این نسخه که بر شیشه نادان سنگست
بر جلوه او ساحت دانش تنگست
خلدیست که صد رنگ بود هر برگش
وین طرفه که چون درنگری یک رنگست
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
این نسخه که بر شیشه نادان سنگست
بر جلوه او ساحت دانش تنگست
خلدیست که صد رنگ بود هر برگش
وین طرفه که چون درنگری یک رنگست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف یک کتاب یا نوشته می‌پردازد که به ظاهر ساده و نادانانه می‌آید، اما در واقع تحقیقی عمیق و دانشی پنهان در خود دارد. نوشته‌ای که تنوع و رنگارنگی زیادی دارد، اما وقتی به درستی در آن توفیق نظر بیندازیم، متوجه می‌شویم که در اصل یک نوع سادگی و یکنواختی در آن وجود دارد. این تضاد میان ظاهر و باطن باعث جذابیت و جاذبه آن می‌شود.
هوش مصنوعی: این جمله بر این نکته تأکید دارد که برخی افراد نادان ممکن است به نظر برسند که دانش و درک عمیق را درک کرده‌اند، اما در واقع، دانش واقعی و عمیق از دسترس آنها دور است و درک محدودشان حقیقت را به درستی نشان نمی‌دهد.
هوش مصنوعی: بهشتی است که هر برگ آن رنگ‌های زیادی دارد، اما جالب اینجاست که وقتی به آن نگاه می‌کنی، در واقع فقط یک رنگ را می‌بینی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آنشب که مر از وصلت ای مه رنگست
بالای شبم کوته و پهنا تنگست
و آنشب که ترا با من مسکین جنگست
شب کور و خروس گنک و پروین لنگست
زین روی که راه عشق راهی تنگست
نه بر خودمان صلح و نه بر کس جنگست
می‌باید می چه جای نام و ننگ‌ست
کاندر ره عشق کفر و دین همرنگست
بر گوشهٔ چشم تو، که شوخ و شنگست
آن خال تو دانی به کدامین رنگست؟
موریست که بر کنار بادام نشست
پیداست که در لب تو شکر تنگست
چون چنگ سر زلف توام در چنگست
هر لحظه دلم را بلبت آهنگست
شد پسته ی تنگ تو دلمرا روزی
یا رب که دل خسته چه روزی تنگست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.