آنچه دل حزین من از جور او کشید

نه دیده دیده باشد و نه گوش کس شنید

از دست جور بی حد و اندوه گریه گفت

از حد بشد تحمّل و جانم به لب رسید

بر حال زار من دل سنگین بسوزدت

[...]

صبح ازل ز مشرق انوار بردمید

از نور روی یار به ما لمعه‌ای رسید

ایام هجر یار ز اندازه درگذشت

صبحی ز نو برآمد و روزی ز نو دمید

هر جایگه که نور رخ یار جلوه کرد

[...]

نعم الفقیه، حال مدرس کجا رسید؟

در وصف حق نه هیچ سخن گفت و نه شنید

حظ از حواس داشت، زمعنی نداشت جان

نقش جهان بدید ولی جان جان ندید

هر لحظه ای تجلی نو می رسد زیار

[...]

ساقی به شکل جام زر آمد هلال عید

می ده به فر دولت سلطان ابوسعید

قفلی که روزه بر در عیش و نشاط زد

شکل هلال عید ز زر ساختش کلید

من بعد ما و عید و می لعل و عیش نقد

[...]

بر آصف سخی دل به اذل بود سه عید

چون عهد او مبارک و فرخنده و سعید

عید نخست عید مه روزه که آمده

شکل هلال او در فردوس را کلید

عید دوم حکومت شهری که صاحبش

[...]

زلفش به بستر مرگ از تغافلت

سنگین دلا بیک نگهم میتوان خرید

رخ در نقاب چون حسن عسگری کشید

قطبیتش به قائم آل نبی رسید

برزخ میان کثرت و وحدت نموده شد

گردید در برابر شیث نبی پدید

سر انتهای دایره بر ابتدا نهاد

[...]

خان زمان یگانه ی دوران علی نقی

کآمد به بذل وجود و سخا در جهان فرید

چشم جهان ندید چو او آفریده ای

تا آفریدگار جهان را بیافرید

طبعش در یگانه ی افضال را صدف

[...]

آخر دلم به آرزوی خویشتن رسید

آنچ از خدای خواسته بودم به من رسید

دل رفته بود و جان شده منت خدای را

کان دل به سینه آمد و آن جان به تن رسید

من کیستم که صافی وصلت طمع کنم

[...]

پرورده ی معاویه تخم زنا یزید

در عهد باطل امر خلافت بدو رسید

تا حکمران کشور کفران و شرک شد

لشکر ز کین برابر سلطان دین کشید

بستند راه چاره ز هر در برآنکه بود

[...]

قاتل به قصد قربت اگر تیغ کین کشید

خاکش به دیده تیغ چرا بی گنه برید

قتل تو ماتمی است جهان را که جاودان

با وی برابری نکند صد هزار عید

پی چون نشد ستور که دشمن برآن سوار

[...]

تخم جفا به خاک شقا ریخت تا یزید

کس حاصلی به جز غم از آن زرع ندروید

منت خدای را که خود از ریشه ای که کاشت

جز بار لعن و خار ملامت گلی نچید

تا رفته وصف ظلمت و نور این جفا نرفت

[...]

قسمت مباد جهل و غرورم که چون یزید

تعذیب جاودان همه بر جسم و جان خرید

روز جزا که قطع شد از هر درت امید

حشر تو با یزید و عذاب تو بایزید

محمود مطلق است چون آن سید مجید

حمدش فتاده فرض بهر عبدی از عبید

این حمد قفل رحمت حقل را بود کلید

توفیق حمد پس طلب از حامد حمید

سوزد دلم به حال حسینت که شد شهید

قاتل به کام تشنه سرش را ز تن برید

سر از تنش برید و، تنش را به خون کشید

جسمش بسان طایر بسمل به خون طپید

یارب! به خون فرق علی اکبر رشید

یارب! به خون دیدهٔ لیلای ناامید

سیل سرشک دیدهٔ عالم فرو چکید

پشت فلک، ز ماتم آل عبا خمید

ای روزگار! از تو وفایی کسی ندید

در گلشن تو جز گل حسرت کسی نچید

آن شعله ام که صبح ازل در کنار عشق

پیش از نمود بلبل و پروانه می تپید

افزونترم ز مهر و بهر ذره تن زنم

گردون شرار خویش ز تاب من آفرید

در سینه چمن چو نفس کردم آشیان

[...]