مگر تو سال و مه این کار داری

که یار مهربان را خوار داری

به دی ماهان تو گل بر بار داری

نکوتر آنکه گل بی خار داری

تنی با عز و با مقدار داری

چرا روز نبردش خوار داری

دلا تا کی سر گفتار داری

طریق دیدن و کردار داری

ظهور ظاهر احوال خود را

ظهور ظاهر اظهار داری

اگر مشتاق دلداری و دایم

[...]

دلم بردی و جان بر کار داری

تو خود جای دگر بازار داری

نباشد عاشقت هرگز چو من کس

اگر چه عاشق بسیار داری

ز رنج غیرتت بیمار باشم

[...]

عزیزا چون نه این دیدار داری

بسی بگری که عمری کار داری

به قدر آن که علم و کار داری

بدان ارزی، بدان مقدار داری

ازین بهتر چه کار و بار داری

که یک شب او بیدار داری

چه گر از قصّه گفتن عار داری

ولیکن عالمی اسرار داری

جهان افروز و گلرخ یار داری

چرا پس از جهان تیمار داری

کنون باید که دل بیدار داری

دل از دنیا به کل بیزار داری

ز دانائی چنین پندار داری

که پیوسته دل افگار داری

توئی کاندر صور دیدار داری

بماندستی و تن درکار داری

زهی عاشق که عشق یار داری

که اندر عاقبت دیدار داری

زهی واصل که اصل کار داری

که در جانان دلی بیدار داری

تو اصل ذاتی و دیدار داری

که چندینی بیان یار داری

تو اصل ذاتی و دیدار داری

که چندینی بیان یار داری

تو گرچه لشکر خونخوار داری

ز هر سو کشته بسیار داری

وگر زین ناسزا دل عار داری

کرم بسیار و دل بسیار داری

جلایر، کلک گوهر بار داری

سخن‌ها چون دُر شهوار داری