خادمه برخاست به چشم پر آب

رفت به سوی بت عالی جناب

عرضه احوال جوان کرد باز

آن سخنان جمله بیان کرد باز

گفت بترس از فلک بی وزیر

[...]

خادمه آمد چو گل نوبهار

روی شکفته ز سخنهای یار

گفت جوانا غم دل شد تمام

زآن بت عیار، تو بر خوان سلام

وعده دیدار ازو یافتم

[...]

ناله عشاق چو از حد گذشت

سوخت ز آهش همه کوه ودشت

ولوله در گنبد خضرا فتاد

ناله درین عالم بالا فتاد

کرد اثر ناله زارش، ببین

[...]

عاشق بیچاره چو بیدار شد

مست رخ یار چو هشیار شد

هیچ اثری از رخ دلبر ندید

راست چو ماهی به زمین می طپید

زهره آن نه که برآرد خروش

[...]

خادمه بگشاد زبان پیش یار

کرد عیان قصه آن دلفگار

زاری او را به مناجات گفت

آنچه طلب کرد به حاجات گفت

سوخت دلم گفت ز درد دلش

[...]

خادمه باز آمد و بر گفت حال

آنچه شنود از مه فرخ جمال

گفت جوان کار تو بس مشکل است

آه ازین غم که ترا بر دل است

نیست ترا قوت دیدار او

[...]

باز جوان با دل افگار ماند

روز و شبان روی به دیوار ماند

از رخ دلدار امیدی نداشت

وه چه کند، بخت سفیدی نداشت

با غم او گشته قرین روز و شب

[...]

خادمه باز این سخن جان گداز

کرد روان عرضه به آن دلنواز

باز بیان کرد که او در غم است

روز و شبان با غم تو همدم است

جز غم تو هیچ ندارد به دل

[...]

از بر آن سرو قد دلنواز

خادمه آورد دگر بار راز

گفت که بر گو ز من او را سلام

بعد سلامش برسان این پیام

من بدهم کام ترا، غم مخوز

[...]

این سخنان خادمه چون باز گفت

چهره او چو گل احمر شکفت

خادمه را خواست بسی عذر، نیک

او به تمنای رخ یار لیک

روی نهاد او به کف پای این

[...]

خادمه این نامه ز دست جوان

بستد و چون باد صبا شد روان

رفت به نزدیک دلارام او

کرد روان عرصه پیغام او

این سخنان را چو شنید او،مگر

[...]

خادمه خندان و دل شادمان

آمد و بنشست به پیش جوان

گفت جوان را که شبت گشت روز

هیچ دگر در غم هجران مسوز

شام فراق تو به پایان رسید

[...]

شام وصالت چه به از روز هجر

آتش سوزنده به از سوز هجر

خوش بود این وعده دیدار یار

عشق نهان به ز غم آشکار

آه چه دولت به ازین در جهان

[...]

پادشها حرمت مردان دین

حرمت این اهل سما و زمین

حرمت اولاد شریف رسول

حرمت با رفعت زوج بتول

حرمت ایمان و کلام مجید

[...]