قاصد چو شنید کام و ناکام

باز آمد و باز داد پیغام

نزدیک دهن شکسته شد جام

پالوده که پخته بود شد خام

از توسنی تو پر شد ایام

روزی دو سه رام شو بیارام

مرغ فلکی برون شد از دام

در مقعد صدق یافت آرام

نه خوی دد و نه حیطهٔ دام

با دام و ددش هماره آرام

ای در کف تو کلید هر کام

در جرعهٔ تو رحیق هر جام

پیغام‌گزار داد پیغام

کای طالع توسنت شده رام

کز خوردن دانه‌های ایام

بس مرغ که اوفتاد در دام

زآنسوترِ یارِ خود به ده گام

آرام گرفت و رفت از آرام

منشین که نشستن اندر این وام

مسمار تن است و میخ اندام

لیلی ز فراق شوی بی‌کام

می‌جَست ز جا چو گور از دام

شد سال گذشته وآن دد و دام

آواره شدند کام و ناکام

عشق است که هم می است و هم جام

عشق است می حریف آشام

این جام جهان‌نمای اول

عکسی بود از صفای آن جام

وین غمزهٔ نیم مست ساقی

[...]

ساقی، چه کنم به ساغر و جام؟

مستم کن از این مَیِ غم‌انجام

با یاد لب تو عاشقان را

حاجت نبود به ساغر و جام

گوشم سخن لب تو بشنود

[...]

ساقی، مَیِ مِهر ریز در کام

بنما به شب، آفتاب از جام

آن جام جهان‌نما به من ده

تا بنگرم اندرو سرانجام

بینم مگر آفتابِ رویت

[...]

تا جنبش دست هست مادام

سایه متحرک است ناکام

ای برده نماز من ز هنگام

هین وقت نماز شد بیارام

ای خورده تو خون صد قلندر

ای بر تو حلال خون بیاشام

عشق تو و آنگهی سلامت

[...]

گر شرح کنم تمام پیغام

می‌مانم از شراب و از جام

گل را مبرید پیش من نام

با حسن وجود آن گل اندام

انگشت‌نمای خلق بودیم

مانند هلال از آن مه تام

بر ما همه عیب‌ها بگفتند

[...]

آن مرغ که بود زیرکش نام

افتاده به هر دو پای در دام

در دام بلا فتاد ز آغاز

تا خود به کجا رسد سرانجام!

آیا تو کجا و ما کجاییم

[...]