حرف آخر قافیه

شماره ۱: در دیده مور اگر روم چون عنقا

شماره ۲: با دوست چه کار طالب سودا را

شماره ۳: دردم که بهار نیست گلزار مرا

شماره ۴: ای نام تو روح قدس و پیکر لب ما

شماره ۵: عشق آمد و ریخت برق در پیکر ما

شماره ۶: از زهر بلا پرست پیمانه ما

شماره ۷: در ناصیه‌ام نقش مرادست غریب

شماره ۸: آن شوخ که عارض از می حسن افروخت

شماره ۹: در جام شکایت زبانم خون ریخت

شماره ۱۰: دلاکی دوش خونم از هر مژه ریخت

شماره ۱۱: آن دم که شدیم از می هستی سرمست

شماره ۱۲: آن قوم که دلشان ز دورنگیها رست

شماره ۱۳: پروانه که از بادیه هجر برست

شماره ۱۴: سوی در پادشاه کز طور بهست

شماره ۱۵: آن قوم که دلشان ز دورنگیها رست

شماره ۱۶: آن شوخ که چشم حسن را نور و ضیاست

شماره ۱۷: صد شکر که حرف دوست شد بی‌کم و کاست

شماره ۱۸: امشب که چو صبح وصل عشرت لقب است

شماره ۱۹: دیشب ز دلم شعله آهی برخاست

شماره ۲۰: هر چند دلم ز درد خونریزتر است

شماره ۲۱: ای آنکه غمت پردگی محمل ماست

شماره ۲۲: ای شمع گرت ذوق غم آموختن است

شماره ۲۳: باز از سر ناز می به اغیار ده است

شماره ۲۴: امشب چمنت به آب و تابی شده است

شماره ۲۵: دورت آورد کآفتابی می‌خواست

شماره ۲۶: دل مهمانست و میزبانش غم تست

شماره ۲۷: گیرم که ز آه و ناله‌ات صد حشرست

شماره ۲۸: می نوش کنون که ابر رحمت بارست

شماره ۲۹: از مرگ گل حیات بی‌رنگترست

شماره ۳۰: این نسخه که بر شیشه نادان سنگست

شماره ۳۱: این روح که شمع مجلس افروز منست

شماره ۳۲: بر من که چو ابر پایم از دامانست

شماره ۳۳: بی روی تو بر دیده نظر بهتانست

شماره ۳۴: در بحر جهان که ساحلش افواهست

شماره ۳۵: گرد گلت از رشک عرق می‌بایست

شماره ۳۶: این اسب که چون خواجه ما فرتوتیست

شماره ۳۷: دور از تو دلم چو سینه آهستانی‌ست

شماره ۳۸: داریم بتی که در بنی‌‌آدم نیست

شماره ۳۹: کوته خردی که شرمسار از من نیست

شماره ۴۰: از دیده به سوی دوست پیوسته رهی‌ست

شماره ۴۱: دل با غم آن صنم سپردیم و گذشت

شماره ۴۲: امشب که طرب از دل مهجور برفت

شماره ۴۳: آن شوخ چو جام ناز در چنگ گرفت

شماره ۴۴: امشب می درد آسمان بی ‌غش باد

شماره ۴۵: در کوی تو هر گه پای اندیشه نهاد

شماره ۴۶: آن می که دلش به صد تمنا می‌خورد

شماره ۴۷: ناصح ما را میل نصیحت دارد

شماره ۴۸: آهم چو بر آسمان شبیخون آرد

شماره ۴۹: آنم که ز من زبان سخن نپذیرد

شماره ۵۰: حسنت که صلای شوق عالم برزد

شماره ۵۱: با آن که به جانم از تو جز تب نرسد

شماره ۵۲: ز آن پیش دلا که هجر زارت بکشد

شماره ۵۳: چون زلف ترا باد صبا شانه کشد

شماره ۵۴: آن غنچه که از لباس خود بیرون شد

شماره ۵۵: داغ تو به آفتاب تب نفروشد

شماره ۵۶: دندان امشب ز درد شد بس که نژند

شماره ۵۷: ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند

