به چاره خردمند بسیار هوش

به بند اندر آرد پلنگ و وحوش

ز دود سپه بر فلک شد خروش

زمین همچو دریا برآمد به جوش

چنین گفت کای مرد با فر و هوش

چو من رفت خواهم به من دار گوش

تهمتن چو دریا برآمد به جوش

برآورد برسان تندر خروش

چو تنگ آمدی گوش نزدیک گوش

زپیکان شدی قبه پولاد پوش

جهان پر غریو و هوا پر خروش

غو پهلوانان بدرید گوش

همیدون زبالای هندو خروش

بیامد فرامرز بگشاد گوش

بیامد بغرید چون دیو زوش

گرانمایه خنجر نهاده به دوش

به مغز سپهر اندرافتاد جوش

ز آواز رامشگر و بانگ نوش

سپاه جزیره برآورد جوش

به مغز سپهر اندر آمد خروش

به شادی برآمد ز خسرو خروش

چو دریا همه لشکر آمد به جوش

بدانگه که آن پهلوان با خروش

ابا دیو بودی به رزم و به جوش

چو گفتار دایه رسیدش به گوش

دل پهلوان اندرآمد به جوش

ز آواز رامشگر و نای و نوش

جهان بود یکبارگی پرخروش

بر آمد به ایران سپه یک خروش

کزان ژرف دریا برآورد جوش

تو ای پیر ملاح پاکیزه هوش

به گیتی سوی من همی دار گوش

یکی را ز پس یال بگرفت و گوش

برآورد و زد بر زمین با خروش

فرامرز یک نعره زد با خروش

همی اژدها را بدرید گوش

بیفتاد بر جا و زو رفت هوش

تو گفتی نماندش به تن هیچ توش

به هر زخم ده سر فکندی به دوش

ز بانگش سراسر جهان پرخروش