حرف آخر قافیه

قصیده شماره ۱ - در مدح شیخ حمیدالدین احمد واعظ: ای صبا جلوه ده گلستان را

قصیده شماره ۲ - در مدح شیخ بهاء الدین زکریا ملتانی: لاح صباح الوصال در شموس القراب

قصیده شماره ۳ - در مدح شیخ عزیزالدین محمد الحاجی: اگر وقت سحر بادی ز کوی یار در جنبد

قصیده شماره ۴ - فی مدح شیخ صدرالدین: دل تو را دوست‌تر ز جان دارد

قصیده شماره ۵ - ایضاله: طرب ای دل که نوبهار آمد

قصیده شماره ۶ - در نعت رسول اکرم (ص): عاشقان چون بر در دل حلقه سودا زنند

قصیده شماره ۷ - در مدح بهاء الدین زکریای ملتانی: روشنان آینه دل چو مصفا بینند

قصیده شماره ۸ - ایضاله: یا نسیم خوش بهار وزید

قصیده شماره ۹ - ایضاله: یا رب این بوی خوش ز گلستان آید

قصیده شماره ۱۰ - ایضاله: فرستاد دریای فضل و هنر

قصیده شماره ۱۱ - ایضاله: طاب روح النسیم بالاسحار

قصیده شماره ۱۲ - در نعت رسول اکرم (ص): راه باریک است و شب تاریک و مرکب لنگ و پیر

قصیده شماره ۱۳ - ایضاله: حبذا صفه سرای کمال

قصیده شماره ۱۴ - وصف کعبه معظم: حبذا صفه بهشت مثال

قصیده شماره ۱۵ - ایضاله: دوش مانا شنید فریادم

قصیده شماره ۱۶ - در نعت رسول اکرم (ص): شهبازم و شکار جهان نیست در خورم

قصیده شماره ۱۷ - در مدح شیخ بهاء الدین زکریا ملتانی: می بیاور ساقیا تا خویشتن را کم زنیم

قصیده شماره ۱۸ - ایضاله: هنوز باغ جهان را نبود نام و نشان

قصیده شماره ۱۹ - ایضاله: قبله روی صوفیان بارگه صفای او

قصیده شماره ۲۰ - ایضاله: ای جلالت فرش عزت جاودان انداخته

قصیده شماره ۲۱ - در توحید: ای جلالت فرش عزت جاودان انداخته

قصیده شماره ۲۲ - ایضاله: منم ز عشق سر از عرش برتر آورده

قصیده شماره ۲۳ - ایضاله: ای رخت مجمع جمال شده

قصیده شماره ۲۴ - در مدح شیخ حمیدالدین: که برد از من بی‌دل بر جانان خبری

قصیده شماره ۲۵ - ایضاله: دلا در بزم عشق یار هان تا جان برافشانی

قصیده شماره ۲۶ - ایضاله: ای باد برو اگر توانی