|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، خادمه مانند گل بهار ظاهر شده و از زیبایی و لطف یار سخن می‌گوید. او به جوان می‌گوید که غم دلش تمام شده و از یار خود سلامی دریافت کرده است. او وعده دیداری از یار گرفته و احساس خوشبختی و نعمت می‌کند. در ادامه، به این نکته اشاره می‌شود که کار او از دوستش نظامی گرفته شده و به صوفی بیچاره توصیه می‌کند که شاد باشد و از غم جدایی رها شود.
هوش مصنوعی: خدمتکار مانند گلی تازه و شکفته در بهار وارد شد و روی او به‌خاطر صحبت‌های محبوبش به زیبایی درخشید.
هوش مصنوعی: جوانی گفت که غم و اندوه دل به طور کامل از بین رفته است، به خاطر آن زن زیبا و فریبنده. تو بر سر سفرهٔ سلام و خوش آمدی.
هوش مصنوعی: من به ملاقات او امیدوار شدم و از او خوشبختی و راحتی را به دست آوردم.
هوش مصنوعی: کار تو از دوست ظاهری به نظامی نیاز دارد، اما واقعیت این است که مژگان تو همچون ساز موزون، از اندوه و اشک演奏 می‌کند.
هوش مصنوعی: ای صوفی بیچاره، برو و شاد باش. دیگر از غم جدایی رنج نبر و آزاد باش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.