که گر دستم نداد آن روی دیدن

توانم بوی او باری شنیدن

چنین گفت او که چه حاجت شنیدن

ندارم احتیاجی هم بدیدن

ندارم دیدهٔ روی تودیدن

ندارم صبر بی تو آرمیدن

به تنهائی کجا خواهی رسیدن

به یاری می‌توان منزل بریدن

چو نتوانی بذات او رسیدن

قناعت کن جمال صنع دیدن

به هر سویی چرا باید دویدن‌‌؟!

به صد سو هیچ جا نتوان رسیدن

مرا گر عمر بایستی خریدن

نبودی یک زمانم آرمیدن

خوشا از لعل او شکّر چشیدن

خصوصا گر بجان باید خریدن

شب و روز از غم پرده دریدن

ندارم کار جز پرده تنیدن

خطا گفتم بتو نتوان رسیدن

که موری با تو نتواند پریدن

خوشا نزدیک یاری ره گزیدن

که میدانی که بتوانیش دیدن

چو مویت کی بتو خواهم رسیدن

که مویی کوه نتواند کشیدن

مگس چون شد شکر باید چشیدن

بصد جان یک شکر باید خریدن

بظاهر علم دین باید شنیدن

معانی باید از آن راه دیدن

منازل قطع کردن ره بریدن

شب وروز اندر آن وادی دویدن

بگوش او توان رازش شنیدن

بدوش او توان بارش کشیدن

بخود نتوانی این ره را بریدن

بسر باید بر ایشان دویدن

مرا مقصود جانانست دیدن

پس آنگه درکمال جان رسیدن

سوم جز آنگهی معشوق دیدن

چهارم وصل آنگه سر بریدن

طمع یکبارگی باید بریدن

ز خلق آنگه جمال شاه دیدن