همچو الف راست به عهد و وفا

اول و آخر شده بر انبیا

عُشرِ ادب خوانده ز سبعِ سما

عذر قدم خواسته از انبیا

در صدف صبح به دست صفا

غالیهٔ بوی تو سایَد صبا

می‌رود از جوهرِ این کهربا

هر جوِ سنگی به منی کیمیا

زانکه زنی نان کسان را صلا

بِه که خوری چون خر عیسی گیا

یا ز قفس چنگل او کن جدا

یا قفس خویش بدو کن رها

صرف شد آن بدره هوا در هوا

مفلس و بدره ز کجا تا کجا‌؟

از نویی انگور بود توتیا

وز کهنی مار شود اژدها

هین که منم بر در در برگشا

بستن در نیست نشان رضا

در دل هر ذره تو را درگهیست

تا نگشایی بود آن در خفا

فالق اصباحی و رب الفلق

[...]

پیشتر آ پیشتر ای بوالوفا

از من و ما بگذر و زوتر بیا

پیشتر آ درگذر از ما و من

پیشتر آ تا نه تو باشی نه ما

کبر و تکبر بگذار و بگیر

[...]

نذر کند یار که امشب تو را

خواب نباشد ز طمع برتر آ

حفظ دماغ آن مدمغ بود

چونک سهر باید یار مرا

هست دماغ تو چو زیت چراغ

[...]

خیز صبوحی کن و درده صلا

خیز که صبح آمد و وقت دعا

کوزه پر از می کن و در کاسه ریز

خیز مزن خنبک و خم برگشا

دور بگردان و مرا ده نخست

[...]

گر بنخسبی شبی ای مه لقا

رو به تو بنماید گنج بقا

گرم شوی شب تو به خورشید غیب

چشم تو را باز کند توتیا

امشب استیزه کن و سر منه

[...]

چرخ فلک با همه کار و کیا

گرد خدا گردد چون آسیا

گرد چنین کعبه کن ای جان طواف

گرد چنین مایده گرد ای گدا

بر مثل گوی به میدانش گرد

[...]

بلبل سرمست برای خدا

مجلس گل بین و به منبر برآ

هین به غنیمت شمر این روز چند

زانک ندارد گل رعنا وفا

ای دم تو قوت عروسان باغ

[...]

نطمع فی الزاید فازدد لنا

فاسق و اسرف سرفا مشبعا

ای نفسِ خرّمِ بادِ صبا

از برِ یار آمده‌ای، مرحبا!

قافلهٔ شب! چه شنیدی ز صبح؟

مرغِ سلیمان! چه خبر از سبا؟

بر سرِ خشم است هنوز آن حریف؟

[...]

گر بهدادیان موظف ز فقر

می نرسد دست تو چون پارسا

اوئی او ذاتی و ماتی ما

عارضی باشد فنا شو زین فنا

جنّت زاهد بود در آن سرا

بوستانی بس نزه پر میو‌ه‌ها