چو ایزد را دهشها بی کران است

پذیرفتن مرو را همچنان است

به کان اندر مرو را زرعیان است

و لیک از دیدهء مردم نهان است

کنون غمگین و آشفته بدان است

که او بی یار زنده در جهان است

مرا خانه ز رویت بوستان است

به دی مه از رخانت گلفشان است

بگردان روی دل از فکرت بد

که بد کردن نه کار بخردان است

بدی اندیشه کردن در حق خلق

بدی کار تو در وی نهان است

کسی که نیکی اندیشد به هر کس

[...]

اساس شرع او ختم جهان است

شریعت‌ها بدو منسوخ از آن است

جهان زنده بدین صاحبقران است

درین شک نیست کو جان جهان است

مراد شه که مقصود جهان است

به عینه با برادر هم چنان است

حساب باج برسم آنچنان است

که او بر چاشنی‌گیری نشان است

یکی را گفتم این جان و جهان است

جهان بستد کنون دربند جان است

زبانم خود چنین پرزخم از آن است

که هرچ او می‌دهد زخم زبان است

چه یار آن یار کو شیرین زبان است

مرا صد بار شیرین‌تر ز جان است

ز شیرین تا شکر فرقی عیان است

که شیرین جان و شکر جای جان است

جهانی جان چو پروانه از آن است

که آن ترسا بچه شمع جهان است

به ترسایی درافتادم که پیوست

مرا زنار زلفش بر میان است

درآمد دوش آن ترسا بچه مست

[...]

همه عالم خروش و جوش از آن است

که معشوقی چنین پیدا، نهان است

ز هر یک ذره خورشیدی مهیاست

ز هر یک قطره‌ای بحری روان است

اگر یک ذره را دل برشکافی

[...]

رهی کان ره نهان اندر نهان است

چو پیدا شد عیان اندر عیان است

چه می‌گویم چه پیدا و چه پنهان

که این بالای پیدا و نهان است

چه می‌گویم چه بالا و چه پستی

[...]

نشان بندهٔ مقبل همان است

که پیش از کار کردن کاردان است

زمین سفلیان را آسمان است

سرای علویان را آستان است

از این صورت صفت خامش زبان است

صفت نتوان که این صورت چه سان است

امیرالمؤمنین شرح بیان است

امیرالمؤمنین نطق زبان است