|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این مصراع‌ها به احساس ناامیدی و تنهایی خود اشاره می‌کند. او بهار و زیبایی باغش را ناپسند می‌داند و بوی گلش در حال فرار است. او در سختی و بی‌راهی قدم می‌زند، جایی که نه راهی برای پیشرفت وجود دارد و نه مکانی برای توقف.
هوش مصنوعی: من کسی هستم که بهار در دل باغم جاری است و حتی ننگ و عیب‌ها نیز از من دوری می‌کنند، همچنان که بوی خوش گل‌ها از رنگ و ظاهرم فرار نمی‌کند.
هوش مصنوعی: در کویری قدم گذاشته‌ام که نه می‌توانم سریع حرکت کنم و نه می‌توانم بایستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کم کن بر عندلیب و طاوس درنگ
کین جا همه بانک بینی آنجا همه رنگ
ای در حرم و دیر ز تو صد آهنگ
بی‌رنگی و جلوه می‌کنی رنگ به رنگ
خوانند تو را مؤمن و ترسا شب و روز
در مسجد اسلام و کلیسای فرنگ
ای موی تو در برون دل‌ها همه چنگ
وی روی تو در فریب جان‌ها همه رنگ
ظلیست ز موی تو چه هندو چه حبش
عکسیست ز روی تو چه روم و چه فرنگ
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.