: در کلبه من اگر غباری بینی

شماره ۱۰۹: جانی ست مرا ز غم شماری در وی

شماره ۱۱۰: گویند جهانیان دورویند، مگوی

شماره ۱۱۱: یارب تو کجایی که به ما زر ندهی

شماره ۱۱۲: دارم دل شاد و دیده بینایی