شماره ۵۸: ای آنکه دمت راز مسیحا داند

شماره ۵۹: باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند

شماره ۶۰: چون اشک ز خون هوسم ساخته‌اند

شماره ۶۱: امروز که باغ و راغ آراسته‌اند

شماره ۶۲: ارباب وفا ز ما وفا می‌طلبند

شماره ۶۳: در روز ازل بخت زبونم دادند

شماره ۶۴: روزم ز فراق دود گلخن سازند

شماره ۶۵: آن روز که چهره عذاب افروزند

شماره ۶۶: در ساغر عیش باده خامان ریزند

شماره ۶۷: این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند

شماره ۶۸: نوروز چو خان به بخت فیروز کند

شماره ۶۹: زآن خوبتری که کس خیال تو کند

شماره ۷۰: چون جان و دل از درش سفر ساز کنند

شماره ۷۱: این کج نظران به گلشنی رو نکنند

شماره ۷۲: عشقت صنما دل مشوش خواهد

شماره ۷۳: این خلد که از فیضص ازل یاد دهد

شماره ۷۴: آن ساقی گلچهره که می می‌پیمود

شماره ۷۵: گر جانت درین بادیه بی‌آب بود

شماره ۷۶: شوخی که گلش بهار امید بود

شماره ۷۷: هجر تو و دیده آتش و موم بود

شماره ۷۸: دوشت گویا دل به خروش آمده بود

شماره ۷۹: تیغت که به سوی مو هراسان برود

شماره ۸۰: چون در جگرت ناوک غم‌بند شود

شماره ۸۱: آن شب که می از لبت شکرنوش شود

شماره ۸۲: هرگز چشمم به روی او وانشود

شماره ۸۳: هرگز لبم آشنای یارب نشود

شماره ۸۴: تا درد غمت صاف محبت نشود

شماره ۸۵: بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود

شماره ۸۶: چون باده ناز مست جام تو شود

شماره ۸۷: دل کشته خنجر ملامت گردید

شماره ۸۸: چندی خردم به گرد مردم گردید

شماره ۸۹: گر در تو چمن طراز کنعان می‌دید

شماره ۹۰: دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید

شماره ۹۱: نقشی که برین دو صفحه کردند نگار

شماره ۹۲: راه در دوست آشکارا مسپار

شماره ۹۳: در راه تو سرها به هوای رفتار

شماره ۹۴: گر بشکافند مو به موی من زار

شماره ۹۵: بعد از عمری که از سفر آمد یار

شماره ۹۶: مویی که سترد از سرم آن مایه نور

شماره ۹۷: ای کلک تو مشکبار چون طره حور

شماره ۹۸: ای کشته ز اشک شوق مژگان پرواز

شماره ۹۹: ای خلق تو فیض بخش بستان نیاز

شماره ۱۰۰: وقتست که این طلسم دولاب اساس

شماره ۱۰۱: خورشید مباش بخت ما گو مه باش

شماره ۱۰۲: رندی که شکسته پنجه شور و شرش

شماره ۱۰۳: ای طور ز شوق جلوه‌ات خانه به دوش

شماره ۱۰۴: ای کرده سپهر در حریم تو رکوع

شماره ۱۰۵: ای روی ترا ترجمه در دین مصحف

شماره ۱۰۶: ای کرده به خونریز اسیران آهنگ

شماره ۱۰۷: با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ

شماره ۱۰۸: آنم که بهار دارد از باغم ننگ

شماره ۱۰۹: گردون که نباشدش به بیداد بدل

شماره ۱۱۰: امشب که زمانه شد لبالب ز جمال

شماره ۱۱۱: در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل

شماره ۱۱۲: این فرقه که زد خامه تحقیق رقم

