حرف آخر قافیه

رباعی شماره ۱: با آنکه خوش آید از تو، ای یار، جفا

رباعی شماره ۲: عیشی نبود چو عیش لولی و گدا

رباعی شماره ۳: ای دوست، به دوستی قرینیم تو را

رباعی شماره ۴: ای دوست، فتاد با تو حالی دل را

رباعی شماره ۵: سودای تو کرد لاابالی دل را

رباعی شماره ۶: تا با توام، از تو جان دهم آدم را

رباعی شماره ۷: تا ظن نبری که مشکلی نیست مرا

رباعی شماره ۸: دل بر تو نهم، زنم بداندیشان را

رباعی شماره ۹: از باده عشق شد مگر گوهر ما؟

رباعی شماره ۱۰: ای روی تو آرزوی دیرینه ما

رباعی شماره ۱۱: گل صبح دم از باد برآشفت و بریخت *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۱۲: عشق تو ز دست ساقیان باده بریخت

رباعی شماره ۱۳: ای جمله خلق را ز بالا و ز پست

رباعی شماره ۱۴: پیری ز خرابات برون آمد مست

رباعی شماره ۱۵: گفتم: دل من، گفت که: خون کرده ماست

رباعی شماره ۱۶: ماییم که بی‌مایی ما مایه ماست

رباعی شماره ۱۷: آن دوستی قدیم ما چون گشته است؟

رباعی شماره ۱۸: در دام غمت دلم زبون افتاده است

رباعی شماره ۱۹: هرگز بت من روی به کس ننموده است

رباعی شماره ۲۰: معشوقه و عشق عاشقان یک نفس است

رباعی شماره ۲۱: دل رفت بر کسی که بی‌ماش خوش است

رباعی شماره ۲۲: عشق تو، که سرمایه این درویش است

رباعی شماره ۲۳: شوقی، که چو گل دل شکفاند، عشق است

رباعی شماره ۲۴: بیمار توام، روی توام درمان است

رباعی شماره ۲۵: این دوره سالوس، که نتوان دانست

رباعی شماره ۲۶: پرسیدم از آن کسی که برهان دانست:

