بجز تو در درون خود نیابم

از آن در اندرون خود شتابم

ببازی نیست اینجاگه کتابم

که همچون دیگران اندر حجابم

همه وصلست اینجاگه کتابم

ز وصل جاودانی بی حجابم

تمامت این زمان اینجا کتابم

چو رفت از پیش اینجاگه حجابم

چنان کن خانهٔ طینت خرابم

که از هر سو در آید آفتابم

پس از خوابی که بیداری نیابم

چو بیداری دهی فردا ز خوابم

وگر نه من به حسن آن آفتابم

که نتواند فلک دیدن به خوابم

من از سیلاب چشم خود خرابم

یقین دانم که خواهد بردن آبم

من دلخسته در عشقت خرابم

ببرده آتش عشق تو آبم

گرم چون چشم مستت مست خواهی

بده جانا از آن لعلت شرابم

به چشم ساحر و زلف پرآشوب

[...]

ز چشم مست ساقی من ‌‌‌‌‌خرابم

نه آخر بیخود از جام شرابم

از آن ساعت که دیدم جام رویش

چو مویش روز و شب در پیچ و تابم

ندارم هیچ آرامی و خوابی

[...]

من اندر ملک معنی آفتابم

ز منبع دیگران اندر حجابم

وگر باشد ز عصیان صد کتابم

توانی شستن از چشم پرآبم

خیالت دیدم و بربود خوابم

گشاد از دیده و دل خون نابم

نماید ناگهان از دور آبم

فتان خیزان به سوی آن شتابم

چو عیسی همنشین آفتابم

که دل بگرفت ازین دیر خرابم

من آن مستم که گر سازی کبابم

بسوزم جان وز آتش رو نتابم

خیالت برده از دل صبر و تابم

نگاهت کرده سرمست و خرابم

ز بیتابی ببین در پیچ و تابم

فشان بر آتش دل از می‌آبم

خمار هجر دارم ده شرابم

که از بهر شراب تو کبابم

لبش خامش مبادا از جوابم

دل شوقش نگیرد از نقابم