بی‌دل گمان مبر که نصیحت کند قبول

من گوش استماع ندارم، لِمَنْ یقول؟

تا عقل داشتم نگرفتم طریق عشق

جایی دلم برفت که حیران شود عَقول

آخر نه دل به دل رود؟ انصاف من بده

[...]

بنمای روی خویش، که غیر از تو هر چه هست

دیدیم و بی‌غروب نبودند و بی‌افول

یا یک زمان به جانب ما نیز میل کن

یا خود جواب ما بده ار گشته‌ای ملول

ترسم رسول دین تو گیرد، بدین سبب

[...]

دیدم پریر ساده غلام بخارئیی

زیبا و دلفریب و نکو فعل و خوب قول

چشمم بر اوفتاد طمع کردم اندرو

سرپوش بردم از سر خوان بی هراس و هول

گفتم بغیر بوسه دهی هیچ دیگرم

[...]

هفتاد سالگی که دو چندانت عمر باد

کردست رنجش ابن یمین را ز جان ملول

پیری مخواه ز آنکه ندیدم که سوی پیر

آید ز هیچ روی نسیم خوشی قبول

سودای پیر گشتن اگر میپزد جوان

[...]

یا مُسرع الشمال اذا تَحصل الوصول

بلغ تحیتی و سلامی کما اقول

از تشنگان بادیه ی هجر یاد کن

روزی گرت بکعبه ی قربت بود وصول

یا رب چنین که اختر وصلت غروب کرد

[...]

رفتم گر از نشستن ما می‌شوی ملول

زین در کجا روم که بیابم درِ قبول

محکوم را اگر بکشی حکم از آن توست

ما گوش دل نهاده به حُکمت کما یقول

سوز درون به آب سرم کم نمی‌شود

[...]

ای نامزد به نام تو درنامه قبول

یا ایها النبی و یا ایها الرسول

باران رحمتی تو که از آسمان جود

بر عاشقان تشنه جگر کرده ای نزول

کی در حریم حرمت جاه و جمال تو

[...]

تا کرد شاه عشق بملک دلم نزول

برخاستست از سر جان عقل بوالفضول

خورشید عمرم ار بفراقت زوال یافت

لیکن ز جان خیال وصال تو لایزول

آن یار عین ماست نه از روی اتحاد

[...]

حاشا که علم عالم جاهل کند قبول

ذاتی که برترست ز اندیشه ی عقول

حاشا که در غبار حوادث نهان شود

آیینه ی قبول و چراغ دل رسول

فردا نظاره کن که چو خار خزان زده

[...]

طاعت به جز محبت او کی شود قبول؟

فرع ولای شاه بود صحت اصول

سالم بود دعاش ز آسیب دست رد

آن را که داده حب علی خلعت قبول

دایم به رنگ غنچهٔ شاخ شکسته باد

[...]

بی عشق کس به دوست نیابد ره وصول

سبحانَ مَن تَحَیّر فی ذاتِه العُقول

گر مرد این دری به در آ کاندر این سرای

دربان برای منع خروج است نی دخول

در پیشگاه عشق مجال محال نیست

[...]

جز عشق نیکوان که بود اصل هر اصول

باشد مذاهب دگر اندیشه فضول

نبود عجب بصید دلم گر بود حریص

طفل است و برگرفتن صعوه بود عجول

بر اوج کوی او نرسد طایر قیاس

[...]

بی عشق کس به دوست نیابد ره وصول

سُبْحانَ مَنْتَحَیَّرفی ذَاتِهِ الْعُقُول

گر مرد این دری به درآ کاندرین سرا

دربان برای منع خروجست نی دخول

بی عشق کس به دوست نیابد ره وصول

سُبْحانَ مَنْتَحَیَّرفی ذَاتِهِ الْعُقُول

ز آن ره که عهد دولت باطل کشید طول

حق را ملامتی نه ولی اهل حق ملول

گفتم رقم کنم به تو حال دل ملول

رشک آیدم که بر تو فتد دیدۀ رسول

از پند عاقلانۀ مردم دلم گرفت

برقع فرو گشای که حیران شود عقول

این نقد جان و این سرناز ار مصرا گر

[...]

پس دست حسرت آن شرف دودۀ بتول

بر سر نهاده گفت جزاک الله ای رسول

فیروز بخت من نهد ار سرخط قبول

بر دفتر چکامهٔ من بضعهٔ رسول

امروز قلب عالم امکان بود ملول

روز مصیبت است و گه رحلت رسول

باشد ملول گر دل خلقی شگفت نیست

که امروز قلب عالم امکان بود ملول

کشتی چرخ غرقه ی طوفان اشک شد

[...]

ما را کجا به کوی تو ممکن بود وصول

که آنجا خیال را نبود قدرت نزول

طول زمان هوای تو از سر بدر نبرد

اصلی بود محبت و الاصل لا یزول

گفتم به عقل چاره کنم، درد عشق را

[...]