شماره ۱۱۳: گفتم رمزی با تو صریح و مبهم

شماره ۱۱۴: در مذهب ما دویی حرامست حرام

شماره ۱۱۵: چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام

شماره ۱۱۶: آنم که لوای ناله افراخته‌ام

شماره ۱۱۷: آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام

شماره ۱۱۸: شب دیده به سیل اشک چندان شستم

شماره ۱۱۹: جانا به غم تو زندگانی کردم

شماره ۱۲۰: چندان که ز حسن خودپرستی دیدم

شماره ۱۲۱: هرچند که در باغ تو بی‌برگ و برم

شماره ۱۲۲: در دیده ز اشک نوبهاری دارم

شماره ۱۲۳: کو دست که دامن حضوری گیرم

شماره ۱۲۴: تا کی ز تو وعده ارمغانی گیرم

شماره ۱۲۵: رفتم که ز زلفت خردی وام کنم

شماره ۱۲۶: آنم که به غم مصاحب دیرینم

شماره ۱۲۷: خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم

شماره ۱۲۸: چون باغ شکفته از گیاهی نشوم

شماره ۱۲۹: ما نقش هوس ز لوح هستی شستیم

شماره ۱۳۰: یک چند درین رسته پریشان گشتیم

شماره ۱۳۱: چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم

شماره ۱۳۲: با دوست به گل گشت گلستان رفتیم

شماره ۱۳۳: ترک غم آن نگار دلجو کردیم

شماره ۱۳۴: یک چند گل گلشن مقصود شدیم

شماره ۱۳۵: امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم

شماره ۱۳۶: در کار تو آه آتشینی داریم

شماره ۱۳۷: برخیز که از ناله سپاهی بکشیم

شماره ۱۳۸: کو خم که ز نعل واژگون جام کنیم

شماره ۱۳۹: بازآکه چو لب به ناله عادت نکنیم

شماره ۱۴۰: ز آن پیش که در قصر عدم خانه کنیم

شماره ۱۴۱: بحریم درین راه همه تن پاییم

شماره ۱۴۲: ماییم که جان در گرو صهباییم

شماره ۱۴۳: چشم شوخت ز رحم نشنید سخن

شماره ۱۴۴: آن قوم که هست در بلا مسکنشان

شماره ۱۴۵: زین بیش می فریب در جام مکن

شماره ۱۴۶: از بس که به رسم دل بی‌حاصل من

شماره ۱۴۷: ای واله طور جلوه نور ببین

شماره ۱۴۸: آن شوخ که ماه راست زو نور جبین

شماره ۱۴۹: عمری بودم چون شب غم نامه سیاه

شماره ۱۵۰: ماییم و دل شکسته از خود رسته

شماره ۱۵۱: دستش گل داغ از جگر ما چیده

شماره ۱۵۲: دستی که همیشه بود در گردن تو

شماره ۱۵۳: بنشین و به طوف قفس از دام برو

شماره ۱۵۴: موسی باش و شکفته از طور مشو

شماره ۱۵۵: دلاکی گشت از سرم موی زدای

شماره ۱۵۶: ای از گل اشک گشته مژگان آرای

شماره ۱۵۷: ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی

شماره ۱۵۸: ای غم ز دلم اگر توانی بدر آی

شماره ۱۵۹: از عهد شکستن چو هوس نشکیبی

شماره ۱۶۰: ای عشق به تازه مرحمتها کردی

شماره ۱۶۱: دل راز مرا رسه شکستن تا کی

شماره ۱۶۲: کاش این لب پر معجزه بر دوختمی

شماره ۱۶۳: ای صید غمت هنوز صد عربده‌جوی

شماره ۱۶۴: گر خار و خسی تو آتش تن می‌جوی

شماره ۱۶۵: ای غم که مسافر جهان پیمایی

شماره ۱۶۶: ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی