زان پیش کاجل فرا رسد تنگ

و ایام عنان ستاند از چنگ

از حوصله زمانه تنگ

بر فرق فلک زده شباهنگ

زین هفت پرند پرنیان رنگ

گر پای برون نهی خوری سنگ

دهلیز فسانه چون بود تنگ

گردد سخن از شد آمدن لنگ

ور سکه تو زنند بر سنگ

کس در نزند به سیم و زر چنگ

در می به امید آن زنم چنگ

تا باز گشاید این دل تنگ

در پرده این ترانه تنگ

خارج بود ار ندانی آهنگ

قرابهٔ نام و شیشهٔ ننگ

افتاد و شکست بر سر سنگ

چون لنگر بیت خویشتن لنگ

معنیش فراخ و قافیت تنگ

کاینک به فلان خرابی تنگ

می‌پیچد همچو مار بر سنگ

دیدش به رفاق گوشه‌ای تنگ

افتاده و سر نهاده بر سنگ

او دوک دو سرفکنده از چنگ

برداشته تیر یکسر آهنگ

بر رورد رباب و ناله چنگ

یک رنگ نوای آن دو آهنگ

نیلوفر از آفتاب گلرنگ

بر آب سپر فکند بی جنگ

گر باشد چو شراره در سنگ

از آهنش آورم فرا چنگ

شمشیر کشی کشیم در جنگ

قاروره زنی زنیم بر سنگ

صلح آمد دور باش در چنگ

تا از دو گروه دور شد جنگ

آن آینه خیال در چنگ

چون آینه بود لیک در زنگ

صیاد بران گوزن گلرنگ

آورده چو شیر شرزه آهنگ

وان سیم تن از کمال فرهنگ

آن شیشه نگاهداشت از سنگ