چو ما را خرّمی و شاد خواریست

بد اندیشان ما را رنج و زاریست

درست آن شد که این گردش به کاری‌ست

درین گردندگی هم اختیاری‌ست

که زیر دامن این دِیر، غار‌ی‌ست

درو سنگی سیه گویی سواری‌ست

گر او را بیشه‌ای با استواری‌ست

مرا صد بیشه از عود قماری‌ست

تو کآتش می‌پرستی روزگاریست

بسوزد آخرت وین طرفه کاریست

عجایب قصه و پوشیده کاریست

در این اندیشه‌ام من روزگاریست

جهان سبز گلشن کشت زاریست

که گه دروی خزان گه نوبهاریست

اگر تختست بس نااستواریست

وگر عمرست بس ناپایداریست

اگر در دل ز فاروقت غباریست

ترا در راه دین آشفته کاریست

بدانست او که زیر پرده کاری‌ست

به‌پیش جوق کبکان چشمه‌ساری‌ست

درون پردهٔ دل شهریاریست

مرا جز عشق او دیگر چه کاریست

درین کشتی نجات و رستگاریست

درین کشتی نجات و پایداریست

ز بهر آنکه دنیا کشت زاریست

گیاهی رسته اینجا برگذاریست

بلای قرب جانان جمله خواریست

به پیش عاشقان این پایداریست

فتوت ای برادر، بردباریست

نه گرمی ستیزه، بلکه زاریست

بهارِ تیر ماهی خوش بهاری ست

و لیکن عشق موقوفِ نگاری ست

حضورِ یارِ همدم در مه دی

اگر حاصل شود خوش نوبهاری ست

به واجب روزگارِ عمر دریاب

[...]

ز دورش هر یکی گردش به کاریست

به ریز هر یکی دیگر شماریست

که این شعه کت از من یادگاریست

ترا از دو زخم گوئی شراریست

که در هر بیت او پوشیده کاریست

ز خون عاشقان نقش و نگاریست

بزرگ امید گفت این سهل کاریست

به مژگان خارم ار در پات خاریست