اندرو گفته بود بیچاره

چون شد از درد عشق دل پاره

می نگردی مگر به بیغاره

گرد صندوقهای سی پاره

وی بوی قاضی و ستمکاره

روز محشر شوی تو بیچاره

آنچه ما را به ظلم شد باره

بود از نفس شوم امّاره

ای مبارک پئی که بر گردون

نایب رای توست سیاره

کرده ای پای بخت را خلخال

داده ای دست ملک را یاره

دشمنان تو را به گرد جهان

[...]

نکنی ای بت ستمکاره

چاره عاشقان بی چاره

از پی آن که سغبه تو شدیم

چه کنیمان ز عالم آواره

شیرخواره که روی خوب تو دید

[...]

هفت گنبد درون آن باره

کرده بر طبع هفت سیاره

دادی‌ام نعمتی دگرباره

جای شرم است‌، چون کنم چاره‌؟

تادر دشت هست و جو باره

نیست از کوشش و کشش چاره

ای خداوند هفت سیّاره

پادشاهی فرست خونخواره

تا در دشت را چو دشت کند

[...]

روز و شب، سال و ماه آواره

در بیابان نفس اماره

عاشق مستمند بیچاره

بود در کوه و دشت آواره

در زمان بازگشت بیچاره

رفت و یک سال بود آواره

هیچ از این مرگ نیستت چاره

آه از دست نفس مکاره

از برت می‌روم به ناچاره

طمع از جان بریده یک باره

تا کجا سر برون کند مجنون

که شد از کویِ لیلی آواره

از بلایی چنین که پیش آمد

[...]

مکن، ای شاهد شکر پاره

دل و دین را به عشوه آواره

چون نخواهی تو رشوه و پاره

نایبان نیز را بکن چاره

حبذا! مفلسان آواره

جامه و جان پاره در پاره

گر بترسد ز مرگ بدکاره

نتوان کرد عیب بیچاره

چند باشی چو طفل بیچاره

نزد دایه به بند گهواره

نیست بر رهروان ستمگاره

هیچ دشمن ز نفس اماره