|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر حسرت و آرزوی شاعر است. او ابتدا به قدرت و مقام خود اشاره می‌کند و می‌گوید اگر به خواسته‌های خودم توجه می‌کردم، رهبری کسانی که لباس کبود (نشان قدرت) پوشیده بودند را برعهده می‌گرفتم. اما اکنون که دچار سختی و بی‌پناهی شده‌ام، ای کاش به مقام و حالتی که مربوط به فروختن شراب است، باز می‌گشتم. این تغییر وضعیت، احساس ناامیدی و آرزوی بازگشت به ایامی خوش‌تر را در او نمایان می‌سازد.
هوش مصنوعی: اگر من در پی صلاح خود می‌رفتم، باید سروری همه افرادی می‌شدم که لباس‌های آبی تیره می‌پوشند.
هوش مصنوعی: اکنون که به خاطر عشق و باده‌خواری دچار زبونی و سرگشتگی شده‌ام، ای کاش می‌توانستم به عنوان فروشنده شراب یا خدمتگزار می‌باشم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از مستی باده گر خروشان بدمی
کی ساقی بزم درد نوشان بدمی
از خرقه رنگ گرنه بیرون شدمی
کس واقف سرّ خرقه پوشان بدمی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.