حرف آخر قافیه

شماره ۱ - در توحید و حکمت و موعظه گوید: به شکر حق که کند شکر حق ستایی را

شماره ۲ - در مدح میر عفیف الدین گوید: تا آتش خور تافته برج سرطان را

شماره ۳ - در مدح قاسم پرناک گوید: زهی به تیغ شجاعت گرفته عالم را

شماره ۴ - در مدح شاه اسماعیل گوید: رسید آن گل که می بخشد طراوت گلشن جان را

شماره ۵ - در منقبت امیر المومنین علی (ع) گوید: ای جان همه جانها روح القدسی گویا

شماره ۶ - در ماتم شهید کربلا (ع) گوید: ماه محرم است و شد دجله روان ز چشم ما

شماره ۷ - در مرثیه شهیدان کربلا گوید: این نقد دل نثار شهیدان کربلا

شماره ۸ - در نعت سید المرسلین گوید: مارا چراغ دیده خیال محمدست

شماره ۹ - در منقبت شاه نجف (ع)گوید: شاه نجف که هر دو جهان در پناه اوست

شماره ۱۰ - در منقبت شاه ولایت علی (ع) گوید: آن شهنشاهی که بحر لافتی را گوهر است

شماره ۱۱ - در مرثیه شهید کربلا (ع) گوید: آمد عشور و خاطرم افکار کرده است

شماره ۱۲ - در ماتم حسین (ع) گوید: آمد عشور و در همه ماتم گرفته است

شماره ۱۳ - در حکمت و موعظه گوید: آدمی مجموعه علم و حقیقت پروری است

شماره ۱۴ - در قحط و غلا و شکایت روزگار گوید: دردا که درین شهر دلی شاد نمانده است

شماره ۱۵ - در مدح یعقوب خان گوید: باز جا بر تخت عزت خسرو دانا گرفت

شماره ۱۶ - ایضا در مدح یعقوب خان گوید: خط تو چون بردمید رونق عنبر شکست

شماره ۱۷ - نیز در مدح قاسم پرناک گوید: آمد بهار و سبزه دمید و جهان خوشست

شماره ۱۸ - مدح امامزاده واجب التعظیم احمد بن موسی الکاظم علیه السلام: آنکه خاک آستانش کعبه صدق و صفاست

شماره ۱۹ - در مدح شاه نجف علی مرتضی (ع) گوید: شاه نجف که گوهر بحر عنایتست

شماره ۲۰ - در ماتم و عزای حسین (ع) گوید: چرخ از شفق نه صاعقه در خرمنش گرفت

شماره ۲۱ - در مدح شیخ روز بهان: بحری که دلش منبع اسرار نهان است

شماره ۲۲ - در وصف خیمه و مدح شاه اسماعیل گوید: این چه فرخنده خیمه این چه سر است

شماره ۲۳ - نیز در وصف خیمه گوید: این همایون خیمه یارب روضه‌ای از جنت است

شماره ۲۴ - نیز در خیمه و مدح شاه گوید: یارب اینخیمه یا گلستان است

شماره ۲۵ - در شجاعت شاه اسمعیل گوید: شاه روشندل که ریزد خون دشمن بهر دوست

شماره ۲۶ - مدح خیمه شاهی شاه اسماعیل گوید: تبارک الله از خیمه این چه بستانست

شماره ۲۷ - در مدح شاه اسماعیل و کمان او گوید: شاهی که چرخ حلقه بگوش از کمان اوست

شماره ۲۸ - در مرثیه عزیزی گوید: آن گوهر پاکیزه که از دیده ما رفت

شماره ۲۹ - در تاسف بر مرگ میرزا محمود گوید: آه ازین گردون دون کزوی کسی دلشاد نیست

