تن از دنیا و رزق او طعام است

دل از عقبی طعام او کلام است

بدان تعظیمت افشای سلام است

یقین دان شفقتت بذل طعام است

مرا در جام خون دل مدام است

برون زین مِیْ بر اهل دل حرام است

دلت در عشقبازی ناتمام است

بهل تا میزند جوشی که خام است

که می‌داند میِ شوق از چه جام است

به جز چشمت که او مست مدام است

شراب ار با تو نو شد دل حلال است

وگرنه این صفت بر وی حرام است

دلا بگذر ز خود کاندر ره عشق

[...]

هلال عید جستن کار عام است

هلال عید خاصان دور جام است

بیا ساقی که امشب توبه ما

ز می چون روزه فردا حرام است

برافراز آتشی دیگر ز باده

[...]

اگر شاهی تو را آخر چه نام است

وگر ماهی تو را منزل کدام است

بگفتا گر بدین کارت تمام است

عزیز مصرم و مصرم مقام است

گهی گفتی که لطف دوست عام است

ز لطف دوست نومیدی حرام است

بگفتا بنده را شاپور نام است

غلام شاه را از جان غلام است

من آن نقشی که خورشیدش غلام است

به یک ماه ارکشم کاری تمام است

ورا گلگون باد آهنگ نام است

که او را باد در تیزی غلام است

بگفتا در سرت سودای خام است

بگفتا غیر ازین بر من حرام است

اگر چه دل ز گفتارت به کام است

دلی را هم در آن دخلی تمام است

اگر پرسی کجا او را مقام است

زمینی تیره از سرحد شام است

تویی این یا پری آیا کدام است

بگو با من ترا آخر چه نام است

بگفت این کارفرما خود کدام است

که درهر نسبتی کارش تمام است

بباید آزمودش تا کدام است

هوس یا عاشقی او را چه کام است

چو گل را نکهت و خوبی تمام است

چه نقصانش که مغزی را زکام است

هوس را در برش قدری تمام است

از آن خصمیش با هر نیکنام است