ای دوست ره جفا رها کن

تقصیر گذشته را قضا کن

بر درگه وصل خویش ما را

با حاجب بارت آشنا کن

در صورت عشق ما نگارا

[...]

گویند که خو ز عشق واکن

لیلی‌طلبی ز دل رها کن

دام از سر آهوان جدا کن

این یک دو رمیده را رها کن

گستاخ ترم به خود رها کن

با خاطر خویشم آشنا کن

ای دوست عتاب را رها کن

تدبیر دوای درد ما کن

ای دوست جدا مشو تو از ما

ما را ز بلا و غم جدا کن

اندیشه چو دزد در دل افتاد

[...]

آخر نگهی به سوی ما کن

دردی به ارادتی دوا کن

بسیار خلاف عهد کردی

آخر به غلط یکی وفا کن

ما را تو به خاطری همه روز

[...]

درد دل خسته را دوا کن

وآن وعده که کرده‌ای وفا کن!

آیین ستمگری رها کن

دردم به وصال خود دوا کن

شد آتش فرقت تو ساکن

زین مژدۀ روح‌بخش لیکن

روی از در خلق با خدا کن

اندیشۀ این و آن رهاکن

ای دوست نظر به حال ما کن

درد دل خسته را دوا کن

تا چند کشم جفا و جورت

آخر نفسی به ما وفا کن

ای خسرو جمله ماهرویان

[...]

در پهلوی او به لطف جا کن

دست ستمت ازو جدا کن

شد خاطر بی قرار ساکن

بر دادن این مراد لیکن

این بی خردی ز خود جدا کن

برگرد و مرا به من رها کن

رو جبه ما و من قبا کن

فانی شو و جای در بقا کن

در دیده ما درآ و بنشین

نظاره صورت خدا کن

از دُردی ما بنوش جامی

[...]

فحشی ز لبت تو وقف ما کن

درد دل بی‌دوا دوا کن

گفتی شب وصل ریزمت خون

باز آی به عهد خود وفا کن

تو روز و شبان به یاد غیری

[...]

دل وقف نگاه جانفزا کن

جان نیز طلب کن و فدا کن

صوفی و حکیم را رها کن

روی دل خویش در خدا کن

زین رهبر رهزنم جدا کن

در بادیه گمرهم رها کن