شماره ۳۰ - در تعریف جام شاه گوید: این چه روح افزا شراب و این چه سیمین ساغرست

شماره ۳۱ - ایضا در جام شاه گوید: ساقیا جام تو از آب حیاتش چه کم است

شماره ۳۲ - توحید و منقبت معصومین: آن مبدعی که چشمه نطق از زبان گشاد

شماره ۳۳ - در منقبت حضرت امیر المومنین: صبح سعادت دمید حق در دولت گشاد

شماره ۳۴ - در توحید و موعظه گوید: منت ایزد را که صنع او ز گل خار آورد

شماره ۳۵ - در مدح شاه اسماعیل گوید: تا خلافت بر بنی آدم ز حق تفضیل شد

شماره ۳۶ - در مدح سید شریف گوید: شکر خدا که مژده راحت فرا رسید

شماره ۳۷ - در مدح نظام الدین احمد صاعدی: سفیده دم که صبا بوی مشگ ناب کند

شماره ۳۸ - در مدح معین الدین صاعدی گوید: گر مرغ دل ز مزتبه بر آسمان رسد

شماره ۳۹ - در مدح میر سعد الدین اسعد گوید: تنم زبانه آتش ز سوز جان دارد

شماره ۴۰ - در مدح میر نجم الدین محمود گوید: چو قتل اهل دل از غمزه تیر یار کند

شماره ۴۱ - در مدح شاه قلی بیک گوید: المنه لله که شب هجر سر آمد

شماره ۴۲ - در ماتم حسین (ع) گوید: واحسرتا که دیده ز حسرت پر آب شد

شماره ۴۳ - در مدح سعد الدین اسعد گوید: چنین که سر بفلک سرو قد یار کشد

شماره ۴۴ - در مرثیه ملک منصور گوید: بهار آمد و نخل روان ز عالم شد

شماره ۴۵ - در مرثیه نجم السعادت گوید: از جهان رفت آنکه مانندش درین عالم نبود

شماره ۴۶ - در مدح قاسم پرناک گوید: سلطان روم حمله چو بر خیل زنگ کرد

شماره ۴۷ - در مدح نجم الدین محمود گوید: شنید گوش من از هاتفی شب دیجور

شماره ۴۸ - در موعظه گوید: کسی کز خود نشد آگه چه فیض از ملک اسرارش

شماره ۴۹ - در مدح معز الدوله گوید: سوار من که سرم باد گوی میدانش

شماره ۵۰ - در منقبت امیر المومنین (ع) گوید: ای با سپهر بوقلمون هیبتت به جنگ

شماره ۵۱ - مدح سید شریف: ای گفته اسان تو با چرخ نیل رنگ

شماره ۵۲ - درمدح سعد الدین اسعد گوید: نمود بار دگر قامت خمیده هلال

شماره ۵۳ - در مدح شاه اخی بیک گوید: باز شد وقت طرب آمد سوی گلزار گل

شماره ۵۴ - در مدح شیخ نجم الدین مسعود گوید: الله الله مگر اینواقعه خواب است و خیال

شماره ۵۵ - در مدح قاضی القضاه رکن الدین مسعود گوید: در خاک و خونم از غم چون لاله داغ بردل

شماره ۵۶ - در مدح قاضی شاه ملا گوید: منت ایزد را که بنمود از فلک دیگر هلال

شماره ۵۷ - در موعظه گوید: ایدل گدایی از کرم کار ساز کن

شماره ۵۸ - مدح امیر المومنین (ع): سرزدم از خواب صبحی کز نسیم عنبرین

شماره ۵۹ - منقبت شاه نجف علی مرتضی (ع): هرگز کجا پیدا شود چون شکل قد یار من

شماره ۶۰ - در مصیبت حسین (ع) گوید: ایدل ز سوز گریه جگر را کباب کن

شماره ۶۱ - برای سنگ مزار سروده است: ای همنفس که میگذری بر مزار من

شماره ۶۲ - مناجات و توسل بمحد و آل محمد (ص): الهی بسر دفتر حکمت الله

شماره ۶۳ - در منقبت حضرت امیرالمومنین: تو شیر خدایی به یقین یا اسدالله

شماره ۶۴ - مدح شاه اسماعیل: آن شهنشاهی که ملک دین مسخر ساخته

شماره ۶۵ - ایضا در مدح شاه اسماعیل گوید: ز دود ظلمت ظلم از حضور حضرت شاه

شماره ۶۶ - ایضا در مدح شاه اسماعیل: بحق روز بر آرنده سفید و سیاه

شماره ۶۷ - در مدح گوید: ای عکس از آفتاب ترا همبر آینه

شماره ۶۸ - در مدح گوید: کهن داغ جگر را تازه می‌سازد مگر لاله

شماره ۶۹ - در منقبت امیر المومنین (ع) گوید: ما بیکسیم و معرکه خونخوار یا علی

شماره ۷۰ - مدح سید شریف: ای به علم و فضیلت ارزانی

شماره ۷۱ - مدح قاضی القضاه خواجه معین الدین صاعدی: هر موی ابرویت مه عیدست ای پری

شماره ۷۲ - در مدح یعقوب خان گوید: بر رخ کمند زلف معنبر نهاده یی

شماره ۷۳ - در مرگ فرزند خود گوید: ای جگر گوشه که پاک آمدی و پاک شدی

شماره ۷۴ - در مدح سید شریف گوید: جز از تو قبله من گر بود بزیبایی