گر شهره شوی به شهر، شرالناسی
ور گوشه گرفته‌ای، تو در وسواسی
به زان نبود گر خِضِر و الیاسی
کس نشناسد تو را، تو کس نشناسی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
گر شهره شوی به شهر، شرالناسی
ور گوشه گرفته‌ای، تو در وسواسی
به زان نبود گر خِضِر و الیاسی
کس نشناسد تو را، تو کس نشناسی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیان می‌کند که مشهور شدن در میان مردم به تنهایی کافی نیست؛ حتی اگر در گوشه‌ای از دنیا پنهان شده باشی یا دچار تردید و وسواس باشی، در نهایت هیچ‌کس تو را نخواهد شناخت و تو هم کسی را نخواهی شناخت. به عبارت دیگر، ارتباط و شناخت متقابل بین انسان‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است.
هوش مصنوعی: اگر در بین مردم مشهور شوی و معروف گردی، یا اگر در گوشه‌های دنج و دور از جمعیت نشستی، به هر حال نشان‌دهنده حالتی پریشان و بی‌قرار هستی.
هوش مصنوعی: اگر کسی مانند خضر و الیاس هم تو را نشناسد، مهم نیست؛ چون تو هم کسی را نمی‌شناسی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر شهره شوی به شهر شر الناسی
ورخانه نشینی همگی وسواسی
به زان نبود که همچو خضر والیاس
کس نشناسد ترا تو کس نشناسی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.