مه قندهار آفتاب طراز

بت قندلب دلبر دلنواز

قصب پوش ماه و گره‌گیر موی

گل اندام سرو سمن برگ‌روی

فروزنده خورشید طوبی خرام

[...]

عنان برزده سر به صحرا نهاد

سرشکش روان رو به دریا نهاد

ز دست دلش دست بر دل بماند

ز خون جگر پای در گل بماند

چنان آتشی از جگر برفروخت

[...]

سخن گوی دهقان فرخ‌نژاد

چنین از پری‌دخت مه کرد یاد

که چون از گو شیردل دور ماند

چو باد از پیَش اسب گلگون براند

تهی مغزی و سرکش و تندخوی

[...]

بگفت این و بر کرد از جا سمند

به بازو در آورد پیچان کمند

چو شیر ژیان اژدهائی به چنگ

شخاوان زمین کرد آهنگ جنگ

برآشفت سام یل نامدار

[...]

چو در سخن مرد فرزانه سفت

مر این داستان را چنین باز گفت

که فغفور چین، سام را چون ببست

به حبسش فرستاد و از غم برست

به بند اندرون بود شش ماه سام

[...]

شنیدم نواساز بستان راز

ز فغفور چین شد چنین نغمه‌ساز

که چون شب بخوابید بر روی تخت

یکی خواب دید و بترسید سخت

چنین دید شاه جهانجو به خواب

[...]

روانش به پیکار کین رام شد

کمندش به یال یلان دام شد

برانگیخت که پیکر تیزگام

چو شیری خروشید بر خصم سام

ز خون غازه مالید بر روی خاک

[...]

سپاهش به یک ره کشیدند تیغ

خروشنده گشتند یکسر چو میغ

برانگیخت پس بارگی گرد سام

سوی شاه شد از پی انتقام

شهنشه به پیل و جهانجو به اسب

[...]

شه چین ز ناگه برافراخت سر

بر آن لشکران کرد لختی نظر

ز ناگه در زیر عالی علم

دو تن دید با فر و آئین جم

برآراسته تن به ساز نبرد

[...]

پریزاد چون کرد بر وی کمین

ببردش به کین بر سپهر برین

بدو گفت از سام برتاب روی

دگر وصل او را مکن آرزوی

پری‌دخت مهوش بپیچید سر

[...]

سراینده دهقان موبدنژاد

ز سام و دلیران چنین کرد یاد

که چون در سمن‌زار شد مهرجوی

سوی قصر دلدار آورد روی

ابا ماه‌سیما به شادی نشست

[...]

طغان شاه چون باد بر شد به زین

برانگیخت نام‌آوران را به کین

سبک دیوزاده کمین روی کرد

به خون یلان دشت را جوی کرد

خروشنده گردید چون سنهراس

[...]

نشست از بر باره بادپای

به دست اندرش نیزه جان‌ربای

به سوی طغان شاه شد رزم‌جوی

درآورد با او زکین رو به روی

سر از بهر پیکار چون برفراخت

[...]

سراینده دهقان با فر و کام

سخن راند زین‌سان ز فرخنده سام

که چون گشت چیره به فغفور چین

سحرگاه شد با دلیران کین

یکی هفته با سروران شاد بود

[...]

سراینده دهقان با آفرین

سخن راند زین سان ز فغفور چین

که در رزم و کین چون ندید هیچ بهر

ز هامون شتابان درآمد به شهر

رخش بود از بخت سرکش دژم

[...]

باستاد در قلب فغفور شاه

ستادند پیش و پس او سپاه

دلیران ترکان زرینه چنگ

همه درگه کینه همچو پلنگ

و طغرل تکش یک دل و یک تنه

[...]

تو گفتی که بود او یک یپل مست

و یا شیر بود اژدهائی به دست

به نزد فرستو چو آمد فراز

خروشید بر وی که ای رزم‌ساز

درفش و تبیره برافراختی

[...]

همی‌خواست تا خود درآید به جنگ

کند روز قلواد را تیره‌رنگ

که گردی شد از روی دشت آشکار

یکی ره‌سپر مرد خنجرگذار

برون آمد از گرد مانند باد

[...]

درآمد به میدان چو شیر ژیان

ز سم سمندش زمین بد نوان

به طغرل تکش گفت ای تیره‌روز

کنون دل ز امیدها برفروز

چنانت درآرم ز زین ستور

[...]

سراینده نامه باستان

ز فرشاد زین گونه زد داستان

که چون با فرینوش در نزد شاه

براندند لشکر چو صرصر به راه

ز آزرم ماندند یکبارگی

[...]