بمعجز کرد ماه آسمان شق

نمود از ذاتِ بیچون سرّ مطلق

اگر عیسی نبودی کلمة حق

کجا بودی ز عزّت روح مطلق

شنوده بود حال مرد عاشق

پیاده گشت در پیش خلایق

چنین گفت آن بزرگ دین که مطلق

همین رفتست با ابلیس الحق

چو باشد پیشوا امیِّ مطلق

نخواهد نامه بر خواندن زنا حق

بحق گوید که ای قیّومِ مطلق

ندیدم ازکرام الکاتبین حق

حسینش گفت ای استاد مطلق

بدان این یافتم من در ره حق

ولی چون من منم امروز عاشق

ازین بهتر جوابت نیست صادق

شهش گفتا که حجّت گوی عاشق

ترا دیدم نهٔ در عشق لایق

ولی چون تو ننوشی خون عَلَی الحَق

نه بینی در جهان مطلوب مطلق

چو جان زان نور گردد محو مطلق

به سبحانی برون آید و اناالحق

زبان بگشاد کای قیّومِ مطلق

بحقّ آنکه جاویدان توئی حق

خطاب آمد که ای معصوم مطلق

تو حق داری و حقور را رسد حق

جوابش داد آن سلطان مطلق

که بشنو این جواب از ما علی الحق

درین دیوان سرای ناموافق

چو پروانه نبینی هیچ عاشق

علی الجمله یقین بشناس مطلق

که ازحق نیست برخوردار جز حق

به هر جزوی هزاران کل علی‌الحق

به کل محبوب حق معشوق مطلق

بنور صبح صدّیقست لایق

که آنها کوکبند او صبح صادق

کسی را زو بود ایمان برونق

چگونه گویدش کو بود ناحق

چه میسازی تو کار این دو عاشق

که کاری مینما ید ناموافق