حقیقت این بزرگ پاکباز است

ز معنی و ز صورت بینیاز است

اگر حق است حق در جمله راز است

حقیقت را همیشه چشمم باز است

مرا معنی در اینجا دید باز است

تنم در عشق در سوز وگداز است

بناز ما بسی جانها بناز است

نمود ما حقیقت در نیاز است

اگر ماه است دائم در گداز است

گهی بدر و گهی در عین راز است

ز نفست دائما جان در گداز است

ولیکن عشق اینجاکار ساز است

ببین مه را که چون اندر گداز است

گهی اندر نشیب و گه فراز است

اگر ماه است در شوقت گداز است

گهی در شیب و گاهی بر فراز است

صنم گفت از من این پرسش نه ساز است

رها کن سر گذشت من دراز است

هنوز اندر سرم صد گونه ناز است

هنوز افسانهٔ زلفم دراز است

خشوع مومنان جان نماز است

از آن معنی که با او دوست راز است

اگر چه افضل طاعت نماز است

فضیلت بیشتر اندر نیاز است

در لعنت بر او هرچند باز است

ولی اندر سرش بسیار ناز است

سر معشوق بر بالین ناز است

سر عشّاق بر خاک نیاز است

عذارت خستگان را جان فروز است

جمالت بیدلان را دلنواز است

غمت افتادگان را دستگیر است

[...]

مرا از چشم تو نازی نیاز است

به نازی کش مرا چندین چه ناز است

دلم بنواز یعنی سوز و بگداز

که دل مسکین غمت مسکین نواز است

رخت دارند و خط بیچارگان دوست

[...]

کنون بر من در این راز باز است

که با تو عشق ورزیدن مجاز است

که ای خوبان حدیث من دراز است

مع القصه به پرویزم نیاز است

ببیند هر که او را دیده باز است

که سروش همچو طوبی سرفراز است

نه تنها عاشقش در سوز و ساز است

که دلبر همچو عاشق در گداز است

نوایی کاندر این قانون راز است

ز مضراب زبانها بی‌نیاز است