رباعی شماره ۲۷: کردیم هر آن حیله که عقل آن دانست

رباعی شماره ۲۸: چشمم ز غم عشق تو خون باران است

رباعی شماره ۲۹: اول قدم از عشق سر انداختن است

رباعی شماره ۳۰: از گلشن جان بی‌خبری، خار این است

رباعی شماره ۳۱: با حکم خدایی، که قضایش این است

رباعی شماره ۳۲: هر چند که دل را غم عشق آیین است

رباعی شماره ۳۳: ایزد، که جهان در کنف قدرت اوست

رباعی شماره ۳۴: در دور شراب و جام و ساقی همه اوست

رباعی شماره ۳۵: هر چند کباب دل و چشم تر هست

رباعی شماره ۳۶: گردنده فلک دلیر و دیر است که هست

رباعی شماره ۳۷: بی آنکه دو دیده بر جمالت نگریست

رباعی شماره ۳۸: اندر ره عشق دی و کی پیدا نیست

رباعی شماره ۳۹: ای دوست بیا، که بی تو آرامم نیست

رباعی شماره ۴۰: دل سوختگان را خبر از عشق تو نیست

رباعی شماره ۴۱: رخ عرضه کنیم، گوی: این زر سره نیست

رباعی شماره ۴۲: عشق تو ز عالم هیولانی نیست

رباعی شماره ۴۳: دیشب دل من خیال تو مهمان داشت

رباعی شماره ۴۴: افسوس! که ایام جوانی بگذشت

رباعی شماره ۴۵: دردا! که دلم خبر ز دلدار نیافت

رباعی شماره ۴۶: عالم ز لباس شادیم عریان یافت

رباعی شماره ۴۷: زنجیر سر زلف تو تاب از چه گرفت؟

رباعی شماره ۴۸: در عشق توام واقعه بسیار افتاد

رباعی شماره ۴۹: چون سایه دوست بر زمین می‌افتد

رباعی شماره ۵۰: غم گرد دل پر هنران می‌گردد

رباعی شماره ۵۱: از بخت به فریادم و از چرخ به درد

رباعی شماره ۵۲: گر من روزی ز خدمتت گشتم فرد

رباعی شماره ۵۳: نرگس، که ز سیم بر سر افسر دارد

رباعی شماره ۵۴: حسنت به ازل نظر چو در کارم کرد

رباعی شماره ۵۵: دل در غم تو بسی پریشانی کرد

رباعی شماره ۵۶: بازم غم عشق یار در کار آورد

رباعی شماره ۵۷: دل در طلبت هر دو جهان می‌بازد

رباعی شماره ۵۸: آنجا که تویی عقل کجا در تو رسد؟

رباعی شماره ۵۹: مسکین دل من! که بی‌سرانجام بماند

رباعی شماره ۶۰: از روز وجودم شفقی بیش نماند

رباعی شماره ۶۱: یک عالم از آب و گل بپرداخته‌اند

رباعی شماره ۶۲: در سابقه چون قرار عالم دادند

رباعی شماره ۶۳: زان پیش که این چرخ معلا کردند

رباعی شماره ۶۴: بی روی تو عاشقت رخ گل چه کند؟

رباعی شماره ۶۵: هر کتب خرد، که هست، اگر برخوانند

رباعی شماره ۶۶: قومی هستند، کز کله موزه کنند

رباعی شماره ۶۷: در کوی تو عاشقان درآیند و روند

رباعی شماره ۶۸: ملک دو جهان را به طلبکار دهند

رباعی شماره ۶۹: دل جز به دو زلف مشکبارش ندهند

رباعی شماره ۷۰: در بند گره‌گشای می‌باید بود

رباعی شماره ۷۱: مازار کسی، کز تو گزیرش نبود

رباعی شماره ۷۲: ای جان من، از دل خبرت نیست، چه سود؟

رباعی شماره ۷۳: حاشا! که دل از خاک درت دور شود

رباعی شماره ۷۴: دل دیدن رویت به دعا می‌خواهد

رباعی شماره ۷۵: ای از کرمت مصلح و مفسد به امید

رباعی شماره ۷۶: یاری که نکو بخشد و بد بخشاید

رباعی شماره ۷۷: عالم ز لباس شادیم عریان دید

رباعی شماره ۷۸: این عمر، که برده‌ای تو بی‌یار بسر

رباعی شماره ۷۹: افتاد مرا با سر زلفین تو کار

رباعی شماره ۸۰: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار

رباعی شماره ۸۱: در واقعه مشکل ایام نگر

رباعی شماره ۸۲: ای در طلب تو عالمی در شر و شور

رباعی شماره ۸۳: اندر همه عمر خود شبی وقت نماز

رباعی شماره ۸۴: دل ز آرزوی تو بی‌قرار است هنوز

رباعی شماره ۸۵: بیزار شد از من شکسته همه کس

رباعی شماره ۸۶: ای دل، سر و کار با کریم است، مترس

رباعی شماره ۸۷: ای دل، قلم نقش معما می‌باش

رباعی شماره ۸۸: امشب چو جمال داده‌ای خب می‌باش

رباعی شماره ۸۹: آمد به سر کوی تو مسکین درویش

رباعی شماره ۹۰: در دل همه خار غم شکستیم دریغ!

