زبانت جوهر اسرار دارد

بفرق سالکان ایثار دارد

درون او سماع یار دارد

دل از جمله جهان بیزار دارد

دل و جانش یقین عطّار دارد

از اینسان نافهٔ اسرار دارد

سخن اندر یکی دیدار دارد

کسی کو همچو خود او یار دارد

اگردل هست هم دلدار دارد

در اینجاگه خبر از یار دارد

کف خاک این همه دیدار دارد

که اینجا از توکل اسرار دارد

دلم امروز خوی یار دارد

هوای روی چون گلنار دارد

که طاووس آن طرف پر می‌فشاند

که بلبل آن طرف تکرار دارد

صدای نای آن جا نکته گوید

[...]

از آن سنبل که گل سر بار دارد

گل طبع مرا پر خار دارد

ندارد گوییا قطعا سر من

سر زلفش که سر بسیار دارد

خط شیرین به زیر لب چو طوطی ست

[...]

از آن سنبل که بر گلنار دارد

گل طبع مرا پر خار دارد

ندارد گوییا قطعاً سَرِ ما

سر زلفش که سر بسیار دارد

خط سبزش به گرد لب چو طوطی ست

[...]

جهود از ملت من عار دارد

زمن به آنکه او زنار دارد

صبا گویی که عنبر بار دارد

بنفشه بوی زلف یار دارد

فلک ما را پی آزار دارد

بآدم این ستمگر کار دارد

مقام نغمه زان بسیار دارد

که از نه چرخ، موسیقار دارد

سخن بس شاخ طوبی وار دارد

که هر شاخش هزاران بار دارد

کسی کو چشم دل بیدار دارد

زهر مو دیده دیدار دارد

وصالش هر کرا گردد میسر

سرمست و دل هشیار دارد

کجا بیند رخش آنگوز پستی

[...]

کسی کو چشم دل بیدار دارد

نظر پیوسته با دلدار دارد

بهر جا بنگرد چشم خدا بین

تماشای جمال یار دارد

تماشا در تماشا باشد آن را

[...]

چه آسایش، تن بیمار دارد؟

که پهلو بر گُل بی خار دارد

جلایر مرکب رهوار دارد

برایش کاه و جو بسیار دارد

مسلسل زلف عنبر بار دارد

مکحل نرگس خمار دارد

ز ابروی کمند و تیر مژگان

چو فایز کشته بسیار دارد

«گهی عزت دهد گه خوار دارد

از این بازیچه ها بسیار دارد»