در دوست به جان امید بسته

با شوی ز بیم جان نشسته

یعنی ز من حصار بسته

نزدیک تو ای قفس شکسته

بر وحشت خلق راه بسته

وحشی دو سه گرد او نشسته

زآلایش نفس باز رسته

بازار هوای خود شکسته

پنداشتی آن غریب خسته

آنجاست به رسم خود نشسته

ای روز مبارک و خجسته

ما جمع و تو در میان نشسته

ای همنفس همیشه پیش آ

تا زنده شود دمی شکسته

پیغام دل است این دو سه حرف

[...]

زان رو که ز هر خسیم خسته

اسرار تو ای مه خجسته

بس مرغ ضعیف پرشکسته

خرطوم هزار پیل خسته

دیدم گل تازه چند دسته

بر گنبدی از گیاه رسته

ای آرزوی دل شکسته

ما در دل تو شکسته بسته

بس دل که به دولت فراقت

از ننگ حیات باز رسته

مجروح لبت بسی ست، کس دید

[...]

مستان ز شراب خانه جسته

خم بر سر محتسب شکسته

دیدش سر و تن ز سنگ خسته

چهره ورم و جبین شکسته

من بی تو، چنین به غم نشسته

از هر که به جز تو، روی بسته

زنجیر ز همدمان گسسته

در حلقهٔ دام و دد نشسته

دزدی که شد از دمانت خسته

الا بگزند جان نرسته

کان گوشه نشین روی بسته

بودی همه وقت دل شکسته

بی‌چاره من حصار بسته

در زاویهٔ عدم نشسته

وانگه ز جهان فراغ جسته

وز شغل زمانه دست شسته

ای سنبل تازه دسته بسته

وافکنده بر آب دسته دسته

خط تو بنفشه ئی نباتی

قدّ تو صنوبری خجسته

آن هندوی پر دل تو در چین

[...]

این خیمه سرداق کمال است

نقصان ز طناب او گسسته

گرد در او ز صبح تا شام

اصحاب کمال حلقه بسته

زیرا که درو مقیم قطبی است

[...]