رباعی شماره ۹۱: حاشا! که کند دل به دگر جا منزل

رباعی شماره ۹۲: خاک سر کوی آن بت مشکین خال

رباعی شماره ۹۳: در کوی خرابات نه نو آمده‌ام

رباعی شماره ۹۴: ای جان و جهان، تو را ز جان می‌طلبم

رباعی شماره ۹۵: عمری است که در کوی خرابی رفتم

رباعی شماره ۹۶: ای یار رخ تو کرده هر دم شادم

رباعی شماره ۹۷: آن وصل تو باز، آرزو می‌کندم

رباعی شماره ۹۸: بی روی تو، ای دوست، به جان در خطرم

رباعی شماره ۹۹: دل نزد تو است، اگر چه دوری ز برم

رباعی شماره ۱۰۰: دل پیشکش نرگس مستت آرم

رباعی شماره ۱۰۱: امشب نظری به روی ساقی دارم

رباعی شماره ۱۰۲: امشب نظری بروی ساقی دارم

رباعی شماره ۱۰۳: ای دوست، بیا، که با تو باقی دارم

رباعی شماره ۱۰۴: در سر هوس شراب و ساقی دارم

رباعی شماره ۱۰۵: جانا، ز دل ار کباب خواهی، دارم

رباعی شماره ۱۰۶: اندر غم تو نگار، همچون نارم

رباعی شماره ۱۰۷: یارب، به تو در گریختم بپذیرم

رباعی شماره ۱۰۸: چون قصه هجران و فراق آغازم

رباعی شماره ۱۰۹: بگذار، اگر چه رندم و اوباشم

رباعی شماره ۱۱۰: پیوسته صبور و رنج‌کش می‌باشم

رباعی شماره ۱۱۱: با نفس خسیس در نبردم، چه کنم؟

رباعی شماره ۱۱۲: آوازه حسنت از جهان می‌شنوم

رباعی شماره ۱۱۳: آزاده دلی ز خویشتن می‌خواهم

رباعی شماره ۱۱۴: در عشق تو زارتر ز موی تو شدیم

رباعی شماره ۱۱۵: وقت است که بر لاله خروشی بزنیم

رباعی شماره ۱۱۶: امروز به شهر دل پریشان ماییم

رباعی شماره ۱۱۷: چون درد نداری، ای دل سرگردان

رباعی شماره ۱۱۸: هر دم شب هجران تو، ای جان و جهان

رباعی شماره ۱۱۹: هر شب به سر کوی تو آیم به فغان

رباعی شماره ۱۲۰: تا چند مرا به دست هجران دادن؟

رباعی شماره ۱۲۱: هان! راز دل خسته ما فاش مکن

رباعی شماره ۱۲۲: خورشید رخا، ز بنده تحویل مکن

رباعی شماره ۱۲۳: ای نفس خسیس، رو تباهی می‌کن

رباعی شماره ۱۲۴: آخر بدمد صبح امید از شب من

رباعی شماره ۱۲۵: ای یاد تو آفت سکون دل من

رباعی شماره ۱۲۶: ای دل، پس زنجیر تو دیوانه نشین

رباعی شماره ۱۲۷: گر زانکه بود دل مجاهد با تو

رباعی شماره ۱۲۸: ای مایه اصل شادمانی غم تو

رباعی شماره ۱۲۹: ای زندگی من و توانم همه تو

رباعی شماره ۱۳۰: آن کیست که بی‌جرم و گنه زیست؟ بگو

رباعی شماره ۱۳۱: در عشق تو بی‌تو چون توان زیست؟ بگو

رباعی شماره ۱۳۲: دارم دلکی به تیغ هجران خسته

رباعی شماره ۱۳۳: چندن که خم باده‌پرست است بده

رباعی شماره ۱۳۴: دل در طلب دنیی دون هیچ منه

رباعی شماره ۱۳۵: آنم که توام ز خاک برداشته‌ای

رباعی شماره ۱۳۶: ای لطف تو دستگیر هر بی‌سر و پای

رباعی شماره ۱۳۷: پیری بدر آمد ز خرابات فنای

رباعی شماره ۱۳۸: عشقی نبود چو عشق لولی و گدای

رباعی شماره ۱۳۹: عیشی نبود چو عیش لولی و گدای

رباعی شماره ۱۴۰: نی بر سر کوی تو دلم یافته جای

رباعی شماره ۱۴۱: ای کاش! به سوی وصل راهی بودی

رباعی شماره ۱۴۲: با یار به بوستان شدم رهگذری

رباعی شماره ۱۴۳: نی کرده شبی بر سر کویت گذری

رباعی شماره ۱۴۴: بردی دلم، ای ماهرخ بازاری

رباعی شماره ۱۴۵: چون در دلت آن بود که گیری یاری

رباعی شماره ۱۴۶: ای منزل دوست، خوش هوایی داری

رباعی شماره ۱۴۷: در عشق، اگر بسی ملامت ببری

رباعی شماره ۱۴۸: از آتش غم چند روانم سوزی؟

رباعی شماره ۱۴۹: هر لحظه ز چهره آتشی افروزی

رباعی شماره ۱۵۰: هم دل به دلستانت رساند روزی

رباعی شماره ۱۵۱: آیا خبرت شود عیانم روزی؟

رباعی شماره ۱۵۲: ای کرده به من غم تو بیداد بسی

رباعی شماره ۱۵۳: گر شهره شوی به شهر، شرالناسی

رباعی شماره ۱۵۴: چون خاک زمین اگر عناکش باشی

رباعی شماره ۱۵۵: ای کاش! بدانمی که من کیستمی؟

رباعی شماره ۱۵۶: گر مونس و همدمی دمی یافتمی

رباعی شماره ۱۵۷: گر من به صلاح خویش کوشان بدمی

رباعی شماره ۱۵۸: حال من خسته گدا می‌دانی

رباعی شماره ۱۵۹: در عشق ببر از همه، گر بتوانی

رباعی شماره ۱۶۰: گفتم که: اگر چه آفت جان منی

رباعی شماره ۱۶۱: ای کرده غمت با دل من روی به روی

رباعی شماره ۱۶۲: تو واقف اسرار من آنگاه شوی

رباعی شماره ۱۶۳: هر بوی که از مشک و قرنفل شنوی

رباعی شماره ۱۶۴: ای لطف تو دستگیر هر رسوایی