گنجور

 
فصیحی هروی

ماییم که جان در گرو صهباییم

بی باده چو باد خاک می‌پیماییم

ما را گویند باده تنها چه خوری

توفیق رفیق ماست کی تنهاییم

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode